– KOHA E KOSOVËS – Dielli

Tre virusët kancerogjen të Kosovës

October 14, 2018 by dgreca

Tre virusët kancerogjen të Kosovës sipas Ekspertit Amerikan të Politikës së Jashtme David Phillips/

Nga Nue Oroshi/

Ka më tepër se dhjetë vjet që përmes opinioneve të mia të botuara në shtypin e shkruar dhe atë elektronikë që e kam ndezur alarmin për rreziqet që i shkaktohën Kosovës. Pasi që ka trembëdhjetë vjet që jam aktiv në politikën gjermane si pjesë e CDU-së dhe nuk më kanë munguar asnjëherë informacionet e freskëta për situatën politike në Republikën e Kosovës nga miqtë e mij gjerman.

Gjatë këtyre dhjetë e më shumë viteve gjithmonë e kam informuar opinionin shqiptarë në mënyrë të hapur për tre virusët kancerogjen që janë duke e brejtur në heshtje shtetin e ri të Kosovës. Haptas e kam thanë se këta virusë kancerogjen që po i vendosinë lakun në fyt Kosovës janë: Serbia, Rusia dhe Turqia. Madje pas prishjës së mardhenjeve amerikano-turke, këta tre virusë që janë edhe pushtuesit tetështshekullorë të kombit shqiptarë prej vitit 1170 e deri në vitin 1999, nuk ngihen për atë që i kanë bërë shqiptarërve në këta tetë shekuj qoftë të pushtimeve direkte apo qoftë të vendosjës se ideologjisë së tyre pushtuese siç ishte rasti me komunizmin pansllavistë por këta tre virusë kancerogjen deshirojnë që shqiptarëve t‘ia japin edhe goditjën e fundit që mos të munden asnjëherë ta ngrisin kokën.

Sa i përket dy virusve të parë kancerogjen opinionet e mia janë pranuar shumë mirë për faktin se shumica e shqiptarëve e kanë kuptuar se Serbia e përkrahur nga Rusia janë armiqtë shekullorë të kombit tonë shqiptarë. Por opinonet e mia për virusin e tretë kancerogjen Turqinë nga një pjesë e vogël e vëllezërve të mijë shqiptarë nuk janë pritur edhe aq mirë , për faktin se një pjesë e tyre janë pjesë e këtyre krimbave kancerogjen qoftë duke përfituar materialisht apo duke ju shlyer trurin ku kanë harruar se janë shqiptarë.

Eksperti amerikan i politikës së jashtme David Phillips njëhërit edhe Drejtor i Programit për Ndërtimin e Paqës dhe të Drejtat e Njeriut në Universitetin Columbia të Nju Jorkut gjatë një prezentimi të para disa diteve që bëri në Prishtinë të publikimit të Universitetit Columbia dhe Institutit Kosovar për Hulumtim dhe Zhvillim të Politikave –Kipred „Kërcnimet dhe sfidat për sovranitetin e Kosovës“, ka përmendur tre kërcnuesit më të mëdhenjë të sovranitetit të Kosovës, e ata pra, janë Serbia,Rusia dhe Turqia. Kur ka folur për Serbinë, Phillips ka thënë se Serbia vazhdimisht punon që ta dëmtojë Kosovën, përmes formave të ndryshme diplomatike, por edhe veprimeve direkte në Kosovë për ta destabilizuar atë, siç kishim rastin e trenit me mbishkrime nacionaliste që kishte qëllim nxitjen e dhunës.

Ndërsa prapa Serbisë, fshihet Rusia e cila flet për solidarizimin e popujve sllavë edhe pse asaj nuk i interesojnë Serbia e as serbët e Kosovës, ata i përdorë për të dëmtuar projektet amerikane dhe heqjën e dominimit amerikan në rajon.

Ndërsa, si kërcënim të tretë të sovranitetit të shtetit të Kosovës, eksperti amerikan i Politikës së Jashtme, ka renditur Turqinë.“Kërcënimi i tretë për sovranitetin e Kosovës, është Turqia e cila ndjekë një agjendë neo-otomane në Ballkanin Perëndimor. Në vitet e fundit Turqia në mënyrë sistematike është e përpjekur që ta kthejë Kosovën në një shtet vasal. Ajo eksporton islamizmin nën maskën e bashkëpunimit kulturor, me qëllimin e ndërrimit të natyrës së shoqërisë kosovare. Dhe tani me sa i kam njohur unë shqiptarët, ata janë nacionalistë, nuk janë islamistë”. Ai ka thënë se agjenda turke do të dështonte sikur ajo të mos e ndihmonte këtë përmes fuqisë ekonomike.

Pas thënjies së këtyre fjalëve eksperti amerikan David Phillips jep dorhëqje nga pozicioni i këshilltarit politikë të Presidentit të Kosovës me faktin se nuk është për ndarjen e Kosovës dhe korigjimin e kufinjëve. Ky veprim i politikës amerikane jep të kupton faktin se Presidenca e Kosovës ka dalë nga kornizat politike të përkrahjes dhe orjentimit politikë amerikanë duke iu bashkangjitur projekteve serbo-turko-ruse për ndarjën e Kosovës.

Edhe këtë e kam thënë shumë kohë më parë se projekti i ndarjës së Kosovës është projekt i gatuar nga laboratorët serbo-ruso-turke. Tash politika shqiptare në Kosovë ka dy pikë orjentime politike, t‘i takon orjentimit amerikano-gjerman, që do të thotë të bëhet pjesë e familjës Evropiane apo të vazhdon ta rrënon shtetin dhe t‘i bashkangjitet edhe zyrtarisht projekteve të politikës serbo-turko-ruse, rrugë të ndërmjetme këtu nuk ka. Shqiptarë ,tradhtarët po na lënë pa shtet. Prandaj është koha për një lëvizjë të madhe politike shqiptare që si pikë orjentim të vetëm do ta kenë që t‘i kthejnë shtetin qytetarëve të Kosovës ndërsa këtë shtet ta forcojmë me një përkrahje politike,ushtarake,ekonomike dhe kulturore të Amerikës dhe Gjermanisë, pa lënë anash edhe marrjën e përkrahjes, nga shtetet e tjera që janë tradicionalisht shtete mike të shqiptarëve.

Eksperimentet ndërkombëtare të drejtësisë në Kosovë

June 3, 2015 by dgreca

Praktika gjyqësore e shqiptuar për të akuzuarin Sami Lushtaku nuk mund të jetë analoge bazuar me hetimet e zhvilluara dhe dëshmitë e ofruara/
Shkruan: XHAVIT ÇITAKU/
Procesi gjyqësor në shkallën e parë për grupin e Drenicës përfundoi. Përfundoj “ pamëshirshëm “ dhe me fakte jo të bindshme që i kishte në shqyrtim trupi gjykues i EULEX-it. Pra, ndaj tyre u shqiptuan 65 vjet burg. Ndaj, edhe shtrohet pyetja se a e” mirituan” këtë dënim kaq të rëndë këta luftëtar të lirisë. Ka edhe shumëçka për të thënë e për të dyshuar se mos vallë është ky një proces i montuar politik i porositur nga “kuzhinat” e Beogradit që shpifin e hartojnë skenar të rrezikshëm kundër shqiptarëve e sidomos ndaj ushtarëve e eprorëve të UÇK-së. I gjithë opinioni jo vetëm i brendshëm, por edhe ai ndërkombëtar e di se ende qëndrojnë akuzat e ngritura nga gjykatat serbe për udhëheqësit e ushtrisë çlirimtare, akuza këto që janë shpërndar në të gjitha institucionet e drejtësisë ndërkombëtare dhe të organeve tjera ndjekëse.
“ Trillimi” rreth praktikës gjyqësore
Në sistemin e drejtësisë, përkatësisht në fushën e gjyqësisë janë të parapara në rastet e rralla edhe praktika gjyqësore, ashtu siç po arsyetohet EULEX-i për rastin e Sami Lushtakut, kryetar aktual i komunës së Skenderajt. Mirëpo, për t’u bërë kjo gjë rasti duhet të hetohet e argumentohet me fakte përmbajtësore në shumë dimensione që ofron drejtësia “ moderne”, të cilat me në fund do të mund t’ua mbushin mendjen jo vetëm gjyqtarit por edhe opinionit të gjerë. Do të thotë se rasti konkret është hetuar aq shumë sa që janë hequr të gjitha dilemat se vrasja është kryer nga i akuzuari. Edhe EULEX-i kishte angazhuar hetues të shumtë dhe asnjë prej tyre nuk ka mundur të nxjerr e të gjejë fakte nga banorët e atyre tri fshatrave të Drenicës, në mesin e të cilave pretendohet se është kryer vepra. Posaçërisht hetuesit nuk kanë mundur të argumentojnë se në këto fshatra është vrarë bashkëfshatari i tyre në vendin e supozuar nga EULEX-i. Së këndejmi, një praktikë gjyqësore e marrë parasysh nga trupi gjykues i EULEX-it ndaj Sami Lushtakut, komandant i Zonës së Drenicës në kohën e luftës çlirimtare, nuk ka mundur të aplikohet sepse nuk është analog karshi gjithë procedurës hetimore që është zhvilluar dhe u paraqitën në seancën gjyqësore. Pra, nuk mund të aplikohet një praktikë gjyqësore e bazuar vetëm në dëshmitë e një dëshmitari, i cili do të mund t’i hynte kësaj aventure kundër këtij eprori për çështje hakmarrëse, inati apo për çështje të tjera personale. Do të duhej të dëshmonin edhe përcjellësit e Sami Lushtakut, sepse si një komandant që ishte ai në asnjë rrethanë nuk ka mundur të ishte i vetëm gjatë rrugëtimit të tij dhe drejtimit të operacioneve luftarake në terren. Kjo gjë me sa e kam përcjell me vëmendje këtë proces gjyqësor nuk është bërë.
Përse më shumë po ndiçën ushtarët shqiptar se sa kriminelet serb
Është numër i madh i të vrarëve shqiptar gjatë luftës së pabarabartë të zhvilluar në Kosovë. Janë vrarë rreth 15 mijë shqiptarë. Të zhdukur edhe rreth dy mijë të tjerë. Edhe më keq: u përdhunuan rreth 20 mijë vajza e gra, shumë prej tyre u vranë e u masakruan në mënyrën më mizore. U dogjën e u shkatërruan me themel mbi 180 mijë shtëpi. U plagosen, u torturuan e ndoqën nga trojet e tyre mbi një milion shqiptarë. Për të gjitha këto krime të luftës dihet me emër e mbiemër se kush i ka krye e kush i ka urdhëruar të kryhen. Këtë gjë e dëshmojnë edhe pjesëmarrësit serb në ato krime, në atë tragjedi shqiptare, në atë skenar të kobshëm për shqiptarët. Edhe këta, pra, e drejtojnë gishtin kah ata që kanë kryer krime, i kanë paraqitur në prokurori të ndryshme serbe, por edhe i kanë njoftuar edhe organet e drejtësisë evropiane me emër e mbiemër se kush janë ata gjakpirës që kryen aq shumë krime në Kosovë. Mirëpo, për çudi askush nuk ndërmerr asgjë. Këto dëshmi nuk i merr parasysh askush. Organet gjyqësore e hetimore serbe jo se jo, por as ato evropiane e ndërkombëtare nuk po bëjnë asgjë, po e injorojnë këtë gjë. Më shumë po iu intereson, disave qarqeve, që para bankës së të akuzuarëve të dalin luftëtarët e lirisë së Kosovës se sa ata që kryen krime të rënda lufte në kosovë. Pra, kriminelet serb shëtisin të lirë, bile mbajnë edhe poste të rëndësishme në Serbi siç është rasti me eprorin e lartë të ushtrisë serbe Dikoviq, ndërsa ushtarët e UÇK-së tash po edhe në të ardhmen do të përballen me akuza të pa argumentuara sa e si i kërkon një sistem i mirëfillt i drejtësisë.
Nisur nga një pabarazi e tejdukshme që po ndodh pas luftës së zhvilluar në Kosovë në aspektin e ndjekjes së atyre që kryen krime, është e kuptueshme që edhe reagimi i qytetarëve është i arsyeshëm të cilët pyesin: si është e mundur që për luftëtarët e lirisë të formohen kaq shumë gjyqe paralele, ndërsa për kriminelet serb iu është besuar që me ta merren organet e atij shteti që ishte nxitësi i luftës dhe ushtria si dhe të gjitha grupet e ndryshme kriminale kryen gjenocid mbi popullatën shqiptare dhe popujt e tjerë në ish-Jugosllavi. Këto eksperimente të një sistemi të këtillë të drejtësisë mund të ndodhin vetëm në Kosovë e akund tjetër. Në emër të asaj se ju kemi ndihmuar për t’u çliruar nga okupuesi serb, kjo nuk do të duhej të ndodh. Tehu i aktivitetit do të duhet të orientohet shumë më tepër kah kapja e dënimi i atyre që vranë e masakruan qindra mijëra qytetarë të pafajshëm, që përdhunuan mijëra vajza e gra, që shkatërruan e pasurinë e qytetarëve, që shumë vështirë e patën të mëkëmben. Nuk pretendoj t’i mbroj ata që eventualisht kanë kryer ndonjë vepër të ndëshkueshme, por siç thotë një fjalë popullore “ katundi që shihet kallauz nuk do”.

REVOLUCIONI ME VOTË – KOHA E KOSOVËS

May 26, 2014 by dgreca

Nga SKËNDER BUÇPAPAJ/
Zgjedhjet e sivjetme parlamentare të Republikës së Kosovës bien përafërsisht një vit pas atyre që u mbajtën në Republikën e Shqipërisë. Thuajse e pamundur, pra, të mos e vëresh konotacionin midis këtyre dy datave – 23 qershorit 2013 dhe 8 qershorit 2014, midis këtyre dy zhvillimeve të rëndësishme shqiptare e më gjerë.
Një nga karakterizimet më të qëndrueshme ndaj zgjedhjeve parlamentare të vjetme, nisur – në radhë të parë – nga rezultati, ishte se ato ishin një revolucion me votë. Më metaforik ishte karakterizimi – sinonimik gjithsesi, ngaqë u shpreh me votë – se ai ishte një revolucion i heshtur.
Revolucioni i heshtur, revolucioni me votë ishte zhvillimi më i mirëpritshëm, më i duhur, më i përshtatshëm për realitetin në Republikën e Shqipërisë. Ishte, ndërkaq, zgjidhja më e mençur, më e saktë dhe më komode e gjetur nga uni kolektiv i zgjedhësit. Ishte edhe akti më i përgjegjshëm, më qytetar, më shembullor e njëherësh më detyrues ndaj të zgjedhurve që do të dilnin nga vota popullore, si ndaj atyre që do të vinin në pushtet, si ndaj atyre që do të linin pushtetin.
I pandërlikuar, i qashtër në vetvete, i tejpashëm në shpalosjen e tij, revolucioni me votë i 23 qershorit 2013 është kollaj – tejet kollaj – i interpretueshëm dhe vështirë – tejet vështirë – i ngatërrueshëm në interpretimin e mesazhit të tij, pra të porosisë së tij – njëkohësisht për qeverisjen e re dhe për opozitën e re.
Ky revolucion u mundësua vetëm e thjesht falë pjesëmarrjes masive të votuesit, çka ishte e papritura e madhe brenda së papriturës tjetër – asaj të fitores së thellë të koalicionit PS-LSI dhe humbjes së thellë të PD-së. Në një çast të parë, madje edhe në një kohë të pacaktuar më vonë, është i saktë interpretimi që humbja e PD-së ishte e merituar, ishte më se e merituar.
Nisemi prej këtu, tek pjesëmarrja sa më masive – që do të ishte përmasa e domosdoshme e zgjedhjeve të 8 qershorit 2014 në Republikën e Kosovës. E pikërisht këtu do vënë gjithnjë e më tepër theksi nga të gjithë faktorët e interesuar për një shndërrim të madh, për një transformim të madh në politikën e Prishtinës dhe në jetën e Kosovës pas kësaj date. Pjesëmarrja e lartë, mundësisht sa më e lartë, aktivizimi sot sa më i madh do t’i kursente elektoratit të Kosovës dhe të gjithë vendit energji kolosale të cilat nesër do të shpenzohen për një hop të ri të gjithanshëm dhe nuk do të shpenzohen kundër një vazhdimi të padrejtë të qeverisjes së deritashme.
Populli i Kosovës vetëdijshëm nuk pajtohet se nuk ka si të pajtohet me qeverisjen të cilën e ka pasur këto vite. Nuk pajtohet me një lidership i cili, nga pozita superiore, është i kompleksuar ndaj popullit të tij, nuk pajtohet me një lidership i cili, nga pozita inferiore, është i kompleksuar ndaj bashkësisë ndërkombëtare, nuk pajtohet me një lidership të kompleksuar, nga pozita inferiore, ndaj fqinjve, sidomos ndaj Serbisë. Kompleksi që e pengon lidershipin që po e qeveris Kosovën këto vite është lehtësisht i lexueshëm – ky lidership është i korruptuar në çdo qelizë, këtij lidershipi i lexohet korrupsioni, keqbërja, keqqeverisja në çdo sjellje, në çdo paraqitje, në çdo veprim.
Largimi i kësaj qeverisjeje nga pushteti në mënyrë vendimtare është plotësisht i mundshëm pikërisht nëpërmjet votës masive të elektoratit të Kosovës, nëpërmjet rizgjimit të asaj pjese të elektoratit që ka rënë në letargji këto vite. E përsëris, prandaj, faktorëve të interesuar për shndërrime të mëdha, për shndërrime rrënjësore në politikën dhe jetën e Kosovës, iu takon sot të bëjnë maksimalen e tyre për të nxitur, frymëzuar e trimëruar një pjesëmarrje sa më masive të Kosovës në zgjedhjet e 8 qershorit 2014.
Një argument i përdorur nga abstenuesit dhe i sponsorizuar tërthor nga pushtetarët e sotëm është se hedhja e votës në kuti është e kotë, pasi atë e vjedhin, e blejnë, e transformojnë ata që e kanë bërë këtë gjë përgjatë këtyre viteve. Këtë teori fataliste e përdorën, pas 23 qershorit në Tiranë, humbësit e këtyre zgjedhjeve. Pjesëmarrja e lartë, sa më e lartë të jetë – aq më shumë i tut, i step, i ndal në veprën e tyre hajnat e qeverisjes së deritashme, hajnat e deritashëm të votës.
Me slloganin “Pushtetarë hajna, larg duart nga kutitë e votimit”, me vendosmërinë për fitore sa më të thellë kundër qeveritarëve aktualë, Kosova, vetëm me një pjesëmarrje sa më bindëse do të sjellë një humbje bindëse për humbësit dhe një fitore bindëse për fituesit. Ashtu, vetëm ashtu Kosova do të jetë fituesja e vërtetë e zgjedhjeve të 8 qershorit 2014. Askush nuk do të guxonte ta cënonte vendimin e shprehur nga populli i Kosovës nëpërmjet votës së tij sa më masive.