Dielli | The Sun

Albanian American Newspaper Devoted to the Intellectual and Cultural Advancement of the Albanians in America | Since 1909

TRUE AND PERMANENT FRIENDSHIP WITH AMERICA

by

Our just cause, shared strategic interests and lobbying activity in Washington make American support possible.

By MSc. Agim Aliçkaj

America is the country of justice and democracy, guardian and guarantor of world peace. Created by the nations of the whole world, although imperfect, it feels responsible, aims and works with dedication in maintaining the world order.

         There is no doubt that America is the savior of Kosova, the light and hope of the entire Albanian nation. Our strategic interests largely coincide with those of the United States. America’s role, power and importance are clear. But, as a country created by all the nations of the world, even our enemies can have influence here. In order to block them, we must work with America constantly.

         Those who understand the American system know very well that America has its own national interests in the foreground. Politicians are only accountable to their own voters and the American people. American democracy functions impressively with two major parties and three branches of government, executive, legislative and judicial. Each branch has its own tasks, they cooperate with each other but also control each other.          

         For nearly four decades of intensive cooperation with America, Kosova has had extraordinary support, but also problems, especially with the executive branch, with officials of different administrations. Some influenced by Serbia, others for tactical interests of maintaining relative calm in the Balkans or leaving the competences to Europe.  

         It is interesting that many American ambassadors who have served in Belgrade have sided with Serbia, such as Zimmerman, Eagleburger, Montgomery, etc. It is obvious that even Ambassador Hill has started to have more understanding for Belgrade’s destructive actions, outside of normal diplomatic behavior. Serbia has always found a way to attract and influence foreign diplomats in different ways. 

         A special case was Ambassador Grenell who, after the failed attempts to divide Kosova and destroy its democracy, turned into a prominent pro-Serb supporter. His agreement, signed in Washington, changed from a political one to one for the “normalization of economic relations,” was as strange and utopian as it was anti-Albanian. The American people saved Kosova from Mr. Grenell.

         Kosova got lucky again because it was recognized by Israel, which was in the interest of the Trump campaign and Israel for the establishment of the Embassy of Kosova in Jerusalem. Serbia promised the same, but never implemented it. Strangely, no one mentions it anymore, not even Mr. Grenell himself. Serbia breaks international agreements as it pleases and the internationals don’t care at all about it.        

         Unconditional submission to American and European diplomats is proclaimed by lazy politicians, the cowards, the naive, the fraudsters, the sick careerists for power and the traitors. According to them, America “knows and controls all our affairs, protects us and arranges everything for us”. It will even plant peppers in our gardens for us. All we have to do is to roast them and eat them, even if they are bitter. This for them is “permanent friendship with America”!

         It is not clear to them that America does not like crooks, cowards, criminals and corrupt politicians. It may use them to achieve tactical temporary goals and discards them as needed. It understands and respects, in the long term, those leaders who protect their freedom, democracy, national and state interests, who have a clear plan and strategy of action, as well as work diligently to achieve them. Criticism and disagreements are normal, usually temporary and changeable depending on the situation.         

         Some recent statements by US envoy Mr. Gabriel Escobar were vague and contradictory. His request for an Association that does not violate the Constitution and does not damage the functionality of the state of Kosova was fine, but it changed within a few days. Independent Albanian journalists should ask him and Ambassador Hovenier about the reason for this change and whether President Biden is informed about it.       

         Even the biggest fool understands that the demand for the creation of a pure ethnic Association with executive powers has nothing to do with the human rights of the Serbian minority. They have more rights than any other minority in the world. It is definitely against Kosova, with the aim of destroying the country. It is also against the proclaimed European and American multiethnic values.          

         The statement of the American ambassador in Belgrade, Christopher Hill, that “he regrets that Serbia was bombed” is reckless and undiplomatic. It rehabilitates the Serbian state and helps it continue with criminal activities. It is also against the American national interests. The impersonation of former ambassador Grenell is not befitting a diplomat appointed by President Biden.           

         He knows very well that the decision to bomb genocidal Serbia was made democratically with the approval of the American Congress. Moreover, he and all those who try to use America’s power to take unjustified actions and support wrong causes, must understand that there are limits to it. America has the strength to defeat fascist states like Serbia and Russia, but not to subjugate peoples who fight for freedom, justice and democracy.         

         The support of the American people is essential for decisions of vital US interest. Mr. Hill, American diplomats and officials must justify their actions before the US Congress. An example of dealing with such officials is the work of the Albanian-American Civic League in Washington, led by lobbying legends Joe DioGuardi and Shirley Cloyes DioGuardi. This great work is well documented and can be learned through the “aacl.com” website.

         Ultimately, there is no need for blind, unconditional submission to America. Consultation, cooperation and permanent interaction are needed. Opposing views must be argued with facts. Disagreements should be expressed with respect, without fear, and in closed meetings. Our just cause, shared strategic interests and lobbying activity in Washington make American support possible. This is true friendship with America. This is the only way to save and strengthen the country of Kosova.       

         Europe is very complicated. Composed of states with different interests, with different nations and religious beliefs, it is stuck with many problems, with pronounced injustices and prejudices against the Albanian people. If it weren’t for America, Russian would be an official language in Europe.

         The constant appeasement of Serbia, the tolerance for threats of war, the open support for vandalistic, criminal and terrorist actions, as well as the pressure from Europe on Kosova to accommodate Serbia, joined by vague contradictory statements of some American diplomats, are unfair, wrong and have become so disgusting.

         Europe’s desperate attempts to pull Serbia away from Russia at the expense of Kosova are a waste of time. It will not happen even if they give them, not only Kosova, but also half of Europe.      

          Serbia is a criminal, fascist, racist, chauvinist and hegemonic state, just like Russia. It is completely controlled by Russia, sickened by hatred for Albanians and other nations around. Kosova, the Balkans and the Europe are lucky that Serbia does not border Russia. Surrounded by NATO countries, has no capacity to trigger another frontal or occupying war.              

          The barricades are means of exerting pressure on Kosova. They are also KFOR’s failure to perform its task of maintaining order and peace in the Balkans. Claims of Serbia and Europe that they are tools of peaceful protests are ridiculous.           

         Consideration of the Serbian request for the return of their terrorist forces to Kosova and the reluctance to reject it by KFOR is also a form of pressure on Kosova. They must understand that any Serbian soldier or policeman in the territory of Kosova, with or without the permission of KFOR, will be considered an enemy and will be fought with all possible means.

         Allowing Serbian criminals to return to the scene of the crime is unacceptable. It will resurrect Commander Adem Jashari. The Kosova Liberation Army, which still exists in the minds and hearts of every Albanian, will rise again.       

         The Republic of Kosova, led by President Vjosa Osmani Sadriu and Prime Minister Albin Kurti, in confrontation with fascist Serbia, is defending its freedom and right to exist as well as western democratic values. All decisions and actions so far were measured and fair. Best possible in dealing with the devil. There were tactical but not strategic concessions, which could harm the functioning of the state. This must be continued and pursued with strength and determination.

         Recognition of Kosova’s independence is impossible until there is real pressure on Serbia. The European-led dialogue is a failure, unfair and wrong, designed only to accommodate Serbia. Kosova has no choice but to participate in it, but it should not expect any good results and should not sign any final agreement that does not include mutual recognition. Period.

         Those who trumpet that Serbia must be given something in order to have a final agreement and that the north “is lost anyway”, are the biggest idiots and losers of the twenty-first century. This is not the way to reach a final agreement with hegemonic Serbia. After every agreement reached with compromise and concessions, there will be new demands until Kosova is destroyed completely. The north will never be lost as long as the Serbian army is not allowed to set foot there.         

         Serbia must be stopped and its teeth must be broken so that it cannot bite again. There is no other way. Only the strengthening of the police, special units and the army of Kosova will stop its aggressive actions. NATO forces can prevent the frontal war, but Kosova itself must deal with the Serbian and Russian illegal, criminal structures in the north. They must be gradually neutralized before they are able to commit criminal acts again. It is easier not to allow barricades than to remove them by force. The support of the security fund is of vital importance for freedom and independence of Kosova.

         In addition to security and military defense, corruption must be fought, the building of the economy and social services, democracy and the functioning of the state, the boycott of Serbian products, the reciprocity of rights, the return of Albanian families to the north, the punishment of Serbian criminals, the return of the forcibly missing, war reparations, fighting deceitful Serbian propaganda, infiltration of diaspora in Western institutions, increasing lobbying efforts in America and elsewhere, combating religious extremisms, reducing youth immigration, increasing birthrates, and strengthening families.

          It is about time for the opposition of Kosova to correct its mistakes of the past and align with the government in the confrontation with Serbia. Only in this way they may gain the support of the people, otherwise they will be out of power for decades to come. Media and politicians of all Albanian territories should do the same. It is the last moment for Albanian PM, Mr. Edi Rama to turn his back on criminals Vucic and Putin and join the struggle of his nation and the democratic world for a better future.

         Cooperation with the self-proclaimed proven enemy of the Albanian people, hegemonic Serbia, in any form and manner, is national treason.

         With national strategy and joint efforts of all good patriotic Albanians, the final victory over fascist Serbia is certain.

MIQËSIA E VËRTETË DHE E PËRHERSHME ME AMERIKËN

by

Çështja jonë e drejtë, interesat e përbashkëta strategjike dhe lobimi në Washington e bëjnë të mundur mbështetjen amerikane.

Nga MSc. Agim Aliçkaj

Amerika është vendi i drejtësisë dhe demokracisë, ruajtëse dhe garantuese e paqes botërore. E krijuar nga kombet e të gjithë botës, edhe pse joperfekte, ndien përgjegjësi, synon dhe punon me përkushtim në ruajtjen e rendit botëror.
Nuk ka dyshim se Amerika është shpëtimtarja e Kosovës, drita dhe shpresa e mbarë kombit shqiptar. Interesat tona strategjike në masë të madhe përputhen me ato amerikane. Roli, fuqia dhe rëndësia e Amerikës janë të qarta. Por, si vend i të gjithëve, këtu mund të depërtojnë edhe armiqët tanë. Për t’i bllokuar ata, me Amerikën duhet punuar në mënyrë të përhershme.
Ata që e njohin sistemin amerikan e dinë fare mirë se Amerika në plan të parë i ka interesat e veta nacionale. Politikanët i japin përgjegjësi vetëm votuesve të vet dhe popullit amerikan. Demokracia amerikane funksionon në mënyrë impresive me dy parti kryesore dhe tre degë të qeverisjes, ekzekutive, legjislative dhe gjyqësore. Secila degë i ka detyrat e veta, bashkëpunojnë me njëra tjetrën por edhe e kontrollojnë njëra tjetrën.
Për afër katër dekada të bashkëpunimit intensiv me Amerikën, Kosova ka patur përkrahje të jashtëzakonshme, por edhe probleme, sidomos me degën ekzekutive, me disa zyrtarë të administratave të ndryshme. Disa të influencuar nga Serbia, tjerët për interesa taktike të ruajtjes së qetësisë relative në Ballkan ose të lënies së përgjegjësisë në kompetenca të Evropës.
Është interesant se shumë ambasadorë amerikan që kanë shërbyer në Beograd e kanë mbajtë anën e Serbisë, si Zimmerman, Eagleburger, Montgomery etj. Shihet se edhe ambasadori Hill ka filluar të ketë mirëkuptim për veprimet destruktive të Beogradit, jashtë sjelljeve normale diplomatike. Serbia gjithmonë e ka gjetë mënyrën t’i përvehtësojë diplomatët e huaj në mënyra të ndryshme.
Rast i veçantë ishte ambasadori Grenell i cili pas përpjekjeve të dështuara për ndarjen e Kosovës dhe rrënimin e demokracisë, u shëndrrua në një pro-serb të dalldisur. Marrëveshja e tij, nënshkruar në Washington, e ndryshuar nga ajo politike në atë për kinse “normalizim të marëdhënjeve ekonomike,” ishte sa e çuditshme e utopike, aq edhe anti-shqiptare. Populli amerikan e shpëtoi Kosovën nga Z. Grenell.
Kosova prapë doli me fat sepse u njoh nga Izraeli gjë që ishte në interes të kampanjës Trump dhe Izraelit për vendosjen e Ambasadës së Kosovës në Jerusalem. Për këtë u zotua edhe Serbia por nuk e realizoi kurrë dhe askush nuk e përmendë më, madje as vet Grenelli. Serbia i thyen marrëveshjet ndërkombëtare sipas qejfit dhe perëndimoret nuk brengosen fare.
Përuljen pa kushte ndaj diplomatëve amerikanë dhe evropianë e proklamojnë dembelat, qyqanat, naivët, mashtruesit, karrieristët e sëmurë për pushtet dhe tradhëtarët. Sipas tyre, Amerika “i di dhe i kontrollon të gjitha punët tona, na mbronë dhe na i rregullon të gjitha”. Na i mbjellë edhe specat në kopsht, ne veç duhet t’i pjekim e t’i hajmë, edhe nëse janë të idhëta. Kjo për ta është “miqësia e përhershme me Amerikën”!
Nuk e kanë të qartë se Amerika, nuk i do qyqanat, kriminelët dhe politikanët e korruptuar. I përdorë për t’i arritur qëllimet e veta taktike dhe i hedhë sipas nevojës. I kupton dhe respekton, në afat të gjatë, ata liderë që e mbrojnë lirinë, demokracinë dhe interesat e veta të drejta kombëtare dhe shtetërore, që kanë plan të qartë dhe strategji të veprimit, si dhe punojnë me zell për t’i arritur. Kritikat dhe mospajtimet janë gjë normale, zakonisht të përkohshme dhe të ndryshueshme varësisht nga situata.
Disa deklarata të fundit të emisarit amerikan Gabriel Escobar ishin të paqarta dhe kundërthënëse. Kërkesa e tij për asociacion i cili nuk e cënon Kushtetutën dhe nuk e dëmton funksionalitetin e shtetit të Kosovës ishte në rregull, por ndryshoi brenda disa ditësh. Gazetarët e pavarur shqiptar, do të duhej ta pyesin ate dhe ambasadorin Hovenier për arsyen e këtij ndryshimi dhe se a është i informuar për këtë Presidenti Biden.
Edhe budallai më i madh e kupton se kërkesa për krijim të Asociacionit të pastër etnik me kompetenca ekzekutive nuk ka të bëj asgjë me të drejtat e njeriut të minoritetit serb, pasiqë ata kanë të drejta më shumë se çdo minoritet tjetër në botë, por është kundër Kosovës, me qëllim të shkatërrimit të shtetit të Kosovës. Është edhe kundër vlerave të proklamuara multietnike evropiane dhe amerikane.
Deklarata e ambasadorit amerikan në Beograd Christopher Hill se “i vjen keq që është bombarduar Serbia” është e pamatur dhe jodiplomatike. E rehabiliton shtetin serb dhe e ndihmon për të vazhduar me veprime kriminale. Kjo është edhe kundër interesave kombëtare amerikane. Imitimi i ish ambasadorit Grenell nuk i shkon për shtati një diplomati të emëruar nga presidenti Biden.
Ai e di shumë mirë se vendimi për bombardimin e Serbisë gjenocidale është marrë në mënyrë demokratike me miratimin e Kongresit Amerikan. Për më tepër, ai dhe të gjithë ata që përpiqen të përdorin fuqinë e Amerikës për të ndërmarrë veprime të pajustifikuara dhe për të mbështetur kauzat e gabuara, duhet të kuptojnë se kjo ka kufij. Amerika ka forcë për të mposhtur shtetet kriminale, fashiste si Serbia dhe Rusia, por jo për të nënshtruar popujt që luftojnë për liri, drejtësi dhe demokraci.
Mbështetja e popullit amerikan është thelbësore për vendimet me interes jetik të SHBA-së. Zoti Hill, diplomatët dhe zyrtarët amerikanë duhet t’i arësyetojnë veprimet e tyre përpara Kongresit Amerikan. Një shembull i ballafaqimit me zyrtarë të tillë është puna e Ligës Qytetare Shqiptaro-Amerikane në Washington, e udhëhequr nga legjendat e lobimit Joe DioGuardi dhe Shirley Cloyes DioGuardi. Kjo punë e madhe është e dokumentuar mirë dhe mund të mësohet përmes faqes së internetit “aacl.com”.
Përfundimisht, me Amerikën nuk ka nevojë për përulje qorre pa kushte. Duhet konsultim, bashkëpunim dhe bashkëveprim i përhershëm. Qëndrimet e kundërta duhet të argumentohen me fakte. Mospajtimet duhet të shprehen me respekt, pa frikë, dhe në takime të mbyllura. Çështja jonë e drejtë, interesat strategjike të përbashkëta dhe veprimtaria në Washington e mundësojnë përkrahjen e përhershme amerikane.
Kjo është miqësia e vërtetë me Amerikën. Kjo është rruga e vetme e shpëtimit dhe ndërtimit të shtetit të Kosovës.
Evropa është e komplikuar. E përbërë nga shtete me interesa të ndryshme, me kombe dhe besime fetare të ndryshme, e ngulfatur me probleme të shumta, me padrejtësi të theksuara dhe paragjykime ndaj kombit shqiptar. Po të mos ishte Amerika, rusishtja do të ishte gjuhë zyrtare në Evropë.
Përkedhelja e vazhdueshme e Serbisë, tolerimi i kërcenimeve me luftë, përkrahja e hapur e veprimeve vandaliste, kriminale dhe terroriste, si dhe presioni nga Evropa mbi Kosovën për ta akomoduar Serbinë, të cilave ju bashkangjitën me deklarata të paqarta kontradiktore edhe disa diplomatë amerikanë, janë të padrejta dhe po bëhen të neveritshme.
Përpjektet e dëshpruese të Evropës për ta tërhjekë Serbinë nga Rusia në kurriz të Kosovës janë të kota. Nuk do të ndodhë edhe nëse ja japin, jo Kosovën, por edhe gjysmën e Evropës.
Serbia është shtet kriminal, fashist, racist, shovinist dhe hegjemonist, njësoj si Rusia, e kontrolluar plotësisht nga Rusia. E sëmuar nga urrejtja për shqiptarët dhe kombet tjera përrreth. Fati i Kosovës, Ballkanit dhe mbarë Evropës është se Serbia nuk kufizohet me Rusinë. E rrethuar nga shtetet e NATO-s nuk ka kaqik për të shkaktuar ndonjë luftë tjetër frontale dhe okupuese.
Barrikadat janë mjet për të ushtruar presion mbi Kosovën. Ato janë edhe dështim i KFOR-it për kryerjen e detyrës së ruajtjes të rendit dhe qetësisë në Ballkan. Pretendimet serbe dhe evropiane se janë mjete të protestave paqësore, janë qesharake.
Shqyrtimi i vonuar i kërkesës serbe për kthimin e forcave të tyre terroriste në Kosovë dhe hezitimi për refuzimin e saj nga KFOR-i, është gjithashtu një formë presioni ndaj Kosovës. Ata duhet të kuptojnë se çdo ushtar apo polic serb në territorin e Kosovës, me ose pa lejen e KFOR-it, do të konsiderohet armik dhe do të luftohet me të gjitha mjetet e mundshme.
Lejimi i kthimit të kriminelëve serbë në vendin e krimit është i papranueshëm. Do të ringjallë komandantin Adem Jashari dhe do të ngrejë në këmbë Ushtrinë Çlirimtare të Kosovës e cila ende ekziston në mendjet dhe zemrat e çdo shqiptari.
Republika e Kosovës e udhëhequr nga Presidentja Vjosa Osmani Sadriu dhe Kryeministri Albin Kurti, në përballje me Serbinë fashiste, po mbron lirinë dhe të drejtën e saj për të ekzistuar, si dhe vlerat demokratike perëndimore. Të gjitha vendimet dhe veprimet e deritashme ishin të matura dhe të drejta. Më të mirat të mundshme në ballafaqim me dreqin. Kishte lëshime taktike por jo strategjike, të cilat mund të cënojnë fuksionimin e shtetit. Kjo duhet vazhduar me forcë dhe vendosmëri.
Njohja e pavarësisë së Kosovës është e pamundur derisa të krijohet presioni real ndaj Serbisë. Dialogu i udhëhequr nga evropianët është një dështim, i padrejtë dhe i mbrapshtë, i projektuar vetëm për të akomoduar Serbinë. Kosova nuk ka zgjidhje tjetër veçse të marrë pjesë në të, por nuk duhet të presë ndonjë rezultat të mirë dhe nuk duhet të nënshkruajë asnjë marrëveshje finale që nuk përfshinë njohjen reciproke. Pikë.
Ata që trumbetojnë se Serbisë duhet t’i jepet diçka për të arritur një marrëveshje përfundimtare dhe se veriu “është edhe ashtu i humbur”, janë torollakët dhe halldupët më të mëdhenj të shekullit XXI. Kjo nuk është mënyra për të arritur një marrëveshje përfundimtare me Serbinë hegjemoniste. Pas çdo marrëveshjeje të arritur me kompromis dhe lëshime, do të ketë kërkesa të reja deri në shkatërrimin e plotë të Kosovës. Veriu nuk do të humbasë kurrë për sa kohë që ushtria serbe nuk lejohet të shkelë atje.
Serbisë duhet ndalur turri dhe t’i thyhen dhëmbët që të mos kafshojë më. Nuk ka rrugë tjetër. Vetëm fuqizimi i policisë, njësive speciale dhe ushtrisë së Kosovës do t’i ndalë veprimet e saj agresive. Forcat e NATO-s e parandalojnë luftën frontale, por vetë Kosova duhet të merret me strukturat ilegale, terroriste serbe në veri. Ato duhet të neutralizohen gradualisht përpara se të jenë në gjendje të kryejnë sërish akte kriminale. Është më e lehtë të mos lejosh barrikada sesa t’i heqësh ato me dhunë. Mbështetja e fondit të sigurisë është me rëndësi jetike për lirinë dhe pavarësinë e Kosovës.
Krahas sigurisë dhe mbrojtjes ushtarake, duhet luftuar korrupsioni, ndërtimi i ekonomisë dhe shërbimeve sociale, demokracia dhe funksionimi i shtetit, bojkotimi i produkteve serbe, reciprociteti i të drejtave, kthimi i familjeve shqiptare në veri, ndëshkimi i kriminelëve serbë, kthimi i të zhdukurve me dhunë, dëmshpërblimet e luftës, luftimi i propagandës mashtruese serbe, infiltrimi i diasporës në institucionet perëndimore, shtimi i përpjekjeve lobuese në Amerikë dhe gjetkë, luftimi i ekstremizmave fetarë, reduktimi i imigrimit të të rinjve, rritja e lindjeve dhe forcimi i familjeve.
Është koha e fundit që opozita e Kosovës t’i korrigjojë gabimet e së kaluarës dhe të rreshtohet me pozitën në përballje me Serbinë. Vetëm në këtë mënyrë ata mund të fitojnë mbështetjen e popullit, përndryshe do të përshëndeten me pushtetin për dekadat e ardhshme. Të njëjtën gjë duhet të bëjnë edhe Mediat dhe politikanët e të gjitha Trojeve Shqiptare. Është momenti i fundit që kryeministri shqiptar, z. Edi Rama t’ua kthejë shpinën kriminelëve Vuçiç dhe Putin dhe t’i bashkohet përpjekjeve të kombit të tij dhe botës demokratike për një të ardhme më të mirë dhe të sigurt.
Bashkëpunimi me armikun e vetëshpallur e të dëshmuar të popullit shqiptar, Serbinë hegjemoniste, në çfarëdo forme dhe mënyre, është tradhti kombëtare.
Me strategji kombëtare dhe përpjekje të përbashkëta të të gjithë shqiptarëve të mirë dhe patriotë fitorja përfundimtare ndaj Serbisë fashiste është e sigurt.

Pikasmë: A mundet ti mbrojmë dhe si të ndalim humbjen historike të territoreve shqiptare?

by

Beqir Sina dhe Agim Alickaj/

Një komb i vjetër si Shqiptarët, më i vjetëri në Ballkan, dhe Europë, si jemi ne ilirjanët (shqiptarët), si ka mundësi që të vijmë në një situatë të tillë, që gjatë gjithë historisë së saj, vetëm me humb territore. Madje, për fatkeq edhe deri në ditët e sotme, po përjetojmë të njëjtin trend historik që e kemi përjetuar. Ndërkohë, që armiqët tanë shekullor në këtë drejtim – dihet se gjithmon kan punuar me plan, dhe një strategji. Aqsa ata dhe e kan shkruar atë plan, dhe në momente kurciale të historisë, ata vet kan provuar me sukses se si do ti coptojnë tokat shqiptare.
Copëtimi i Shqipërisë dihet se ishte procesi i ndarjes së trojeve shqiptare nga Kongresi i Berlinit deri në Konferencën e Ambasadorëve në Londër në 1913.

Copëtimi i 1913-ës la pasojë të rënda në kombin shqiptar dhe ishte tragjedia më e madhe kombëtare deri më sot, me pasoja që vazhdojnë të rëndojnë mbi kombin shqiptar i cili është në tkurrje e sipër si pasojë e këtij copëtimi edhe në ditët e sotme. Në fillim të shekullit XX-të, Çubruloviq, ka shkruar planin se si të zhduken shqiptarët. Vaso Çubrilloviqi, i cili ishte një historian, politikan dhe akademik jugosllav, i dekoruar me dekoratën e federatës Jugosllave për praktikimin e Doktrinës së shenjt serbe, ka kryer studime për zhdukjen e shqiptarëve.

Studimi i tij njihet me emërtimin “Iseljavanje Arnauta” (“Dëbimi i shqiptarëve”)

Ndërkohë, që ne shqiptarët asnjëher në historin tonë, nuk kemi pas ndonjë strategji kombëtare se si do ti mbrojmë ose si do ti marrim tokat e okupuara shqiptare. Ne vetëm kemi luftuar si kemi mundur për t’u mbrojtur me lëvizje patriotike të udhëhequr nga patriotë të mëdhenjë. Jo për të marrë ato tokat që na i kan marrë dhe na i kan okupuar me vite të tëra, por vetëm për t’u mbrojtur. Lidhur me këtë opinion dhe lidhur edhe me çështjen tonë kombëtare, me atë që po ndodh sot me trojet shqiptare, të okupuara nga Serbia, Maqedonia, Mali i Zi dhe Greqia, këta fqinjët tanë – armiqët tanë shekullor, domosdo shtrohet një pyetje drejtuar çdo shqiptari në pikasëm :

“A mund të kemi ndonjë strategji të përbashkët të paktën sesi me u mbrojtë në këtë situate që gjendemi ne si komb? Dhe, çfarë duhet të bëjmë ne shqiptarët ti dalim zot trojeve tona të okupuara, për të mbrojtur atë qënjen tonë kombëtare?

Pikërisht, atë që thamë në fillim që ne jemi kombi më i vjetër i Europës, që i kemi dhënë aq shumë këtij kontinenti, dhe për fatkeq nuk po mundemi të kemi të paktën një strategji mbarë kombëtare. Kjo është pikërisht edhe arsyeja që kemi arritur në këtë situat ku jemi, sot, megjithëse, duhet pranuar se kemi arritur të mbijetojmë si komb.

Bashkimi Kombëtar është ëndërr e të gjithë atyre që e duan kombin me zemër, është synim normal i forcimit dhe shpëtimit të kombit. Mbasi, edhe sot kemi njërëz brenda kombit tonë që veprojnë kundra interesave tona kombëtare.

Por, duhet punuar dhe parë si duhet punuar kombëtarisht për bashkimin kombëtar, që të kemi një strategji të përbashkët. Dihet dhe jemi të ndërgjegjëshëm që kjo nuk është punë e lehtë për shumë arsye politike, që në këtë moment do një përshtjellim më të madh. Por, së paku këtë trendin e humbjes së territoreve, me qëndrimet e politikanëve, sidomos ndaj të huajve (që shumica e tyre jan armiqët tanë) ta ndalim njëherë e përgjithmonë. Ti themi të gjithë së bashku Jo! Dhe të luftojmë të gjithë së bashku që të mos na ndodhë më ajo që ka ndodhur dhe po ndodhë në Kosovë, por ta kthejmë këtë trend në anën tonë.

Nëse i lëjmë mënjanë interesat dhe inatet personale, klanore dhe partiake kjo gjë është e mundur. Pra, të përpiqemi dhe të shpresojmë për një veprim të përbashkët gjat vitit 2023, gjë që do të sjellë mbarësi dhe ardhmëri të sigurt të kombit të ndritur shqiptar.

STOP SERBIAN BLACKMAIL AND DESTABILIZATION OF KOSOVA, THE BALKANS AND EUROPE

by

– Appeasing the aggressor and pressuring the victim will never achieve a lasting peaceful solution.

BY MSc. AGIM ALIÇKAJ

The peaceful resistance led by historical President of Kosova Dr. Ibrahim Rugova; the glorious fight for freedom of the Kosova Liberation Army led by heroic commander Adem Jashari; the great work of the Albanian American Civic League in Washington led by lobbying legends Joe DioGuardi and Shirley Cloyes DioGuardi; aided by the intervention of NATO in 1999, have ended more than a century-old brutal occupation of Kosova by Serbia. It was a historical, courageous and noble act by the democratic world to stop ongoing genocide against the Albanian people.

After years of hard negotiations and painful compromises with the Ahtisaari plan in 2008, the independence of Kosova was declared and recognized by the world’s most important countries, including the United States, the United Kingdom, Germany, and France. From that moment onward, the dialogue between Kosova and Serbia, led by the European Union and supported by the United States, is characterized by few achievements, but numerous failures. The main reason is the insufficient engagement of America in the organization of the dialogue, combined with the unfair European pro-Serbian mediators who have failed to consider the following facts and nuances of the conflict:

– Serbia is an aggressor that has started and lost four terrible wars for which it must be held responsible. Once again, Serbia is threatening another war. Kosova is the victim trying to build pro-Western democracy and secure its existence.

– Serbia is still trying to dominate the Western Balkans by trying to destabilize all of its neighbors, including Bosnia, Kosova, Montenegro, Macedonia, and Croatia, while Kosova is promoting peace and stability in the Balkans.

– Kosova is a pro-American and European democracy. President Vjosa Osmani and Prime Minister Albin Kurti are uncorrupted, educated, and very capable pro-Western leaders. Serbia is a pro-Russian and Chinese autocracy. President Aleksandar Vucic is a despot, and a former Milosevic minister and supporter. His corrupt government is filled with racists, chauvinists, fascists, and possible war criminals.

– The Serbian minority in Kosova enjoys all national and human rights, plus many extra privileges. Albanian people in southern Serbia lack their basic national and human rights.

– Kosova is trying very hard to fight corruption and implement law and order. Recently the World Justice Project ranked Kosova 2nd among rule of law improvers globally and 1st in the Balkans. Serbia is way below.

– Kosova has entered the dialogue in good faith and has been open-minded. The despotic Serbian officials, before every meeting, repeat like parrots that they will never recognize the independence of Kosova. What kind of dialogue is that?

– The Albanian people practice three major religions: Islam, Catholicism, and Orthodox Christianity. Their religious tolerance is unprecedented and has been an example of the ability to coexist peacefully. The Serbian people have only one religion (Orthodox Christianity), and the church, in particular, leads in showcasing no tolerance for others.

– The Serbian Church has played a major role in planning and preparing the people, army, and paramilitaries for the practice of genocide against the Albanian people. During the Kosova war, Serbian priests blessed the soldiers to massacre Albanian children, women and elderly.

– The Albanians, including my father, Arif Aliçkaj, showed their genuine religious and racial tolerance during the Holocaust, with the rescue of the Jewish people from the Nazis. Many Serbs showed their evil spirit by sending innocent Jews to concentration camps.

– Serbia is organizing and financing criminal illegal structures in Northern Kosova, terrorizing both Albanian and Serbian people. Kosova is trying hard to calm down the situation.

– Serbia is supporting Russian aggression, while Kosova is supporting Ukraine’s fight for freedom and democracy.

– Serbia’s behavior and policies are based on lies and deceitful propaganda. They are poisoning even their younger generation with hatred for Albanians and other surrounding nations through their school systems and media propaganda. Kosova government’s policies are based on truth and justice, equality and inclusion for all.

All these facts considered, it is beyond imagination why Western countries are still appeasing Serbia! Their desperate efforts to get Serbia out of the Russian world has become an embarrassment. Enough is enough. It is time to change these failed policies and employ ones that work.

It is unfair to blame the Kurti government for implementing an already signed agreement about license plates. The decision to implement it in stages and postponing the deadline until April 21, 2023, shows flexibility and wisdom, addressing the concerns of American and European friends and standing up to the Serbian obstructionists. Enforcing law and order is the right thing to do. The Serbian government’s blackmail and their threats to instigate unrest are completely and fundamentally wrong.

The time has come to address the problem, where it has been carefully planned and created: solely in Serbia and Russia. Blaming and defeating the aggressor is the only solution to any conflict. Blaming equally and pressuring the victim is immoral, and it is not going to work.

Serbia and its allies have brought the situation to the point where it can only be resolved through a major confrontation. It will largely be diplomatic and political, but show of force may also be needed. Kosova Security forces should be assisted by KFOR, UNMIK, and EULEX to keep peace. They were created to promote and preserve security, stability, and human rights in Kosova and in Southeast Europe.

It is about time to leave the sovereignty and territorial integrity of the Republic of Kosova alone. No ethnically pure associations, no border changes, and no extraterritoriality for any religious sights. These are all against European and American proclaimed policies and values. They should not and cannot be part of any dialogue. Period.

It is the very difficult duty of Prime Minister Albin Kurti and President Vjosa Osmani to properly confront Serbia’s latest aggression and demands. They should not, under any circumstances, submit to pressure from outside and inside Kosova that aim to resolve the conflict “very easily” at the expense of the people of Kosova. Unlike their predecessors who chose the path of shame and submission to Serbia, they have chosen the path of national glory and resistance to injustice from all sides.

Even though some American diplomats and government officials are also pressuring them, in the final analysis, America always leans towards truth and justice. Many important European democratic countries may also do the right thing and support the victims’ right to exist.

President Osmani and Prime Minister Kurti should not count on any support of those in Kosova’s opposition who are either totally confused or bent on undermining the government for power and personal interests. Nor can they count on support from the pro-Serbian Prime Minister of Albania, Edi Rama.

If the international pressure exceeds the limits of their possibilities, they should put the issues that violate the sovereignty and integrity of the country for a vote in the parliament and in a referendum of all citizens.

Most important is that they have the support of the majority of the Albanian people of Kosova, Albania, Macedonia, Serbia, Montenegro and Greece, as well as the support of a very large and powerful Diaspora all over the world, especially in the United States. Losing this support would directly affect their legacy and political future. The voters of the Republic of Kosova have matured significantly and will not accept any injustice and intimidation. “Vox populi vox dei”.

The bottom line is that Serbian aggression must be stopped. Once Serbian rulers see the absolute resolve of Kosova and the international community to stand up to their unjustified and unnecessary demands, threats, blackmail, and destruction, they will seriously consider stopping their carnage and embracing real dialogue for a peaceful solution to all the problems that they have created.

However, if fascists in power in Serbia today still dare to start another war in Europe, to achieve their goals for the domination of the Balkans, and to help Russian aggression in Ukraine, it will be their huge miscalculation. They will get burned. The position of Kosova is not the one of 1999. The Albanian people in Kosova and everywhere they live now are much stronger and ready to respond to the Serbian aggression. They will have no other choice but to defend and protect their freedom, their homes, their children and their Pelasgian-Illyrian lands.

A është e mundur të kalohet nga rruga e tradhëtisë në rrugën e lavdisë kombëtare?

by

Nga MSc. AGIM ALIÇKAJ/

         Në jetën politike të çdo kombi mund të ndodhin çudira dhe të papritura. Sidomos, në kombin shqiptar historikisht dhe padrejtësisht të coptuar dhe të shpërndarë me forcë në gjashtë shtete. Veprimet e viteve të fundit të Kryeministrit të Shqipërisë Edi Rama paraqesin një çudi të llojit të vet. Si është i mundur përqafimi dhe ledhatimi me një urrejtës të përbetuar, dhe vrasës të kombit tënd?!

         Takimet e tij të fshehta dhe të hapura me kriminelin Vuçiq për ndarjen e Kosovës, cilësimi i gjenocidit serb si rrëmujë apo pastrim etnik, insistimi në faljen e krimeve serbe pa kushte, tentimi i futjes së Shqipërisë, Kosovës dhe kombit shqiptar nën thundrën serbe me projektin anti-shqiptar “Ballkani i hapur”, arsyetimi i përkrahjes serbe për agresorin rus dhe nënçmimi i udhëheqësve të Republikës së Kosovës, e vendosin ate pa pikë dyshimi, në rrugën e sigurt drejt tradhëtisë kombëtare.

         Për çudi, në mbledhjen e Këshillit të Evropës në Strasburg, na doli i veshur me petkun kombëtarë. Përkrahje e UÇK-së dhe luftës së lavdishme çlirimtare, kritikë Evropës për rezolutën e Dick Marty-t dhe shtëpinë e verdhë, kinse të inicuar vetëm nga rusët (jo serbët), kritikë e gjykatës speciale për gjykimin e luftarëve të lirisë dhe kërkesë që Kosova të anëtarësohet në Këshillin e Evropës. Kësaj radhe shkoi “aq larg” dhe u bë “aq patriot” saqë kërkoi që Kosovo të quhet Kosova (punë e madhe) dhe i sygjeroi Serbisë ta njohë pavarësinë e Kosovës, natyrisht pa u trazuar fare, më vonë, kur të jetë gati!  

         Në shiqim të parë, pa u thelluar mirë, krijohet përshtypja se Edi Rama kaloi nga rruga e tradhëtisë në ate të lavdisë kombëtare. Përkrahësit e tij qorra, ata që ai i lavdëroi dhe të tjerët që mashtrohen lehtë me fjalë të mira, u ngutën me shpejtësi, kush më parë, ta shpallin fjalimin e tij “historik”. Por, çka tregon ky fjalim në të vërtetë ?!

         I shiquar dhe analizuar realisht në mënyrë të pa anëshme, ky fjalim nuk është gjë tjetër veçse akrobacion dhe mashtrim diplomatik, si vazhdim i marifeteve dhe mashtrimeve të tij politike, nga shkolla serbe. Fjalë të mira për gjëra të parëndësishme apo të pandërrueshme, veprime të kundërta dhe punë të këqija shumë të dëmëshme për çështjet jetike kombëtare.

         Kritikat e ashpra, arrogante, jodiplomatike edhe fyese, edhepse deri diku të merituara, për Evropën nuk e ndihmojnë fare anëtarësimin e Kosovës në Këshillin Evropian, nuk e ndihmojnë as Shqipërinë në proçeset e integrimeve. Përkundrazi, mund t’i dëmtojnë. Këtë ai e di fare mirë, por e bën nga kompleksi i inferioritetit ndaj liderëve demokratik të Perëndimit, sepse e ndjen vetën shumë më mirë në shoqëri të autokratëve të Lindjes, të cilët ia rrahin krahët. Thelbi i të gjithave të këqijave të tij është orientimi i tij pro-serb, pra bashkëpunimi me armikun.     

         Raporti i Dick Marty-t duhej kritikuar në kohën e miratimit, sot nuk e ka asnjë vlerë edhe nëse shfuqizohet. Gjykata speciale, e cila nuk është dashur të aprovohet, nuk zhbëhet kurrë pa e kryer detyrën e vet për të cilën është aprovuar. Më e drejt do të ishte të kërkonte kapjen dhe gjykimin e kriminelëve serb që ende shëtiten të lirë në Beograd. Kritikat e tij nuk i ndihmojnë aspak luftarët e lirisë në gjykim në Hagë, në asnjë mënyrë. Ata do të lirohen vetëm kur të shpallen të pafajshëm, jo se i lavdëron dhe pretendon t’i mbrojë njëfarë Edi Rama.

          I preokupuar me qortime për Evropën demokratike e cila, me të gjitha mangësitë, na ka ndihmuar dhe për të cilën kemi nevojë, “harroi” plotësisht ta kritikojë armikun e vërtetë të kombit shqiptarë dhe shkaktarin shekullorë të të gjitha këqijave në Evropë, sidomos në tri dekadat e fundit, Serbinë kriminale, raciste, shoviniste, hegjemoniste, ekspansioniste dhe fashiste. 

         Edi Ramës i duhet shumë Serbia. Dëshira dhe qëllimi i tij dhe i Vuçiqit është dobësimi dhe rrëzimi i qeverisë Kurti dhe ndarja e Kosovës. Kjo jua mundëson të bëjnë

“marrëveshje paqësore historike” shqiptaro-serbe, të shpallin fitore për krijimin e “Serbisë së madhe” dhe “Shqipërisë së madhe” (të gjymtuar), dhe të bëhen “lider të mëdhenj” historik. Kjo ëndërr e tmerrshme e dy personaliteteve të errëta negative, kurrë nuk do të realizohet. 

         Shanset që Edi Rama ta lëshojë rrugën e tradhëtisë dhe të kalojë në ate të lavdisë kombëtare janë minimale. Ai duhet ta kuptojë se kjo nuk bëhet me fjalë boshe patriotike. E vetmja mundësi do të ishte nëse ai do të arrinte ta bindte “mikun” e tij Vuçiq dhe qeverisjen despotike serbe, që Serbia zyrtarisht të kërkoi falje, të filloi kapjen dhe gjykimin e kriminelëve të luftës, t’i kthejë të zhdukurit me dhunë, t’i paguaj dëmet e luftës dhe ta njohë pavarësinë e Republikës së Kosovës. Gjë që sipas  Vuçiq, nuk do të ndodhë kurrë.        

         Prandaj, edhe kësaj rradhe paraqitja e Kryeministri Rama ishte një huqje e tërësishme dhe e turpëshme. Veçse, ndoshta i mashtroi dy-tre shqiptarë më shumë. Shtrohet pyetja, me të gjitha veprimet e tija pro-serbe dhe pro-ruse, anti-evropiane dhe anti-amerikane pse po e toleron edhe mëtutje Evropa dhe Amerika. Për më keq, duket se e ka përkrahjen e ambasadores amerikane në Shqipëri.

         Për këtë ekzistojnë dy teza. Njëra, është lidhja e tij me pasanikun dallaverxhi Soros i cili, edhepse njihet si anti-konservativ dhe anti-amerikan, ka influence të madhe në qarqet liberale amerikane dhe botërore. Mundësia e dytë është se Edi Rama dhe qeverisja e tij në Shqipëri bëjnë pjesë vetëm në interesat taktike amerikane. Amerika është e interesuar për qetësi dhe stabilitet, nuk dëshiron konflikte brenda shteteve mike. Në momentin kur gjërat i prekin interesat e saj strategjike, Amerika ndërhynë dhe i rregullon ato sipas nevojës dhe mundësisë.

         Meqë supozohet se Edi Rama është i përfshirë me trafikimin e drogës, kjo e invokon ngjashmërinë e tij me ish-diktatorin e Panamasë, Manuel Noriega, i cili ishte njësoj arrogant dhe egocentrik. Ka gjasa se ai do ta përjeton fatin e Noriegës. Por gjasat janë edhe më të mëdha, që goditja përfundimtare do t’i vij nga vetë Serbia pasi që ta shfrytëzoi, e ta shtrydhë mirë dhe nuk i duhet gjë më. 

         Në çfarëdo varianti të mundshëm, megjithë atë fjalën  dhe përgjegjësinë kryesore për largimin e Edi Ramës nga politika dhe shpëtimin e kombit nga marifetet e tij anti-kombëtare, e ka populli demokratik atdhedashës i Shqipërisë.