• Home
  • Politics
  • Opinion
  • Culture
  • Sports
  • Economy
  • Interview
  • Reporting
  • Community
  • Vatra

Dielli | The Sun

Albanian American Newspaper Devoted to the Intellectual and Cultural Advancement of the Albanians in America | Since 1909

FASLLI HALITI SJELL ALDA MERINI NE SOFREN E DIELLIT

September 28, 2015 by dgreca

Alda Merini (Milano, 21 mars 1931 – Milano, 1 nëntor 2009) ka qenë një poeteshë aforistike dhe shkrimtare italiane./

 ARTI DHE MAGJIA/

 Magjia është art apo arti ka një forcë magjike ?/

Që nga koha e kohërave njeriu është i pasigurt/

pas frikës dhe elementëve të pastër të tokës/

dhe thirrjes së Zotit të zjarrit, të ujit, të mendjes./

Është burimi më i pashtershëm dhe i thellë i njeriut/

Njeriu do të zbutë Zotin që s’është në vete/

por edhe Zotin që është në të./

Njeriu nuk beson në Providencën/

dhe fton imazhe dhe tinguj që kanë forcë ” lehtësuese.”/

Ada Negri thotë: ” forca e mendimit që zoti/

na ka dhënë ne të gjithëve,/

veçanërisht atyre që janë vizituar nga Zoti frymëzues,/

janë magë dhe demonë, por mbase kanë frikën e sigurisë,

lind nevoja e shenjës, e gjurmës, e ekzorcizmit, e frikës,

lind vizioni i katastrofës,

por lind edhe ringjallja dhe njeriu në mëngjes,

veçanërisht nëse është plak, do t’i gjendet në dorë buka e djeshme

që dëshiron ta ndajë gjithë dashuri me të tjerët,

për festën e madhe të ditës.”

( bashkësia e artistëve – post skriptum ).

Nëse njeriu ka frikë nga dhimbja

na vijnë në ndihmë rimat e Kozimodos:

” Babëzisht unë hap dorën time sot,

bukën e përditshme jepna, Zot „.

 

 

FËMIJA

 

 

Po gjete balonën e fantazisë tënde

lidhe me inteligjencën e zemrës.

Do të shohësh të lindin kopshte të magjishme

dhe mamaja jote do të bëhet bimë,

do të të mbulojë me gjethet e saja.

Bëj me duart e tua dy pëllumba të bardhë

që të sjellin paqen kudo dhe rregullin e sendeve.

Por para se të mësosh të shkruash

shiko veten

në ujin e ndjenjës.

 

 

POEZI MARINA ÇERATIT

 

Urime, ujërat e ndjenjës ndonjëherë të kanë tronditur

dhe ka një lloj poezie të ëmbël që është kënga,

si këndon një nënë

kur përkëdhel një fëmijë,

 

këmba e një fate që ecën në erë,

dhe ndërsa fëmijët tuaj fillojnë jetën

ti bëhesh prapë vajzë, një akullsi për të shpëtuar,

dashuria nuk ka kohë dhe kur të jesh plak

do të të puth flokët vetëm pranvera.

 

 

 

Përktheu: Faslli Haliti

Filed Under: LETERSI, Sofra Poetike Tagged With: Faslli Haliti, ne sofren e Diellit, SJELL ALDA MERINI

32 POEZI TE UNGARETIT NE SOFREN E DIELLIT

September 17, 2015 by dgreca

XHUZEPE  UNGARETI-( Giuseppe  Ungaretti ) 1888 – 1970/

Giuseppe Ungaretti (1888 – 1970) ishte një poet dhe shkrimtar italian dhe është referuar si themeluesi i Hermeticizmit, një lëvizje letrare përhapur që nga të njëzetat dhe që ndikoi dukshëm në poezinë e mëvonshme italiane.Ndër koleksionet më të mëdha të poezisë së Ungaretti kujtohet Porti i varrosur ose Alegria e mbytjeve apo toka e premtuar./

NE PERKTHIMIN E FASLLI HALITIT/

  1. O  NATE /      

1919/

Nga ankthi i madh i agimit

Zbulim drurësh.

Zgjime të dhimbshme.

Gjethe, motra, gjethe,

Ju dëgjoj të ankoheni.

Vjeshta,

Embëlsi  në shuarje.

O  rini,

Sapo kaloi çasti i ndarjes.

Qiej të lartë të rinisë,

Hov i lirë.

Dhe jam i shkretë tashmë.

I  humbur në këtë melankoli harkore.

Por nata tret largësitë.

Heshtja oqeanike,

Fole yjesh iluzorë,

O natë.

  1. NJE PELLUBESHE/      

1925/

Nga rrebeshe të tjera, dëgjoj një pëllumbeshë.

nga TË FUNDIT

Milano 1914- 1915

  1. PERJETESI   

Midis një luleje të këputur dhe një tjetre të dhuruar,

e pashprehshmja asgjë.

  1. PER TE VDEKURIT E REZISTENCES  

Këtu

Jetojnë përgjithmonë

Sytë që u mbyllën për dritën

Me qëllim që të gjithë

T’i  hapnin

Përgjithmonë

Në  dritë

  1. VETETIMA  E  BUZES

Mijëra njerëz para meje,

Të ngarkuar edhe më shumë me vite,

Për vdekje i plagosi

Shkreptima  e një buze.

Por ky s’është shkak

Që të zbus vuajtjen.

Po më pe me mëshirë

Dhe më fole, përhapet një muzikë,

Dhe unë harroj se plaga djeg.

  1. DHURATE  

Fli tani, moj zemër e shqetësuar,

Hë  pra, fli, fli tani.

Fli pra,

Dimri të ka pushtuar, të kërcënon,

Të bërtet: “Do të të vras.

Gjumë s’do të kesh ti më”.

Goja ime  zemrës sate i ofron paqe, më thua :

Hë, pra fli, fli  e qetë,

Hë, pra dëgjo,

Dashurinë  tënde

Që të  mundësh vdekjen, zemër e shqetësuar.                              

  1. ESHTE  ORA  E  URITUR  

Është ora e uritur, ora jote o i marrë.

Shkule zemrën

Erë kripë bie gjaku i saj

Dhe bie era athtësirë,

Është ëmbëlsak, duke qenë gjak.

Shumë vaje

e bëjnë gjithnjë më të shijshme zemrën tënde.

Frut i shumë vajeve zemra jote,

Shqyeje, haje, ngopu.                          

  1. YLLI     

Yll, i vetmi ylli im,

Në varfërinë e natës,   

Vetëm për mua ndrit.

Në vetminë time shkëlqen ;

Po për mua,

Yll që s’do të pushosh së ndrituri kurrë,

Një kohë tepër e shkurtër të është dhënë,

Më jep një dritë

Që veç dëshpërimin

Mpreh, e thellon tek unë.

  1. UNIVERS      

Një arkivol freskie                       

i bëra

vetes

me detin.

  1. NATA E  BUKUR       

Cila këngë lindi sonte

që qëndisi yjet

me jehonën e kristaltë

të zemrës

Cila festë buronte nga zemra

në dasëm

Kam qenë një moçal

erësire

Tani kafshoj errësirën

si fëmia

sisën

Tani jam i dehur

me gjithësi.            

 

  1. TRENDAFILA  NE  FLAKE

Mbi oqeanin

me zilka gjëmuese

papritmas

pluskon një tjetër mëngjs                        

  1. KUJTIM  NGA  AFRIKA   

Dielli pushton qytetin

Nuk shihet më fare asgjë

As edhe varret s’rezistojnë më shumë më.       

  1. NATE  MAJI    

Qielli u vë në kokë minareve.                    

Kurora  

Kandilash.

  1. MBISHKRIM  PER NJE TE RENE      

             TE  REVOLUCIONIT  

                        1925/

Kam ëndërruar, besuar, dashuruar shumë atje

Sa s’jam më këtu poshtë.

Por dora e bukur, e gatshme,

Më mbështet hapin e pambrojtur,

Ndërsa duke u shkurajuar           

Më peshon krahun që pati vullnet

Sa për mijëra

Eshtë  dora atëdashëse e atdheut

E fortë, në angth, e frymëzuar,

Duke u mbështetur në gjoksin tim,

E pavdekshme në vetvete zemra ime e re.

  1. MENGJES

Santa Maria La Longa 26 janar 1917

Kristalizohem    

pafundësisht

  1. TË FLË

Santa Maria La Longa 26 janar 1917

Do doja të imitoja

këtë vend

i shtrirë

në shtresën e tij

prej bore

NJË TJETËE NATË

Vallone 20 prill 1917

Në këtë terr

me duart

akull

dalloj

fytyrën time

Shoh veten

të braktisur në infinit

LARG

Rreth 15 shkurt 1917

 

Larg, larg

më morën për dore

si një të verbër

  1. USHTARET

Pylli i Kurtonës, korrik 1918

Jemi

si gjethet

vjeshtës

mbi pemë.

 

  1. FUND         

1925

Në veten e në të vërtetën beson ai që dëshpërohet ?

MALLKIMI

Mariano  19 qershor 1916

I mbyllur mes gjëra mortore

( Edhe  qielli i yjëzuar do të mbarojë )

Pse  Zot lakmues ?   

  1. NA ISHTE NJEHERE  

Kuata njëqin e dyzetë e një, 1 gusht 1916

Pylli Kapuçio

ka një tatëpjetë

me blerim të kadifejtë

si një kolltuk

të butë

Përgjumem atje  

vetëm

në një kafe të lashtë

me një dritë të mekur

si kjo

e kësaj hëne.

PERENDIMI

Rreth 20 maj 1916

Ngjyra këmëz e qiellit

zgjon oaze

në dashurinë endacake

PESHA

Mariano, 29 qershor 1916

Ai fshatar

i beson vetë medaljes

së Shen Antonit

dhe ikën ngadalë

Mirë vetëm dhe të mirë-lakuriq

pa vegim

mbaj shpirtin tim.

QETESI

Mariano, 27 qershor 1916

Njoh një qytet

që çdo ditë mbushet me diell

dhe gjithçka grabitet po atë çast

Shkova një mbrëmje atje.

Në zemër zgjaste kënga

e gjinkallave

Nga anija

e lyer me të bardhë

pashë

qytetin tim të eklipsohej

duke lënë pak

një përqafim yjesh

të varur në ajrin

e turbullt

  1. FAZA         

Mariano, 25 qershor 1916

Ec e ec

gjeta

pusin e dashurisë

Pushova

në syrin

e njëmijë e një netëve

Në kopshtet e braktisura

si një pëllumbeshë

ajo dilte në breg

Midis ajrit

të pasditës

që të bënte të të binte të fikt

këputa

portokajtë e jaseminë

PORTI I VARROSUR

Mariano,29 qershor 1916

Atje arrinte poeti

dhe pastaj kthehet me dritë me këngët e tij

dhe i davarit

Prej kësaj poezie

më mbetet

ajo asgjë

e sekretit të pashtershëm

  1. PELEGRINAZH     

 Lugina e Pemës së Izoluar, 16 gusht 1916                                        

        Në përgjim

në këtë rrugë të qelbur

me gërmadha

orë e orë

këputar

skeletin tim

të vjetëruar prej baltës,

si një shollë

ose si një farë      

gjembaçi.

Ungaret,

njeri i penës

të mjafton një iluzion

të të bëjë të guximshëm

Një reflektor

përtej

vë një det

në mjegull

  1. SHKEPUTJE  

Lovizza 24 shtator 1916

Ja një njeri

uniformë.

Ja një shpirt

Shkretirë,

një pasqyrë e patundshme.

Më rastis shpesh të zgjohem

dhe të bashkohem

dhe të zotëroj

e mira e rrallë që më lind

kaq ngadalë më lind

dhe kur zgjati kaq

pa u ndierë u shua.

AGONIA

Të vdesësh si laureshat e etura

në një mirazh

Ose si shkurta

në shkurret e para

me të kaluar detin

sepse për fluturim nuk kanë më dëshirë

Dhe jo të jetosh me ankime

Si një gardalinë e verbuar në kafaz     

  1. NA ISHTE NJEHERE

Quota njëqind e dyzet e një 1 gusht 1916

Pylli Kapuçio

ka një rrëpirë

me blerim të kadifejtë

si një kolltuk

të butë

përgjumem

vetëm

në një kafe të moçme

me një dritë të mekur

si drita

e kësaj hëne.

  1. ITALIA     

Lovizza 1 tetor  1916

Jam një poet

një britmë e përbashkët,

jam një grimcë ëndrrash,

Jam një frut

me kundërshti të pafundme shartimesh,

pjekur në serrë,

Por populli yt është sjellë

nga e njenjta tokë

që më sjell

Italia

Dhe në këtë uniformë

të ushtarit tënd

çlodhem

si të ishte djepi

i babait tim.

Përktheu: Faslli Haliti

 

 

Filed Under: LETERSI, Sofra Poetike Tagged With: 32 poezi te Ungaretit, Faslli Haliti, ne sofren e Diellit, sjell

Faslli HALITI SJELL OSCAR WILDE NE “SOFREN” E DIELLIT

August 11, 2015 by dgreca

Oskar Wilde, Dublin,16 tetor -1854 – Paris, 30 nëntor 1900) ka qenë një shkrimtar, aforist, poet, dramaturg, gazetar, eseist irlandez/
1.PO TË MOS KISHIM DASHUR,/

Po të mos kishim dashuruar ne/
Kush e di nëse ai narcizi do ta kishte joshur bletën/
Në gjirin e tij të artë,/
Nëse ajo kaçube trëndafili do të kishte stolisur/
Me llampa të kuqe degët e saj!/
Unë besoj se s’do të dilte asnjë gjethe në pranverë, /
po të mos ishte për buzët e dashnorëve që puthin./
Po të mos ishin buzët e poetëve…/
Që këndojnë./

2. U PREHTË NË PAQE/

Ec ngadalë: ajo është këtu nën dëborë./
Pëshpërimë: ajo ndjen margaritat të rriten./
Flokët e saj të artë janë plot me ndryshk./
Kush qe e re dhe bjonde është bërë pluhur./
E bardhë si bora/
rritej butësisht si një zambak/
dhe gati s’e dinte se ishte grua./
Arkivoli dhe mermeri i fortë
rëndojnë mbi gjoksin e saj
dhe ndërsa ajo prehet
torturohet zemra ime.
Qetësi: ajo nuk mund të dëgjojë as një sonet as një këngë:
jeta ime u varros këtu, nën këtë tokë.

3. BUKURIA NË NJË FARË MËNYRE

Bukuria në një farë mënyre, lulja e gjërave ikën
nga ne më të mjerët e të të gjithëve, më të varfërve
për ne, më të mjerueshme të gjitha, më të pakënaqur.
Ne që për keqardhje duhet…
Të jetojmë jetën e të tjerëve jo tonën. Dhe pastaj
ta shkatërrojmë me gjithçka brenda. Ishte mirë ndryshe…
kur shpirti dhe trupi dukej s’e shkriheshin…
në një simfoni mistike.

Përktheu: Faslli Haliti

Filed Under: LETERSI, Sofra Poetike Tagged With: Faslli Haliti, ne sofren e Diellit, sjell Oscar Wilde

BAJAME HOXHA ( ÇELIKU ) NE SOFREN E DIELLIT

December 16, 2014 by dgreca

PREZANTIMI NGA FASLLI HALITI/
BAJAME HOXHA ( ÇELIKU )- BELGJIKË/
Ndërsa kënga popullore thotë me pikëllim për petalet e thara nga ngrica e të rëna mbi tokën e ngrirë gjatë dimërore, të gënjyera nga një pranverë mashtruese: Po ti çele herët moj bajame, unë i them poeteshës se, ajo çeli vërtetë vonë, por duke sfiduar stuhitë e duke shkrirë akujt me zjarrin e lules poetike, ajo çeli, lulëzoi në kopshtin e poezisë si një qershi…
Si bisku dhe dega çelin, lëshojnë petale dhe ne ndërsa jemi në gjendje të dallojmë biskun nga dega, lulen nga lulja s’arrijmë ta dallojmë se cila është lule bisku e cila lule dege sepse janë vetëm lule të një lulëzimi pa moshë.
Bajame Hoxha( Çeliku) sfidon përsekondshëm e përditë, internimin e gjatë ugareve, kanaleve, sfidon gardhin e zi të apeleve të përditshme me pranverën e krijimit, me jetën e saj të re. Asaj i pëlqen më mirë të mbaj ndezur dritën e një qiriri sesa të mallkojë të kaluarën e mallkuar. Bajamja, edhe pse në Belgjikë, lulet e poezive i ka llambushka me dritë, erëzim, kolorit shqiptar…

Shkruar nga Bajame hoxha –Çeliku, Bruksel Belgjikë./

DASHURIA ËSHTË PAVDEKËSI/

Më shkruaj në mail: gjithçka je për mua!,
Tek unë vjen rinia, sapo ma thua.
Me shkruaj që nuk rri ti, dot pa mua,
Si flutur ulem unë mbi ndjenjat e tua.

Më shkruaj në mail: të dua, të dua!
Dhe unë do besoj në fjalët e tua,
Hop, bëhem erë dhe male lë pas,
Tek ti do të gjendem rrufe, nëpër natë…

Më shkruaj në mail shpesh herë: të dua,
Unë, hop, ngjitem reve dhe vij me vrap.
Kur tisi violë i muzgut afron e të vjen,
Ti hiç mos kij frikë, jam unë nëpër terr.

Më shkruaj në mail: jam yti, jam shpirti
Zinxhirët s’më mbajnë dhe vij fluturimthi.
Dhe mallin mblidhe, mos e lerë të shkojë,
Si lulja me bletën do puthemi ne njëlloj.

Më shkruaj në mail: se ti je kokëkrisur!,
Unë ngrihem menjëherë, s’lë gur pa lëvizur.
Në rast se në ëndërr ti më sheh për natë,
Unë, hop, kaloj malet dhe vij tek ty në shtrat.

Më shkruaj në mail: se për ty përgjërohem!,
Vitet si njoh fare, në vajzë të re shndërrohem.
Kur yjet të dremisin në më të bukurën stinë,
Ti mendo për mua, unë për pavdekësinë.

Bajame hoxha -Çeliku
Ndriçim i përjetshëm dashria

O gur i moçëm, o ndriçim i përjetshëm,
Në zemër mu fute, aq ëmbël më ke mbetur,
Aty do të rrish, do më ndriçosh hijshëm,
Dhe kur unë në varr, e tëra të jem tretur.

Aty,në zemërën time, shpirt, mbërthyer ,
më mbështjellë me forcë, e me zjarr rinie,
për jetë, kur rri me mua, vlera nuk të bie,
Ja, po shoh brënda vetes, fenerë dashurie.

E shoh veten me ty, e bëhem diell e ndri,
mbi ndriçimin tend, s’ka diell të ndriçojë,
oh, ti rri, rri, tek unë në gjirin tim flori,
kur jemi të dy bashkë, jeta do na pri…

O gur me vlerë, që jetën ma skalit
Qoftë bekuar çasti, që solli tek unë, ty,
Dhe të them tani: ik, ti s’do, e nuk ik!
Të dy do provojmë pafundësitë.

Të pashë kur shkove larg s’ndriçove kërkënd,
feneri yt për mua e ruan rrezen e bën dritë,
në zemër më fut, e natën më bën vend,
mua në jetë të jetëve e askë
M’U KTHYE RINIA

Nga ajo vjershë që më dërgove,
A thua fjeta këtë natë?
Nga gjumi ndjenjat seç m’i zgjove,
u përpëlita nëpër shtrat.

Imagjinata më shpërtheu,
Dhe mendjet tona u bënë një,
Si me magji rininë m’a ktheu,
Flisnim me ndjenja e s’bënim zë.

Porsi dy zogj pleksur të dy,
Nga dashuria kokë krisur,
Lodhjen s’e ndjemë, pa gjumë në sy,
Na zu mëngjesi me buzë ngjitur.

Mos u çuditni, jeta është jetë,
Ndjenjat flenë si prushi në hi,
Veç një gjë ësht’ e vërtetë,
Dashuria është lumturi…(pafundesi)

Bajame Hoxha-Çeliku, shkruar në kohë të lumrura…

Filed Under: Sofra Poetike Tagged With: ( ÇELIKU ), 5 Poezi nga Bajame hoxha-Çeliku, Bajame Hoxha, Faslli Haliti, ne sofren e Diellit

MOS E BRAKTISNI ATDHEUN…!

December 14, 2014 by dgreca

Neki Lula ne Sofren poetike te Diellit/
MOSNI!/
(Mos e braktisni Atdheun o vellëzerit e mi të bekuar)/

Me tëmthat e gishtërinjve preka plot ëndrra diellin/
Jam duke ecur me qefin ranishtës së blinduar/
edhe në Groenlandën e acareve ku mungon kaltërsia e qiellit/
po gjej gjurmë fisi nga fara pjellore e Arbërit të bekuar/

Edhe po të shkoni përtej oqeaneve e detrave të tërbuar
Do shihni farën e Arbërit që gjithëkah është shpërndarë
zemërimi m’i pëlcet ndjenjat fytyra ime si një hënë e pikëlluar
jam i venitur kur pipthat çelin e shartohen në tokën pa dashuri e varr

A thua farën e shpërndakan shtrëngatat plot me mundim
që në dhënat e huaja të mbjellin rrënjë në shkretëtirë?
Jeta na përplasi historikisht nëpër udhëkryqe e krajata
Por si atdheu i shqipeve s’ka as në brigjet më të largëta

Po këndojnë nuset këngë shqipe edhe në Alaskë
Por zemra ju shtrydh mall e thesar vendlindjeje
Një ditë do të kthehn në atdheun e lashtë
Me shpirtin e gaztë do këndojnë ninulla te djepi fëmijëve.

Mos braktisni atdheun se ju mallkon në liri vetmia
kur ne dhe të huaj mbeteni të vuajtur e të përbuzur kudo
Besoni se do ju marrë malli për rrugët me baltë për varre e vërria
Mosi i lini përindërit, vëllezërit e miqtë pa fjalën e ngrohtë

KËRKOI RRUGËN

Hap pas hapi po eci mbi do rrasa guri kalldrëmeve të vjetra
po i kërkoj gjurmët e mia mbi bërrylin e Lumit të Gjakut
Me mallin e pashuar sa gurët në bedena te kështjella
Dikur ika si fëmijë u ktheva një ditë i thinjur në oborr te lesa
Me syze të trasha e me një shkop prej druri u ula te pragu

Fytyra ime e zbehtë me rrudha ish si horizonti para muzgu
nga thellësia e shpirtit më buron një dashuri që me mban gjallë
Po çmallem me varret e gurët e sokakute e s’dua të jem si murgu
me ata që një ditë u ndava e me kurrë s’kam për t’i parë

Se malli këputka shinat e trenit e malli është plazëm është zjarr
Më lini të çmallem me gurrën e lumit e në oborrin plot bar
Me Koshin në ahur me misrin në hambarë, me tagji që ushqen një kalë
Me lamën plotësuar me mollët në bashqe me livadhë e me arë

Me orën e Pllugun e babës e furkën e sanxhakun e nanës varur në tra
me vekun e motrës kur shkoi nuse me qerre te kuq e më të kuqin bajrak

Pa me lerni të çmallëm unë një herë me ju, o miq, që kurrë s’ju kam harruar
Se kurbeti i mallkuar me ka ndryshkë, më ka vyshkë si limanin m’ka tharë
Nuk e di kur ngopem me ju të dashurit vëllezër e nipa me lerni të çmallem
Mos më merrni lakmi, se ndryshe ja, këtu do të kallem nga ky mall.

BABAIT
(Babait tim me rastin e 13- vjetorit të vdekjes)

Akoma po të shoh sot në Pllugishtë
Duke lëvruar arën me kalë të bardhë
Zëri yt prej bariut të kohërave mes stuhisë
Mbi retë e qiellit je ylber, je oaz

Ishe ballë i rrudhur nga fshikulla me murlane
Duart me plot të çara si një hartë e vjetër
Këmishë e shqyer padrejtësisht nga hordhitë barbare
Shikimi yt ishte lumë i bardhë që kurrë nuk diti të shtjerret.

Ishe gojëëmbli i sinorëve e stinëve në ikje
Se çizmja e huaj rëndë na pat rënduar
Mirë i latoje me aq mençuri fjalët nëpër vite
Kalon edhe kjo” flamë” e shumë si kjo thyen qafën pa kujtuar

U përplase me regjime të egra nëpër mote
Mbi pellgun e vullkanit plot zjarr, plot llavë
Mes kënetave të mykura plot shavar
Ece mbi kepat e malit plot bar, por mbete ngadhnjimtar

Gjithmonë qeshej fytyra jote burrërore dhe engjellore
Se ishe drithnor e mbete pjesë e sofrës së bujarisë
Mes rrudhave të ballit lexoj kapitullin e jetës që rrjedh si kroje
Për mikun mbete mik, ndaj pusho i qetë në parajsën e pavdekësisë.

E sot ngrihu, o balli im, me plot rrudha e bjezga
Ujit lisat me ujin bekoje mbi lëndinë
Kjo lutje ime le të shkojë në vesh të hyjnesha
Le të përkundet i qetë djepi ynë i ardhmërisë

EH, MALLI

Shpesh më sjell malli në oborrin e shtëpisë të mbetur larg
Ma lidh shpirtin me rrënjët e themelit në kullës pragbardhë
Më rëndon si vllakë lanesh që zbresin prej pylli, tek druri
Me gurë malli i mbaj koshin mbi supe si shajak unuri

Këtu nuk më njeh as fqinji, lagjja, as rruga me gjemba drizash
Nuk më përshëndet askush me fjalë marrë nga pellazgjishtja
Një murla cegemin e ngricës po e shkund nga palltoja e vjetër
E degët janë zhveshur nga gjethet e ngrohtësisë së vjeshtës

Atje më pret gurra e stanit e veshur me myshk vetmie
Currilin cërr cërr natë e ditë nuk e ndala, për besë, asnjë çast
Në ahishten e vendlindjes këndon gushëbardha kumurie
Pranverën e thërret bashkë me burrat e menduar mërgimtarë

Ca rreze dielli hapin sytë pas tufanit dhe ciklonit të egër
Edhe toka e thërret të zotin me ardhë në kopshtije e në ugar
Mbi këtë bukuri që ta ndez fort pishën e kuqe të zemrës
Kur zëri përplaset lugjeve të vendit tim plot me flori e arë

Filed Under: Sofra Poetike Tagged With: Mos e brraktisni Atdheun, ne sofren e Diellit, neki Lulaj

  • « Previous Page
  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
  • 6
  • 7
  • Next Page »

Artikujt e fundit

  • SHQIPTARËT NË ARIZONA FESTUAN 7-8 MARSIN
  • “24 Marsi, data e mirënjohjes Kombëtare ndaj USA dhe NATO-s” !
  • Diaspora Amerikane në Nju Jork proteston: “Save Drin River, Save Dibra”
  • Vatra jonë arsimore “Shkolla Shqipe” në Zvicër hapi edhe një klasë në Feuerthalen, në kantonin e Zyrihut
  • DUKAGJINI KËRKON RRUGËN!
  • Sot, kujtojmë 143- vjetorin e lindjes së Mit’hat Frashërit
  • KUR PRISHESHIN TEMPUJT, ME SHOKUN E KLASËS VISARIN…
  • Sot 126 vjet nga numri i parë i “Albania”-s me botuesin vetëm 22 vjeç
  • Guri i budallait dhe mendja e zgjuar
  • “Strategjia e Mbrojtjes dhe Zhvillimit të interesave Kombëtare”!
  • Kalendar: 24 Marsi 1999, Dita që i hapi shteg Lirisë e Pavarësisë së Kosovës
  • LIRIE (LYDIA) MEMETI, NJË HISTORI SHQIPTARE FRYMËZUESE
  • Vjena – Qytet i Requiemeve – Requiem për Musinenë!
  • Tregimi për zonjat e suksesit shqiptar- ideja që jeton pa kohë
  • Ish-diplomati Syla, ftesë qeverive tona t’i promovojnë shtetet në SHBA, Kanada dhe Izrael

Kategoritë

Arkiv

Tags

alfons Grishaj Anton Cefa arben llalla asllan Bushati Astrit Lulushi Aurenc Bebja Behlul Jashari Beqir Sina dalip greca Elida Buçpapaj Elmi Berisha Enver Bytyci Ermira Babamusta Eugjen Merlika Fahri Xharra Frank shkreli Fritz radovani Gezim Llojdia Hazir Mehmeti Ilir Levonja Interviste Keze Kozeta Zylo Kolec Traboini kosova Kosove Marjana Bulku Murat Gecaj nderroi jete ne Kosove Nene Tereza presidenti Nishani Rafaela Prifti Rafael Floqi Raimonda Moisiu Ramiz Lushaj reshat kripa Sadik Elshani SHBA Shefqet Kercelli shqiperia shqiptaret Sokol Paja Thaci Vatra Visar Zhiti

Log in

This website uses cookies to improve your experience. We'll assume you're ok with this, but you can opt-out if you wish. Cookie settingsACCEPT
Privacy & Cookies Policy

Privacy Overview

This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these cookies, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may have an effect on your browsing experience.
Necessary
Always Enabled
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Non-necessary
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.
SAVE & ACCEPT