Nga Asllan DIBRANI/
Vetë deklarata e policisë la të kuptojmë se arrestimet e së hënës patën në shënjestër personat të cilët kishin luftuar në Siri dhe Irak për grupin ekstremistë sunit, të frontit Al-Nusra, një degë e Al-Kaidës që përkrah sundimin global islamik dhe shtetin islamik, grup ky i cili ka pushtuar së fundi sipërfaqe të konsiderueshme të territorit në Irak.
Arrestim i 40 persona të dyshuar se kanë marrë pjesë në luftimet në Siri dhe Irak përkrahë organizatave të shpallura terroriste janë arrestuar nga Policia e Kosovës, në orët e hershme të së hënës , nën dyshimin “Veprat Penale Kundër Rendit Kushtetues dhe Sigurisë së Republikës Së Kosovës” i Kodit Penal të Kosovës. Nga kjo s’don analizë ma të arsyeshme se këto grupe janë antikombëtare, ma të rrezikshëm dhe për çudi nga një shtresë ma e ulet e vetëdijes dhe arsimit. Shtresat intelektuale gjithmonë kanë qenë ata që kanë ndryshuar qeveri,rende sisteme dhe regjime, por në Kosovë, po ndodhë e kundërta ,shteti po rrezikohet nga klasa ZH dhe shtresa ma e ulët e saj !!!???…
Pse po ndodh kështu ?
Sepse, Kosova u shndërruar në një poligon eksperimentesh nga kuisling, mercenar , tradhtar të korruptuar , kriminel që e furnizojnë dhe e nxisin fundamentalizmin përmes fondeve të pista dhe të huaja duke e shfrytëzuar varfërinë që sa ma shpejt duhet të eliminohen dhe të ikën nga Kosova shqiptare. Kosova duhet të jetë pa kurrfarë izmash!. Po ndodh edhe kjo nga këto grupe terroriste, po garohet se kush me poshtëruar ,diskriminuar, terrorizuar dhe vrarë këtë popull ma shumë. Nga kush? Nga analfabetët me tespi në dorë si vegla të huaja të grupeve terroriste, qe i ka dënuar e tërë bota.
Arrestimi i 40 personave, është reaksion i klasës politike ne kuadrin e qeverise si koalicion i deritashëm nga :
1. PDK –qe udhëheq zoti Hashim Thaqi, po edhe si kryeministër që pran syve të tij u prodhuar në këto vite ekstremizëm islamik drejt terrorizmit dhe shkatërrimit të vendit.
2. AKR e udhëhequr nga Behxhet Pacolli i cili nuk mundet me dal i pastër në aferën e këtyre arrestimeve qe ka dëshmi se ka financuar edhe vet .
3. Partia e drejtësisë me nxitësin e terrorizmit Ferid Aganin që ma shume mërzitet për me i fal 5 vakte se për shëndetësinë e Kosovë, që çdo ditë vdesin njerëzit nga pisllëku dhe kushtet e mjera në spitalet e Kosovës . Agani u prononcua pas arrestimit të tyre “Po bëhen përpjekje për të njollosur identitetin Islam”.Çfarë identiteti është ky , kur prehen fëmija arab thikë në fyt nga mercenarët kosovar . Po sikur të ishte mirë, ik lësho uzurpimin e vendit të Ministrisë së shëndetësisë dhe shko në Siri ?
Ju sjelli vargjet e Gjergj Fishtës për këta tip qelbësirash antishqiptar :
Ju rrugaça sallahana,
vagabonda shakllabana,
rricna t’ndyet, mikrobe të kqij
qi të mjerës moj Shqipni
kthelltë hi i keni në mushkni
pa dhimbë gjakun tuj ia pi,
por der kur, bre batakçi!
Bre coftina, kalbe mbi dhè
der kur ju, tu tallë me ne,
do t’na qelbi fis e atdhè?
Të gjithë këta janë thellësisht të implikuar në rritjen e islamit politik duke promovuar takime , simpoziume konferenca , ligjërata etj me Myftiun Naim Tërrnava dhe imamët si Shefqet Krasniqi e Irfan Salihu ,Fuad Ramiqi, Milazim Krasniqi ,Ferid Agani,Gëzim Këlmendi , Amir Ahmetietj,Memli Krasniqi ,Enis Rama e tej , të përkëdhelur nga Turqia dhe shtet islamike përmes disa figurave kyçe në Kosovë qe kanë mbet as qenë as langoi po aksidentalisht janë edhe në qeveri!
Të gjithë këta që u përmenden janë, ata që duhet të presin në radhe për arrestime që gjithmonë ishin te përkëdhelur nga pushtuesit e huaj madje edhe nga kryekasapi i Ballkanit Sllobodan Millosheviqi që financonte në shkollimin e hoxhallarëve në Kosovë. Në ish Jugosllavi edhe rus kanë luajtur rolin e hoxhallarëve duke u shkolluar nga Moska dhe Beogradi këtë e dëshmojnë ma së miri baballarët tanë!!!???…
Të gjitha këto parti dhe grupe qe veprojnë dhe cenojnë marrëdhëniet shqiptaro amerikane dhe shqiptaro evropiane, janë që fati i shqiptarëve të përsëritet , sikur në luftërat paraprake. Shqiptarët u ndoqën nga trojet e veta me gjenocid nga tradhtaret e tipave te lartpërmendur . Na ndihmuan shtetet mike perëndimore dhe posaçërisht Amerika të na nxjerr nga balta e Bllacës dhe kampeve të improvizuara nëpër Shqipëri dhe shtet për rreth për tu kthyer në Kosovë !!!???…
Këtu në këtë aferë arrestimesh u nis nga bishti e jo nga koka që duhet trajtuar nga veprat e tyre terroriste qe ndikuan mjaft keq në imazhin e Kosovës. Një fjalë popullore thotë gjarprin godite në kokë prandaj edhe organet e ndjekjes duhej që sa më parë të hetonin shumë imamë kinse dijetarë islamë te nxitjes se terrorizmit xhihadist edhe në tokat e huaja duke prerë koka fëmijësh e grash të pafajshëm!.
Vendi ynë dhe besimtarët tanë, në asnjë mënyrë e në asnjë rrethanë nuk duhet që të jenë pjesë e grupeve ilegale duke shtuar se operacioni solli fakte rrëqethëse të provave materiale, gjatë bastisjes në 60 lokacioneve, që u konfiskuan shumë lëndë plasëse. A thua për kenë i paskan përgatitur këto mjete eksplozive, armë dhe municion të kalibrave të ndryshëm si dhe dëshmi tjera që ndërlidhen me rastin e këtij grupi .
Ky veprim përbën aksionin më të madh kundër militantëve të dyshuar në Kosovë, ku manë fund u shkallëzuar situata dhe u krijuar një doze frike rrezikim të shtetit tonë nga këto kërcënimiecnga ekstremistët dhe terroristët e lartpërmendur. Prandaj shteti duhet t’i godas kokat e terrorizmit e mos me u marr vetëm me bishtat e tyre.
Gusht 2014
Kaherë Isa Mustafa ishte bllokues i proceseve
Shëmbulli më eklatant i Isa Mustafës ishte bllokimi i derdhjes së mjeteve të trepërqindshit të diasporës shqiptare për Presidencën, në krye të së cilës ishte Dr. Ibrahim Rugova.- Lideri i LDK-së, po ashtu, sugjeron qytetarët që të “ flinë rehat” sepse ai e paska rehatuar se pari vetveten si është më së miri/
Opinion nga XHAVIT ÇITAKU/
Sa e pakripë, sa naive dhe sa e pamoralshme është që një lider i një partie të dalë me aso vlerësimesh paushalle se PDK na qenka autore e shkrimeve, artikujve e komenteve në gazeta, portale e forma të shprehjes së lirë dhe në fund i vihet emri i një autori të porositur nga ky subjekt politik. Kështu thotë Isa Mustafa, i cili me këto shpikje të përkujton luftën speciale të LK-së Jugosllave që e bënte në dëm të shqiptarëve të Kosovës duke aranzhuar skenar më të tmerrshëm mbi shumë patriot e veprimtarë të shquar të çështjes shqiptare. Ndërkaq, asnjë fjalë për shkrime që shkojnë në “favor” të LDK-së dhe bllokut opozitar, në favor të një skenari mirë të përgatitur nga ky prijës i një partie që po e dërgon drejt e në greminë. Me një fjalë, sipas tij ato shkrime janë të drejta, autoriale dhe që bazohen në fakte e argumente pa u përzie fare subjekti i tij politik. Vërtetë kjo është e tmerrshme dhe është një çudi e madhe se si ka guxim të dalë me këso vlerësimesh kuturu ky njeri që e ka titullin doktor shkence. Mirëpo, një fjalë popullore thotë “ çka piqet nuk hiqet” që i bie se Isa Mustafa është piqur në komunizëm dhe vështirë e ka që të heq ato ndjenjat shantazhuese për të tjerët që e pengojnë në synimet për të arritur në majat e udhëheqjes së vendit. Duke mos patur guxim që të vizitoj e të dalë para elektoratit për të shpjeguar mirë e qartë se përse veproi kësisoj, apo më mirë më thënë se si i mashtroi dhe i tradhtoj ai me këto makinacione komuniste anëtarësinë e LDK-së, Isa Mustafa duke u fshehur pas FB-së si shpesh po na del me disa vlerësime e sugjerime aspak profesionale, bile në disa raste edhe sulme që iu bën institucioneve legale vetëm se ato nxjerrin vendime të bazuara në ligj dhe Kushtetutë. Duke qenë tejet naiv në fushën e drejtësisë, Isa Mustafa në postimin e fundit bën pyetje së përse Gjykata Kushtetuese nuk pezulloj punën e nënkryetarëve, por vetëm të Kryetarit dhe të Parlamentit të Kosovës. Këtë veprim të këtij institucioni kredibil mund ta kuptoj çdokush, pos Isa Mustafës, se po të mos vepronte kësisoj çdo marrje e ndonjë vendimi nga Kryepalamentari apo i Kuvendit të Kosovës pa e dhënë mendimin Gjykata Kushtetuese do të kishte pasoja të dëmshme në të gjithë infrastrukturën ligjore dhe kushtetuese të vendit. Së këndejmi, shtrohet pyetja se përse ky njeri që synon të zgjedhet në një post të rëndësishëm sillet në këtë mënyrë dhe nuk jep shembullin se si duhet të respektohen organet dhe institucionet që janë formuar me votën edhe të LDK-së. Kjo është e papresedan dhe vërtetë këtë populli duhet ta shoh dhe të ta mbaj mend për jetë e mot këtë aventurë politike të liderit të LDK-së. Derisa sa ai me shumë pyetje mundohet nëpërmjet të FB-së të jap argumente se kush është bllokues në ndërtimin e institucioneve, ne po ashtu do të përmendim disa të dhëna që argumentojnë të kundërtën që ai e thotë.
Së pari Isa bëri bllokad në LDK
Se kush bllokoi dhe pengoj mbarëvajtjen e Paralamentit do të vendos Kushtetuesja dhe nuk kam ndërmend të jap vlerësime kuturu siç po bën lideri i LDK-së Isa Mustafa. Mirëpo, me këtë rast dua t’ia përkujtoj këtij zotëriu se prej kur e njoh si politikan nga posti i tij i parë si Kryetar i Rinisë Socialiste të Kosovës ai gjithnjë bllokoi dhe pengoj shumë procese të cilat në këtë kohë dhe në të kaluarën ishin e janë shumë të rëndësishme sidomos për vetë subjektin të të cilit i takon. Së pari ai bllokoi derdhjen e mjeteve të trepërqindshit të grumbulluara nga djersa e mërgimtarëve tanë dedikuar për Presidencën, në krye të së cilës ishte Dr. Ibrahim Rugova. Ndonëse ky akt i tij është i pafalshëm ai pa fije turpi sot çirret se po ndjek rrugën “ rugoviane” dhe është një çudi e madhe se si arriti, sigurisht me angazhimin e “ sejmenëve” të tjerë, të marrë postin e prijësit të LDK-së kur aq shumë e injoroj njeriun që e formoj dhe i dha emër këtij subjekti politik. Së dyti, Isa Mustafa i vërbuar pas karrierës politike në zgjedhjet lokale deri në ditën e fundit bllokoi vendimin për kandidatin e të parit të Kryeqendrës, duke ua pamundësuar të tjerëve të nominohen për këtë post, që besoj se do të kishin arritur sukses shumë më të madh në atë garë me emra të njohur të politikës kosovare. Duke qenë skajshmërish i shpenzuar dhe i mbushur me gabime të mëdha gjatë udhëheqjes se Prishtinës, sovrani ia dha votën partisë tjetër dhe vërtetë ky njeri mbeti me gishta në gojë dhe me duar në xhepa. Së treti, edhe pse humbës në zgjedhje lokale, ai vazhdoi avazin e tij të bllokadës dhe sërish nga mbështetësit e tij shkurtpamës para zgjedhjeve nacionale u nominua për Kryeminister nga partia e tij edhe pse, dorën në zemër, në këtë parti ka shumë intelektual që do t’i dilnin zot udhëheqjes së vendit në mënyrën më të mirë të mundshme. As kësaj radhe, i prirë nga lakmia e madhe,nuk dëshiroj ta shoh dikë më lartë se vet, por që pati pasoja të dëmshme për LDK-në sepse elektorati nuk i besoj humbësit dhe kësisoj ky subjekt politik u rendit i dyti pas PDK-së. Së katërti, Isa Mustafa, sërish bllokoi rrugëtimin e suksesshëm të LDK duke mos dhënë dorëheqje për shkak të humbjes që pësoi edhe pse një gjë të tillë ua kishte premtuar anëtarëve dhe simpatizuesve të LDK-së. Së pesti, Isa Mustafa bllokoi qeverisjen e vendit nga subjekti i tij politik duke ia dhënë këtë mundësi për dy minuta “ Rambos”, post këtë që nuk e meriton në çfarëdo matematikash që ta marrish. Së gjashti, në çdo demokraci të zhvilluar partinë fituese e urojnë subjektet që ishin në garë për të qeverisur vendin. Mirëpo, në vendin tonë, fatkeqësisht, ndodhi e kundërta. Jo që nuk patën forcë e sinqeritet në atë garë të zhvilluar fer për të uruar subjektin që fitoi më së shumti vota, por liderët e opozitës në krye me Isa Mustafën bllokuan PDK-në që të krijoj institucionet të besuara nga qytetarët e Kosovës. Së shtati, Isa Mustafa porosit qytetarët që të flinë rehat. Po si ta bëjnë qytetarët e shkret këtë gjë kur shumë prej tyre heqin të zitë e ullirit për të siguruar kafshatën e gojës, ndërsa Isa e ka rehatuar vetën si është më së miri.
“Isa Mustafa uzurpoj të gjitha postet”
Po shihet ashiqare se Isa Mustafa së pari ishte bllokues në partinë e tij e më pas edhe në ndërtimin e institucioneve dhe organeve shtetërore ashtu siç kishte vendosur sovrani. Se apetitet i këtij njeriu ishin maksimaliste tregojnë shembujt konkret si më poshtë. U nominua për kryetar të Kryeqendrës, pastaj edhe pse humbi ai sërish u kandidua për Kryeminister, ndërkaq pas zgjedhjeve e propozoi vetën për Kryeparlamentar me synim që pas dy vitesh të zgjedhet edhe kryetar i vendit. “ Uzurpimi i të gjitha këtyre posteve nga një njeri i vetëm vërtet shtron pyetjen se përse organet e kësaj partie lejojnë një gjë të tillë apo nuk po dijnë se si dhe në çfarë mënyre të ndajnë shapin nga sheqeri me këtë lakmitar, që të gjitha të “ mirat” po i zgjedh për veti. Zatën një fjalë popullore thotë “ Kush s’është për veti nuk është as për ngjeti”. Ama Isa Mustafa shkoi shumë larg që nuk po i dukët fundi.
Dhe krejt në fund po ia përkujtoj Ramush Haradinajt se një kohë ka jetuar në Suedi dhe shumë mirë e dinë se këtu asnjëherë nuk ka ndodhur që një parti politike të fitoj 51 për qind të votave. Së këndejmi, në këtë shtet skandinav është krijuar koalicioni dhe në asnjë rast nuk ka ardhur në shprehje që të marrë qeverisjen partia që nuk i ka fituar zgjedhjet. Të mos flasim që këtë ta këtë kërkuar subjekti i katërt me radhë. Me një fjalë, postet e koalicionit janë ndarë në proporcion me votën e sovranit. Pra, Ramush Haradinaj kështu veprohet në demokraci duke e lënë anash lakmin sepse ajo e prish burrninë. Një fjalë popullore thotë: “ Mos e kërko atë që nuk të takon, se të mbetët në fyt” .
SKENA POLITIKE DUHET TE PASTROHET NGA KRIMI
NGA FAIK KRASNIQI/
Krimi është krim dhe duhet të dënohet, pavarësisht se kush e ka urdhëruar. Njerëzit që janë vrarë nuk kthehen më. Por do të ishte lehtësim i madh për familjarët e viktimave që janë vrarë për motive politike apo për motive të tjera, kur të marrin dënimin e merituar kushdo që ka urdhëruar vrasjen e tyre. Do të ishte edhe në të mirë të shtetit të Kosovës kur do të dalin para drejtësisë urdhërdhënësit dhe vrasësit, sepse sipas raportit të Williamsonit personat përgjegjës për vrasjet e pasluftës janë zyrtarë të lartë të qeverisë, deputetë, ish deputetë, ministra dhe ish ministra dhe zyrtarë të lartë të partive politike.
Kemi me dhjetëra e qindra vrasje politike të pasluftës në Kosovë, kryesisht veprimtarë të LDK-së, ish pjesëtarë të UÇK-së, gazetarë, publicistë, intelektualë, poetë, shkrimtarë etj, dhe familjarët e këtyre viktimave presin drejtësi. Me që organet e drejtësisë së Kosovës dështuan ta zbardhin edhe një rast të vetëm, Gjykata Speciale mori përsipër t’i gjykoj edhe vrasjet e pasluftës. Bashkësia Ndërkombëtare nuk lejon ta fus në gjirin e saj një shtet që për udhëheqësh të shteti, ka njerëz që i kanë duart me gjak të atyre që i kanë konsideruar kundërshtar politikë apo pengesë për karrierën e tyre politike dhe interesat të ndryshme.
Unë qëndroj prapë në atë siç kam thënë gjithmonë, që prapa këtyre vrasjeve me motive politike qëndron organizata kriminale SHIK-u( Shërbimi Informativ i Kosovës) me në krye Kadri Veselin, Xhavit Halitin, Azem Sylën, Adem Grabovci etj, po pa përjashtuar edhe kryetarin e PDK-së Hashim Thaçin, sepse edhe ai është një ndër themeluesit e SHIK-ut dhe pa dijeninë e tij nuk besoj të ketë ndodhur ndonjë vrasje. Kështu që SHIK-u duhet ta paguaj barrën për krimet e ndodhura pas luftës, qoftë për motive politike, qoftë për arsye të tjera. Vetëm kur të dënohen përgjegjësit për krimet e pasluftës, pastrohet skena politike në Kosovë nga ata që i kanë duart me gjak dhe shteti kthehet në normalitetin e saj. Pëndryshe, e ardhmja e këtij shteti do të jetë tepër i zymtë.
Te nderojme deshmoret: Besim Ndrecaj flijoi jetën për çështjen e madhe kombëtare
BESIM ADEM NDRECAJ ( 10.10.1956 – 03.05.1995)/
Shkruan: Avdi Ibrahimi/
2. Besim Adem Nddrecaj, dëshmor i kombit shqiptar u lind më 10.10.1956 në fshatin Maqitevë të komunës së Therandës (Suharekës), në shërbim të Njësit Gueril ka qenë nga data 30. 12. 1991 në Lëvizjen Guerile “Shqipet e Lirisë”; bie heroikisht në altarin e lirisë më datë 03. 05. 1995 në Malsi të Re. Komandanti i njësitit gueril “Zjarri 002” Besim Nddrecaj duke mos pranuar dorëzimin e armës, në vendin e tij të punës në Shirok, komandantit të milicisë serbe famëkeqit Dragan Shoshkiq, Besimi i bie plumbë ballit duke i thënë se vetëm kështu shqiptari e dorëzon armën o biri shkinës, mëpastaj epilogu i kësaj ngjarje rezulton me vrasjen e dy oficereve e disa ushtarëve ushtarako-policor në Malësi të Re, kështu duke paguar veten shumfish me armë në dorë bie heroikisht Besimi, luftëtari i lirisë që ka fituar lavdinë me çmimin e të ndërruarit jetë!
Besimi u lind në fshatin Maqitevë të komunës së Suharekës (Therandës). Ai u lind në kohën e akcionit të armëve, ku me dhjetra patriotë që donin lirin për atdheun e tyre gjeten vdekjen nën turturat nga më mizorët nga xhelatët me shpirt djalli Tito-Rankoviç dhe sahanlëpirësit shqipfolës të tyre.në vitin 1956 lindi Besim Ndrecaj, fëmija i tretë më radhë nga të shtatë fëmijët e babë Ademit dhe nënë Meleqes, e cila vdiç duke lënë jetim pesë djem e dy vajza. Qysh se i ri Besimi kishte dëgjuar rrëfimet për të kaluarën historike pellazgo-ilire-shqiptare që nga koha e mbretit Bardhyl, Mbretëreshës Teutë, Mbi heroizmat e Gjergj Kastriotit Skëndërbeut, mbi rilindasit trima të pushkës e të penës, Vëllezërit Frashëri, Naum Veqilharxhin, Jeronim De Raden, Dora D.Istrian, Pashko Vasa, Qerqiz Topullin, Mihail Gramenon, mbi shpalljen e Pavarësisë së Shqipërisë nga ana e plakut Ismail Qemali me 1912 në Vlorë, për kaçakun Sali Shabanin që shtriu përdhe Spirrë e Filë Dobrosavljeviqin, dy gjakpirës të popullit shqiptar që ishin nën urdhërat e Nikolla Pashiqit, pastaj kishte lexuar e dëgjuar për bëmat e heroizmat e Mic Sokolit, Bajram Currit, Isa Boletinit, Avni Rrustemit, Qemal Stafës, Ali Kelmendit, Emin Durakut, Rifat Berishës, e përplot trima të tjerë që kanë dhënë gjithçka edhe jetën e tyre për lirin e atdheut shqiptar. Ka dëgjuar e ka lexuar pastaj për të kaluarën e popullit shqiptar që ishte përplot vuajtje nga mizoritë e pushtuesve më të egër e më barbar të jugosllavo-serbo-malazezo-maqedone njëkohësisht kishte dëgjuar edhe për qëndresën heroike të trimave Tahir e Nebih Meha, Rexhep Mala e Nuhi Berisha dhe së fundit për bashkëveprimtarin e tij Alush Kryeziun etj.
Besimi kishte një dashuri të madhe për arsimin, në vitin 1971 mbaroi me sukses të shkëlqyeshëm shkollën fillore ”Vladimir I. Lenini” në fshatin Mushtisht të Therandës, pra ai për 8 vite me radhë kishte udhëtuar nga fshati i tij i lindjes Maqitevë për në shkollën e Mushtishtit.
Shtypi medial aso kohe Muhametin dhe Besimin këta dy nxënës të Shkollës Fillore të Mushtishtit i quante “Pasagjeret e Dritës.” Dhe Besimi këtë dritë diturie e përdori edhe me armë në dorë kundër pushtuesit Jugosllavo-serb.
Qysh në vitin 1970 shtypi aso kohe shkruante për dy nxënës shembullor në shkollën e Mushtishtit ishin Muhameti nga fshati Grykoc dhe Besimi nga fshati Maçitevë.
Dokument:Dëftesa mbi kryerjen e Shkollës Fillore në Mushtisht.
Ndërsa shkollën e mesme të gjeodezisë në Gjakovë e mbaroi po me sukses të shkëlqyeshëm në vitin 1975, andaj ai edhe shkruante poezi e prozë.Më të mabaruar shkollën e mesme punësohet në Drejtorin e Gjeodezisë të Suharekës-Therandës, ku me ndërgjegje të lartë kombëtare mbronte të drejtat e klasës punëtore shqiptare në atë organizatë punuese. Nga këto ide të tij përparimtare drejtori serb kërkon që Besimi ta lëshoj vendin e punës, pas një konflikti verbal me këtë drejtor serb Besimi nxjerr thikën dhe e sulmon drejtorin duke i shkaktuar lëndime të rënda trupore. Për këtë në vitin 1978 Besimi është dënuar nga Gjykata Komunale për kundërvajtje e Suharekës.
Në vitin 1979 familja e Besimit shpërngulet nga fshati malor i Maqitevës në fshatin Malësi e Re komuna e Prizrenit. Në ndërkohë po atë vit Ai merr ftesën për të shkuar në shërbim ushtarak në armatën shoveniste jugosllave në Divule të Splitit në Republikën e Kroacisë. Qysh në fillim të shërbimit në atë burg kolektiv Besimi bie ndesh me oficerët neoçetnik të cilët i bëjnë presion psikologjik rekrutit të ri shqiptar, me qëllim që ta thyenin shpirtin e tij tejet atdhetar. Oficeri serb me bindje çetnike i fut ne konflikt me Besimin dy ushtar serb, por me guximin dhe forcën fizike që kishte ky shqiptar sy patrembur me një shufër hekuri është përleshur me oficerin dhe dy ushtarë të tjerë serb, ku oficerin e lëndon rëndë dhe ushtarët kanë pasur lëndime paksa më të lehta. Për këtë Ai është dënuar me 21 muaj burg të rëndë në qelit e burgut të Lepogllavës në Kroaci. Gjatë qëndrimit në burgë ai kalitët edhe më shumë dhe krijon bindjen e tij se në krijesën artificiale të federates jugosllave, shqiptarët nuk kanë vendin dhe sa më pare shqiptarët duhet të dalin nga Jugosllavia e kalbur.
Në vitin 1982 Besimi është liruar nga burgu i Lepogllavës së Kroacis arrin në burgun e madh të quajtur Kosovë ku populli shqiptar i Kosovës ishte ngritur kundër Federates Jugosllave dhe haptas po kërkonin Shtetin e tyre Shqiptar Kosovën Republikë! Po këtë vit Besim arrin të punësohet në Organizatën Bujqësore Industriale në Shirokë në sektorin e gjeodezisë, bishat çetnike jugosllavo-serbe dhe tradhtarët shqipfolës, po e mbanin nën vëzhgim të përhershëm, ishte viti 1982 ku forca të shumta të milicisë Federative Jugosllave nën masa të jashtëzakonshme dhune e terrori mbanin nën çizmën pushtuese shqiptarët e Kosovës. Një ditë si ato ditet pararendese që mbretëronin nën dhunë e terror, milicia serbe në Suharekë kishte planifikuar arrestimin e Besimit në Stacionin e autobusëve, akcionin për arrestimin e tij e kishte marrë një epror i milicisë së Stacionit të Suharekës me dy milic të tjerë. Përpara i del eprori dhe e urdhëron të ndalet, pas tij veprojnë edhe dy milicët tjerë të cilët tentojnë t`ia vëjnë prangat, por sa hap e mbyll sytë, Besimi me zhdërvjelltësin e tij arrin ti largon dhe për pak sekonda arrin ti dorëzon milicët që ndodhëshin përpara tij, ishte ajo revolja e Besimit që i kishte dorzuar këto bisha të mjera. Ai e kishte tani tërësisht në dorë situatën ku urdhëroi milicët e çarmatosur ti dërgoj në drejtim të Stacionit të milicisë së Suharekës dhe kështu ai po i thoshte eprorit të dorëzuar se nuk është lehtë me ja marrë shqiptarit armën nga brezi. Më pas kur ka arritur te Stacioni i milicisë ka kërkuar të takohet me komandantin edhe pse asnjiher më parë se ka njohur, komandanti i milicisë i habitur nga kjo situate, ku Besimi i është drejtuar me fjalët :”… Merri këta këlyshët e tu dhe kurrë më të mos më dalin përpara, kësaj radhe t`i dorëzova të gjallë, por po tentuan të më dalin në një rast tjetër përpara s`ke për t`i pare kurrë më të gjallë… ”Kjo ngjarje ishte akti më sfidues për pushtuesin, pas ngjarjes heroike të 13 majit të vitit 1981 ku nga pushkët e Tahir e Nebih Mehes u dridh pushtuesja Jugosllavi.
Kjo ngjarje e Besim Nrecës u perhap shpejt në mbarë trojet shqiptare, tashmë ai më bëmat e tij patriotike ishte bërë hero i gjallë, në mesin e popullit shqiptar. Lëvizja ilegale, Komiteti Kombëtar Shqiptar për Bashkimin e Trojeve aso kohe kishte shfaqur interesim të jashtëzakonshëm për ta antarësuar në radhët e veta këtë trim të madh të kauzës kombëtare shqiptare.kështu një ditë shtatori i vitit 1987, nëpërmjet luftëtarit të lirisë Rexhë Mema, së bashku me autorin e këtij shkrimi, në odën e atdhetarit dhe të burgosurit politik Ali Mema, në kushte ilegaliteti, Besimi kontakton me Ruzhdi Saramatin kryetrin e Lëvizjes së lartë cekur. Nga 28 nëndori i vitit 1987, Lëvizja ndërron formën e veprimtarisë organizative në Lëvizje Guerile: ”Shqipet e Lirisë” formohet brigada 28-128, ku Besim Nrecaj emërohet komandant i Njësitit Gueril për Suharekë, ”Zjarri 002” dhe merr pseudonimin “Forca” ku maturia, trimëria, dhe konspiracioni ishin vyrtyte të larta për Besimin.
Viti 1989 Kosovës iu supirmua nga Serbia edhe ajo pak autonomi që kishte. Këtë supirmim të autonomis udhëheqja titiste e Prishtinës ishte nënshtruar tërësisht para udheheqjës millosheviçiane të Beogradit. Populli po kundërshtonte në të gjitha mënyrat këtë padrejtësi që edhe ashtu ishte e paktë kjo autonomi për aspiratat e poullit shqiptar. Besimi me shokë ishte hedhur në aktivitet, kudo nëpër tubime po e shprehte hapur kundërshtimin e tij, duke hedhur idenë se të gjitha tokat shqiptare të mbetura nën federatën jugosllave duhet sa më pare ti bashkoheshin Shqipërisë, sepse edhe ashtu ato ishin pjesë të ndara padrejtësisht nga trungu i Shqipërisë në konferencat e paqës së përgjakur të Shën Stefanit, Londrës e Berlinit qysh në vitet 1877-78.
Viti 1990 situata në Kosovë sa vjen e rëndohet, ngjarja e nxënësve të helmuar nëpër shkolla fillore e të mesme, nga ana e aparatit represiv të çetnikëve serb, i ka tronditur mbarshqiptarët, dhe situata gjithnji e më tepër po dilte jasht kontrollit. Besim Ndreca me bashkëveprimtarët e tij të lëvizjes çlirimtare kishin deklaruar në shumë vende se do të hakmirreshin dhe se ky do të jetë edhe fundi i Serbisë.
Në vjeshtë të vitit 1991 komandanti i njësitëve guerile “Shqipet e Lirisë” Ruzhdi Saramati pas një përleshjeje me forcat e milicisë serbe në lagjen Kurilla të Prizrenit, detyrohet të arratiset për në Shqipëri.kjo ngjarje dhe arratisje e Ruzhdiut goditi rëndë shokët e lëvizjes dhe në këtë rast edhe Besim Ndrecën. Po këtë vit një ditë gushti të nxehtë vere, ai ishte në një dasmë shqiptare, ku kishte një numër të madh dasmorësh, flamuri kombëtar shqiptar valvitej në krye të dasmorëve. Forca të mëdha të milicisë në rrugën magjistrale Suharekë – Prizren afër fshatit Gjinoc i ndalojnë dasmorët dhe më dhunë ua marrin flamurin, Besimi shkon në drejtim të milicëve dhe pas një kacafytjeje me ta, ua merr flamurin dhe ua kthen dasmorëve, dhe Besimi për ta u bë hero. Kështu vitet kalonin njëri-tjetrin Besimi u gjendej në ndihmë gjith atyre njerëzve që kishin nevoj për të.
Viti 1995 këtë vit kishte marrë hov akcioni ushtarako-policor për grumbullimin e armëve, një dhunë dhe terror i tmerrshëm po ndodhte si në kohën e satrapit Tito-Rankovq të viteve 1955-56 soldateska fashiste e diktatorit Millosheviq po i keqtrajtonte çdo ditë me dhjetra shqiptar. Po thuaja se të gjitha fshatrat e komunës së Suharekës dhe një pjesë të fshatrave të Prizrenit ishin për çdo ditë në shënjestër të këtyre bandave neoçetnike të Millosheviqit dhe Sheshelit.Njëri ndër më të egrit dhe më mizorët ishte krimineli dhe komandanti i postokomandës së milicisë në Lubizhd të Prizrenit Dragan Shoshkiq një malazez i ardhur me detyrë në Prizren nga qyteti i Pejës, ky kishte çerdhen çetnike në Sredskë të Reçanit, ai me vartesit e tij e mjerisht me ta ishin edhe disa shqipfolës që ishin shitur tek serbi e malazezi, po ushtronin në popullatën shqiptare tortura nga më mizoret, ku përdorej elektroshoku dhe dajaku i bejzbollit dhe turtura tjera më çnjerëzore po përdornin këta neoçetnik gjakpirës, e tërë kjo mizori përkrahej haptas nga dy kriminel edhe më famëkeq të komandave policore të Prtizrenit komandant Petroviqi me bashkëpunëtor të tij dhe ai i Suharekës komandanti Millan Shipka, kuptohet me urdhër të aparatit shteror të Serbisë po bëhej ky terror tejet i egër ndaj shqiptarëve të cilët kërkonin të drejta dhe liri kombëtare.
Ruzhdiu ndodhej në Shqipëri kurse lidhjet që mbaheshin me Besimin në kuadër të lëvizjes u shkëputën përshkak se Regjë Mema, po nga fshati Legjend ngase edhe atij i kishin kërkuar armë vendos te arratiset për në Gjermani, ai e kishte lënë villain e tij Halitin për të kontaktuar autorin e këtij shkrimi, për të treguar situatën që ndodhej në fshat. Haliti në Stacionin e milicisë në Lubizhdë ishte torturuar mizorisht dhe mezi mbahej në këmbë, pastaj mbahej i izoluar në qelit e burgut të Prizrenit dhe nuk arrin ta informoj me situatën e krijuar në fshatin e tij ndonjë nga anëtarët e lëvizjës për të cilët kishte Haliti njohuri.
Edhe Besimi kishte njohuri se forcat e milicisë serbe do ta bastisnin shtëpin e tij, por ai në asnjë mënyrë nuk kishte pranuar të arratisej dhe as që i shkonte në mendje për ti dorëzuar armët e lirisë. Më 3 Maj të vitit 1995, në orën 9 të mëngjesit një togë milicësh me në krye Dragan Shoshkiqin ia mësyjnë për ta bastisur edhe shtëpinë e Besim Ndrecës në fshatin Malësi e Re të Prizrenit. Lidhur më këtë rast rrëfen bashkëshortja e Besimit, Sheride Daka – Ndrecaj, me të cilën Besimi u martua në vitin 1983 dhe i la amanet asaj gjashtë fëmijë. Albanin,i cili edhe pse i ri mori pjes në luftën çlirimtare në UÇPMB, Albanën, Hekuranin, Arbnorën, Granitin, dhe Malësorin. Ajo rrëfen ngjarjen: ”Një togë milicësh të armatosur deri në dhëmbë dhe të veshur me jelek antiplumb erdhën në shtëpinë tone në orën 9 të mëngjesit të 3 majit të vitit 1995 dhe kërkuan Besimin. Unë i thashë Hekuranit shko tregoju se ai është në punë në Shirokë.
Dragan Shoshkiqi, ka marrë për detyrë të shkoj tek personi i shumë kërkuar Besim Ndrecaj, në pretekstin e konfiskimit të armës, të cilën e barte pa autorizim dhe nuk e hiqte asnjiherë nga brezi më pas Shoshkiqi dhe milic tjerë, shkojnë në OBI ,në Shirok në vendin e tij të punës, duke njoftuar edhe njësitet tjera të stacionit policor të Suharekës e në veçanti komandantin e milicisë kriminelin dhe çetnikun Millan Shipka i cili ishte edhe antar i “Crna Rukës”së Beogradit. Sapo kanë arritur në Shirok në vendin e tij të punës milicia i ka njoftuar rojet për akcionin policesk ngase janë në dijeni se Besimi bart armë pa leje me vete. Ai është gjetur me kolegë të tjerë në vendin e punës. Shoshkiqi ka kërkuar me emër Besimin dhe ai është përgjigjur, më pas është kërkuar nga punëtorët të lëshojnë zyrën e Besimit, ata të gjithë kanë dale, në mënyrë të befasishme vepron Besimi.nxjerr revolën e tij dhe e vret komandantin Dragan Shoshkiq,duke i thënë:”… se atë që ke kërkuar e gjete tani eh, biri i shkinës… ”dhe plagos rëndë zv.kom. e Millan Shipkës, Dragan Dobrosavleviqin.Besimi ua merr armët të dyve dhe më shpejtësi rrufeje si të ishte kaçaku Sali Shabani, largohet nga vendi i tij i punës.
Kjo tregonte se pushtetit represiv jugosllavo-serb u kishte dalur situata nga dora, anipse kjo makineri vrastare këmbëngulte se sistemi i tyre gjenocidist kontrollonte gjithçka. Kështu atyre më propaganda nuk po u shitej në Kosovë, këtë rrenë propagandistike ua kishte prishur Tahir e Nebih Meha, Rexhep Mala e Nuhi Berisha, Alush Kryeziu dhe së fundmi Besim Ndrecaj, i cili u kishte krijuar një situate rrëmuje në radhët e pushtuesit jugosllavo-serb, edhe pse atë ditë të 3 majit ende nuk e kishin shpallur gjendje të jashtëzakonshme, por shtet-rrethimi dukej hapur në hapsirat e mbarë Kosovës. S`ishte më një pamje e zakonshmë kjo për komandnatin kriminel Petroviq dhe Shipka, ishte kjo një situate ku ata dhe zagarët e tyre ndjeheshin tërësisht të frikësuar, kjo frikë shihej tek surratet e tyre. Kjo situate e papritur kishte shthurrur mitin e federates jugosllavo-serbe e cila ishte bërë si një kull prej letre. Më të dëgjuar se Besimi e kishte vrarë komandantin e stacionit të malicise së Lubizhdës, Shoshkiqin, ky lajm i papritur e ngriti në këmbë gjithë aparatin shtetëror terrorist serbo-malazez, kudo nëpër rrugët e Kosovës dëgjohej zhurma e makinerisë së rëndë ushtarako policore. Realiteti ndërroi formën e vetë, ata pushtuesit terrorist jugosllavo-serb, që mburreshin se nuk kanë frikë nga shqiptarët, tani i kishte kapluar frika dhe paniku,u vra komandanti që kishte krijuar fame në ndëshkimin e shqiptarëve. Tani po vajtonin djalin e vetëm cërnagori dhe cërnagorka, ata tani po e shanin dhe mallkonin Jugosllavinë e Titos-Rankoviqit e Millosheviqit.
Po këtë ditë të 3 majit, vëllai i Besimit Xhemajliu rrëfen: ”…Aty kah ora 12 me tu kthyer nga puna në shtëpi më vërsulën afërsisht 300 milicë, më torturuan mizorisht duke më kërcënuar se nëse nuk dorëzohet Besimi të gjithë Ndrecajt do ti vrasim… ” Besimi kishte arritur ti takonte bashkëshortën e tij dhe fëmijët duke i sugjeruar ata që të shkonin në Grykoc te tezja Sabrie, duke ia lënë amanet fëmijët bashkëshortës së tij dhe niset për të shkuar në shtëpi me i marr armët që kishte. Por aty ishte vë një rrëthim i hekurt dhe ai pozicionohet në disa llagema të Fusha e Thatë mbi fshatin Legjendë dhe priste që ti afroheshin ato dhjetra forca të cilat kishin bërë një shtet rrethim të hekurt në të dy zonat Suharekë e Prizren. Për dy orë rresht Besimi kishte bërë një luftë të hapur dhe të ashpër me dhjetra e qindra forca ushtarko-policore të armikut, tre helikopter ushtarak ishin afruar istikamit të Besimit për ta zënë të gjallë, por trimit i punon fati dhe arrin ta plagos pilotin e njërit nga të tre helikopterët dhe ata mezi arrijnë të shpëtojnë, por nga dy helikopter të tjerë mitralohet nga lartë istikami i Besimit, zbrazin breshëri plumbash, por ama edhe Besimi zbraz plumbat nga armët e tij dhe qëllon pa mëshirë mbi gjakatarët pushtues dhe më në fund aty kah ora 15,00 Besimi bie heroikisht në fushën e nderit, duke luftuar si hero i vërtetë i legjendave tona shqiptare, luftoi një zemër heroi kunder qindra ushtarësh e milicësh serbo malazez e me hafijet shqipfolës, vendi ku luftoi dhe qëndroi heroikisht Besimi nuk ishte i përshtatshëm, por trimi që në fillim kishte zgjedhur rrugën e përballjes fyta-fyt me armikun shekullor të shqiptarëve, e jo arratisjen, për të cilën ai kishte patur mbase mundësi. Ai qëndroi deri në fishekun e fundit në këtë betejë. Edhe pse i vetëm Besimi, mes të tjerash shkruan Prof.Bajram Kurti në librin e tij “Gjaku i Lirisë” në nr 7-8 në faqën 66 të librit: ”…Armiku nga turpi nuk e dha numrin e milicëve dhe ushtarëve të vrarë, por pas tre-katër ditësh lansoi një gënjeshtër se gjoja u vrane mes vete dy komandantët e policise Zoran Nikoliq nga Krusha e Vogël me detyr në posbllokun e milicisë në Lubizhdë, dhe Millorad Vuqiniq në postkomandën e milicisë në Prizren… gjithashtu u vranë edhe dhjetra milic e ushtar të tjerë të njësive elite…”.
Në trupin e Besimit numëronin nëntë plagë, ishin po aq plag sa kishte edhe Gjergj Elez Aliu, ato plagë ishin, plagët e lirisë dhe njëkohësisht të pavdekësisë së tij, që po përsëriste lavdin e heronjëve shqiptar Oso Kuka i Vraninës që kushedi sa here Besimi e kishte lexuar e rilexuar në ”Lahutën e Malcisë” të Gjergj Fishtës, Mic Sokoli që ia kishtë vënë gjoksin topit të Sulltanit turk, Sali Shabani që kishte qenë një nga kaqakët më në zë në kohen e Azem Bejtë Galicës, Tahir e Nebih Mehës që shembën federatën jugosllave.
Më 5 Maj 1995 vargu i gjat i mijëra pjesmarrësve në kortezhin funeral, me dhjetra kurora e buqeta lulesh ishin tubuar në fshatin Legjendë për ti dhënë lamtumirën e përjetësisë Besim Ndrecës. Trupi i tij mbështjellur me flamurin kombëtar shqiptar, po kalonte rrugës për në varrezat e Malsisë së Re, pranë tytave të shumta të forcave armike.
Në shtratin e tokës Shqipëri që aq shumë e deshi Besimi, u lëshua trupi i heroit, i mbuluar me buqeta lulesh që mbuluan me dheun e tokës mëmë heroin e pavdekësisë Besim Ndrecën.
Gjatë cermonisë së varrimit foli prof.Bajram Kurti i cili mbajti një fjalim të zjarrtë ku u thuhej qartë se fundi i jugosllavo-serbisë është afër dhe shokët bashkëveprimtar të Besimit do të hakmerrën dhe shpejtë do ta dëbojnë Serbinë nga tokat shqiptare.
Populli shqiptar kurrë në jetë të jetëve nuk do ta harroj shembullin e sakrifices së këtij heroi që ia ktheu dinjitetin shqiptarëve të nëpërkëmbur nga pushtuesi e sa nga pacifizmi mjeran, në kohën kur ishte më së vështiri ai u qfaq si meteor lirie.
Besimi ishte frymëzuesi dhe motivuesi i sejcilit nga shqiptarët që po përgaditeshin me ja dhënë grushtin e fundt Serbisë terroriste, për ti sjell popullit lirin e munguar dhe bashkimin e trojeve shqiptare me Shtetin amë Shqipërinë rreze ndritur. Me emrin dhe shembullin e Besimit shumë nga shokët e idealit të tij, luftuan pa kompromisë pushtuesin gjatë luftës së lavdishme të Ushtrisë Çlirimtare çka ishte vetë ëndrra e Besimit që shokët ëndrrën e tij e bënë realitet me luftën çlirimtare.
Përvjetori i 14 i rënies heroike të heroit kombëtar shqiptar Besim Nrecaj,përvjetor i mbajtur në Shkollën Fillore”Besim Nrecaj” në fshatin Legjendë komuna e Prizrenit.
Ideali i Besimit nuk ishte vetëm liria kombëtare, por edhe njeriu i lire, i çliruar nga egoizmi, nga dogmatizmi, nga lakmia për pushtet e para, për lavdi vetëm për vetën e tij, për një njeri që ka vizion të qartë dhe shikon me besim në ardhmëri. Ai përbuzte, përçmonte pushtuesin, sepse kishte bindje të paluhatshme se armiku është i përkohshëm në mbar trojet shqiptare. Se populli shqiptar do të triumfoj, Shqipëria dhe shqiptarët janë të pazhdukshme, janë si Feniksi. Edhe pse të munduar të vuajtur, të viktimizuar, të përbuzur, të nëpërkëmbur nga të huajt, por edhe nga vetvetja e sidomos nga shqipfolës të mjerë, që bashkëpunonin me armikun dhe bashkë me ta shtypnin popullin shqiptar, këto janë dëshmi të pamohueshme me vepra konkrete, me kërkesa të qarta prej atdhedashësish të vërtetë shqiptar, treguan se bindjet e tyre janë rrënjë thella në token shqiptare, për përkatësinë e kësaj toke pellazgo-iliro-shqiptare, ky djep i vërtet i shqiptarizmës, dhe sa fallso dhe të paqëndrueshme duken shprehjet e kishës ortodokse Serbe, dhe e politikanëve e akademikëve serb, për kinse Kosova është ”djep i serbizmit” kur dihen viktimat vuajtjet, mundimet, qëndresa heroike e përpjekjet e parreshtura të shqiptarëve për liri e të drejta kombëtare, sakrificat dhe gjaku i derdhur shqiptar i këtij trolli autokton mijëravjeçar, prandaj te Besimi vuajtja, mjerimi robëria por edhe krenaria ishin një shpërthim revolte e akumuluar të këtij atdhetari që ishte plotësisht i vetëdijëshëm dhe i prekur nga dhimbja e përditshme që po përjetonte populli shqiptar nga shovenistët serbo-malazezo-maqedonomadh dhe ata të Çamërisë që janë dëbuar dhunshëm nga terroristët e shtetit grek. Andaj është ky gjaku i derdhur i bijëve dhe bijave më të mire të gjakut shqiptar, për një bashkim mbarëshqiptar që qon kah qëllimet e larta.
Dokument:REGJISTRI I DËSHMORËVE TË UÇK-së TË BRIGADËS 28 – 128 TË ZONËS OPERATIVE PASHTRIKUT NËN NUMRIN RENDOR 26 ËSHTË EDHE HEROI YNË KOMBËTAR BESIM NDRECAJ.
Liria do të thoshte Besimi! Është dhurta më e çmuar mbarënjerëzore, që i përket pambarimisht cilitdo njeri! Unë lirinë dita dhe arrita ta marr nga armiku i Atdheut tim, ta ruaj si sytë e ballit nga gjitha pretendimet për kohën e ardhme, që sot e gjer në natën e varrit ajo do të jetë edhe shorti im njëkohësisht dhe shpërblimi im për ta larë borxhin ndaj Atdheut Shqiptar! Unë kapërceva vdekjen? Kështu zotërova nderin e Atdheut! Kush parashikon jo arsyeshëm dhe me frikë rrjedhojat e çlirimit të Atdheut, nuk mund ta krijon madhështorën. Unë nuk u hamenda për asnjë çast, dhe nuk u bëra pytjen shokëve të mi bashkë luftëtarë të lirisë, se a duhet ti bie plumb armikut shkja! Kur mu dha rasti Unë me vetëdije të lartë luftova kundër okupatorit jugosllavo-serb, dhe zbraza plumbat në trupat armikut të shqiptarëve. Mos akuzoni, dhe mos e fajsoni askënd për veprimet që bëra me 3 maj të 1995 ajo ditë qe ditë dasme për mua, atë ditë përmbusha misionin e jetës time, për çka kisha jetuar 39 vitet. Me çmimin e jetës time Unë fitova nderin dhe lavdin! Kjo filozofi heroike në rrugën e historisë, na bënë të kujtojmë apologji të panumërta te heronjëve shqiptar. E në këtë rast, Besimi e flijoi jetën për çështjen e madhe kombëtare, ishte një sakrific madheshtore, që e bëri hero.
Lavdi jetës dhe veprës së heroit kombëtar shqiptar Besim Ndrecaj!
RRETH LIBRIT “ISUF LUZAJ – NJË SHTIZË DIELL MBI ATDHENË”
Kisha ditë që prisja telefonatën e zotit Shaban Xhyheri (studiuesi, historiani, autor i disa librave, ish anëtar i Ballit Kombëtar, i dënuar politik, personit që i dhurova të parit librin “Isuf Luzaj – Një Shtizë Diell mbi Atdhenë” për të më dhënë një opinion rreth tij, por heshtja më tmerroi…
Ashtu si çdo shkrimtar, edhe unë dëshiroj një opinion të sinqertë për çdo libër, sidomos për këtë libër që kishte një specifikë të veçantë, se zakonisht në Vlorë e japin opinionin pa e lexuar librin dhe për t’u çuditur trillojnë e trillojnë opinione, saqë po të jenë të kujdesshëm ata që i flasin e t’i shkruajnë, do të kishin fabrikuar një gjini të re të letërsisë poskomuniste, që mund të quhej “Rrëfime imagjinare për të diskredituar autorin”, art, të cilin e praktikonte komunizmi ndaj një vepre për të shkatërruar autorin, por sot as tek vepra nuk shkojnë, por merren me autorin, pra thjesh kanë ndërruar taktikat, strategjia është po ajo.
Përveç një gruaje, që e mori librin në panairin “Vlora 2014” e fill pas dy orësh, erdhi dhe më tha: “Faleminderit zonjë, më bërë të lexoj libra të autorëve shqiptarë… për dy orë lexova 50 faqe…Urime! Erdha vetëm për të uruar dhe për të falënderuar për dhuratën e çmuar që më dhatë! Faleminderit! Mbase do shihemi herë tjetër dhe do të flasim më gjerë…” Iku dhe as emrin nuk ia mora, vetëm më tha “Jam me origjinë nga Kanina”, nuk më ka folur njeri, mbase ishte fati për të mbetur anonim ajo grua që të merrja opinionet e para nga lexuesi im i parë, ndaj, sa herë që më binte rruga andej, doja të shkoja ta takoja, por kisha frikë…
Krijuesit e dinë sa të priten duart kur ta hedhin poshtë veprën që ke ndenjur muaj e vite duke e shkruar me një synim të vetëm: të pëlqehet nga lexuesi për të përcjellë ato mesazhe që ne i kemi menduar si të drejta e të vyera.
As sot nuk e kisha vendosur që do të shkoja ta takoja, por as vetë nuk e di, këmbët më dërguan tek lokali ku ai rri zakonisht. Ishte ulur në lulishte me një burrë tjetër dhe sa më pa, thirri me të madhe sikur kishte kohë që më priste.
– Shyqyr që erdhe, 100 herë i kemi ranë telefonit dhe përgjigjja ishte “Numuri nuk është i saktë”, mos ma keni dhënë gabim?
– Jo, por mbase keni ngatërruar ndonjë numur… – thashë duke e përqafuar.
Burri që ishte aty, nuk priti gjatë, u ngrit, na përshëndeti dhe u largua, ndërsa zotin Shaban nuk e mbante vendi nga gëzimi. E mora opinionin për librin, se asnjëherë nuk më kishte pritur kështu. Provuam numurin dhe ishte në rregull, si duket ishte shkruar gabim…
– Të thashë që do të jap i pari opinionet mbi librin dhe e kam mbajtur fjalën, por nuk jam lidhur dot me ju…
– I pari je, vetëm një zonjë më ka folur pak…
– Dua të jem i pari për një arësye, sepse të them, se je e para që merreni me këtë temë
dhe ata që do e lexojnë do pëlcasin nga inati, se nuk e bënë dot para tya. Sa e mora librin, kisha parasyshë që ti pret nga lexuesi vërejtjet, ndaj nxitova, se kam atje tek koka gjithë ato libra, kisha një libër tjetër të Eqerem Bardhit dhe kisha lexuar deri 50 faqe, kur më dhatë librin, e lashë atë dhe lexova librin tënd. Stili yt nuk të lodh, absolutisht nuk të lodh dhe keni një gjuhë të pastër. Ke disa gabime në shkrimin e disa emrave, apo mbiemrave, por nuk janë gabimet tua, por të burimeve nga janë marrë, por këto nuk e prishin bukurinë e librit, nuk e mërzisin lexuesin, por të tregoj një gjë, të jesh më e kujdesshme në gjetjen e emrave që plotësojnë figurën e Isufit dhe e dyta; ti je një intelektuale, po të mos ishe intelektuale, nuk do t’i hyje këtij studimi.
Puna ta do, kërkuesi futet kudo, por bazën ta kesh tek intelektualët, se intelektualët janë ata që çdo gjë që të jep, ta jep saktë, por një e keqe shumë e madhe është tek ne, egoizmi. Unë nuk quaj intelektual atë që mbaron universitetin, por atë që pasuron dijen e tij vazhdimisht, universiteti të çel rrugët, mund të mbarosh 10 universitete, po s’mund të jesh intelektual, se bën gjumë. Sa më shumë të lexosh, sikur dhe një çerek fjale të përfitosh i fituar je. Kur të thashë, se je intelektuale, nuk u bazova se çfarë shkolle ke bërë, shkolla të hap rrugën e thamë një herë atë, nuk të bën njeri, po se çfarë ke arritur të bëhesh, se po nuk pate talent, nuk mund ta fitosh atë, po nuk linde poet, nuk bëhesh poet.
Unë të përgëzoj e po të them me sinqeritetin më të madh, kam mbetur jo vetëm i kënaqur, por të them dhe i befasuar, se nuk ma merrte mendja, se dy takime kishim bërë me ju; në takimin e parë kur nise të shkruash librin “Sharrajt në Jetën e Kombit” dhe herën e dytë, në përurimin e tij, i kënaqur mbeta, por që të merresh me këtë temë, shumë më ndryshe nga ajo dhe që të trajtosh këtë temë, kërkon të kesh një bagazh të mirë intelektual, të kesh këmbëngulje, vullnet e të studiosh, prandaj nuk ma mori mendja, troç po ta them, por kur hyra brenda në libër pashë gjithë ato përpjekjet e tua këmbëngulëse për të rrëmuar sa më shumë në adresë të kësaj figure, për t’ua paraqitur lexuesve jo vetëm çfarë ka thënë i Madhi Isuf Luzaj, por bën edhe komentet e tua, ku përfundojnë me thirrjen brezave për ta lexuar e të mësojnë shumë nga Isufi.
Unë jam lexues, i rregullt kam qenë, s’jam studiues, s’kam pse them ato që nuk i kam (foli me modesti), kur lexova librin tuaj, mbeta shumë i kënaqur, mbeta i kënaqur unë, jo se u kënaqa unë, por kuptoj se duhet të kënaqen këta brezat që janë, se jemi shumë pas në analizë me njohjen e figurave Shqiptare dhe kombëtare. Më shumë se sa e ke përshkruar ti figurën e Isufit, nuk mund ta bëj unë, por përderisa mu mbush mbush mendja edhe mua që me të vërtetë është një ndër 7 filozofët e shekullit të kaluar, për këtë të përgëzoj shumë.
Thirrja jote është e hapët dhe e çiltër dhe kërkon opinionit, organet kupetente e shkon deri tek ministrat që të tunden e të shkunden e të merren sa më parë me botimin e veprave të Isufit, se kemi në Shqipëri, mbase nuk më lejot, por e kam nga mërzia, ca pseudointelektualë, pseudoshkrimtarë, pseudohistorianë, pseudostudiues, pseudoakademistë e nuk e kuptoj me çfarë merren këta, kur lënë në harresë një figurë të tillë, me çfarë mburren këta, moj motër, me çfarë mburren këta?
Ti shumë vetave ua preve rrugën, ua more inisiativën, që të merren me veprën e Isufit. Unë kam dëgjuar që flasin, por që të merret njeri me studimin e figurës së Isufit, nga sot të themi, nuk kam dëgjuar, mbase janë duke punuar, ajo është një punë tjetër, por tashi për tashi, stafetën e ke marrë ti.
Dua të shprehem edhe më shumë, kam shumë gjëra për të folur, se është një temë që më pëlqen, se kam një moshë të madhe dhe s’do të arrij të lexoj veprat e Isufit. Do ta rilexoj librin tënd dhe do të mbaj shënime. Pardje mora një nga librat e Isufit “Lamtumira e Yjeve” dhe fillon me një thënie shumë të madhe: “Nga të pesë artet, letërsia dhe nga të pesë degët e saj, poezia, nuk e pranojnë mediokritetin.” Që janë shumë domethënëse. Që të lexosh Isufin, e them me sinqeritetin më të madh, duhet të jesh dhe shpirtërisht i qetë dhe jo çdo njeri e kupton, pa pasur një intelek, pa qenë intelektual i mirë, nuk bisedon dot me Isufin, nuk mund ta kuptosh atë. Ai ka qenë intelektual i mirë, nuk bisedon dot me Isufin, unë kështu e shikoj, nuk bisedon dot me Isufin. Kam shumë gjëra nga ato që kam lexuar dhe nga ato që ke venë theksin ti, ndjej një lehtësi dhe kënaqësi shumë të madhe se kam dhe një moshë të tillë që e kam peng që nuk i shoh veprat e Isufit.
Përgëzoj Xhevat Beqaraj, megjithëse në një moshë të thyer për punën që ka bërë, ka një meritë të veçantë, siç ke thënë edhe ti, intelektualët e vërtetë duhet të skunden dhe duhet të merren me këtë figurë madhore.
Më bëhet qejfi shumë se doli një fëmër që të merret me studimin e ta paraqesë këtë figurë, se ti ke rrëmuar shumë, jo vetëm tek njerëzit e familjes së tij që ke këmbëngulur disa herë e ke marrë të dhëna, por unë lexova përshëndetjet që kanë bërë disa shkrimtarë mund të them nga Vlora, pse jo dhe studiues, se nuk dua të ofendoj njeri, jo të një shkalle kështu, mbeta e kënaqur që edhe ata kanë dhënë mendime dhe ti ke bërë shumë mirë që i ke paraqitur në libër.
Ti ke harxhuar kohë, lodhje mendore… takon personazhe me kulturë e pa kulturë të gjerë për ta bërë të plotë figurën e Isufit dhe ti ke nxjerrë disa të vërteta që edhe unë nuk i kisha ditur, siç ishte lidhja me familjen Ulqinaku, e cila paska jetuar në familjen e Isufit dhe të njëjtën qëndresë bëri dhe Isuifi në Vlorë, por asnjëherë nuk u përmend. Ti e nxjerr shkakun që pse nuk botohet vepra e Isuf Luzajt dhe shkaku është komunizmi. Për ta bërë më të besueshme, ju keni përsëritur fjalë të shumë personeve dhe keni bërë edhe refleksionet tua. Një gjë më ka mbetur në mendje që nuk e kam dëgjuar deri më sot, kur e cilëson luftën e klasave “mulliri i luftës së klasave”, është e para herë që e dëgjoj këtë shprehje kaq të goditur. Ka shumë gjëra me vlera në këtë libër, se ke një të mirë që bën edhe analizën.
Zonja Zyba, me sinqeritetin me të madh të përgëzoj dhe njëkohësisht të falënderoj që u more me këtë vepër dhe të jesh e bindur e do të ndëgjoç me kalimin e kohës edhe shumë falënderime, do marrësh dhe vërejtje, por për mua, ti je e para dhe duke qenë e para, u hape sytë të tjerëve. Besoj se do dalin edhe tjerë më vonë dhe sado që të shkruajnë e mund të bëjnë, tashti për tashti, vendin tënd nuk e zë njeri.
E falënderova dhe u ndamë për t’u takuar sërish, për të marrë kritikën e detajuar të tij, pasi ta rilexojë librin.(Z .H)
- « Previous Page
- 1
- …
- 619
- 620
- 621
- 622
- 623
- …
- 760
- Next Page »