Më 6 nëntor të vitit 1860 – Abraham Linkoln zgjidhet president i Shteteve të Bashkuara – i pari president i dalë nga Partia Republikane. Ai erdhi në detyrë, ndërsa Amerika ishte pushtuar nga fryma e ndarjes veri – jug. Linkolni e filloi mandatin me një apel për banorët e shteteve jugore; “Ne nuk jemi armiq, por miq. Ne nuk duhet të jemi armiq… Kordat mistike të kujtesës, që shtrihen nga çdo fushëbetejë e varr atdhetari, e deri në çdo zemër e vatër në mbarë vendin, do të vazhdojnë të fuqizojnë korin e Unionit, të përbërë nga engjëjt më të mirë të natyrës sonë “. Por… dështimi i bisedimeve veri – jug më1861, sinjalizoi se kompromisi për ruajtjen e bashkimit ishte i pamundur, ndërkohë që Linkolni këmbëngulte se shpërbërja nuk mund të tolerohet.

Abraham Lincoln, një avokat autodidakt, ligjvënës dhe kundërshtar i zëshëm i skllavërisë, u zgjodh presidenti i 16-të i Shteteve të Bashkuara më 6 nëntor 1860, pak para shpërthimit të Luftës Civile. Lincoln u tregua një strateg i zgjuar ushtarak dhe një udhëheqës i zgjuar: Shpallja e tij e Emancipimit hapi rrugën për heqjen e skllavërisë, ndërsa fjalimi i tij në Gettysburg qëndron si një nga pjesët më të famshme të oratorisë në historinë amerikane.

Në prill të vitit 1865, me Unionin në prag të fitores, Abraham Lincoln u vra nga simpatizuesi i Konfederatës, John Wilkes Booth. Vrasja e Linkolnit e bëri atë një martir për kauzën e lirisë dhe ai konsiderohet gjerësisht si një nga presidentët më të mëdhenj në historinë e SHBA.

Lincoln u lind më 12 shkurt 1809, nga Nancy dhe Thomas Lincoln, në një kasolle druri me një dhomë në Hardin County, Kentucky. Familja e tij u shpërngul në Indianën jugore më 1816. Shkollimi zyrtar i Linkolnit ishte i kufizuar në tre periudha të shkurtra, në shkollat ​​lokale, pasi ai duhej të punonte vazhdimisht për të mbajtur familjen e tij.

Në vitin 1830, familja e tij u transferua në Macon County në Illinoisin jugor dhe Lincoln mori një angazhim, duke punuar në një varkë të sheshtë lumi që transportonte mallra poshtë lumit Misisipi, në New Orleans. Pasi u vendos në qytetin e New Salem, Illinois, ku punoi si tregtar dhe postier, Lincoln u përfshi në politikën lokale si mbështetës i Partisë Whig, duke fituar zgjedhjet për legjislaturën e shtetit të Illinois në 1834.

Ashtu si heronjtë e tij Whig Henry Clay dhe Daniel Webster, Lincoln kundërshtoi përhapjen e skllavërisë në territore dhe kishte një vizion të madh të Shteteve të Bashkuara në zgjerim, me fokus në tregti dhe qytete sesa në bujqësi.

Lincoln i mësoi vetes ligjin, duke kaluar provimin e jurisprudencës më 1836. Një vit më pas, ai u transferua në kryeqytetin e sapo emëruar të shtetit të Springfield. Për vitet e ardhshme, ai punoi atje si avokat dhe u shërbeu klientëve, duke filluar nga banorët individualë të qyteteve të vogla deri te linjat hekurudhore kombëtare.

Ai u takua me Mary Todd, një bukuroshe e pasur në Kentaki me shumë kërkues (përfshirë rivalin e ardhshëm politik të Linkolnit, Stephen Douglas ), dhe ata u martuan më 1842. Lincolns vazhduan të kishin katër fëmijë së bashku, megjithëse vetëm njëri do të jetonte në moshën madhore: Robert Todd Lincoln (1843–1926), Edward Baker Lincoln (1846–1850), William Wallace Lincoln (1850–1862) dhe Thomas “Tad” Lincoln (1853-1871).

Abraham Lincoln hyn në politikë

Lincoln fitoi zgjedhjet për në Dhomën e Përfaqësuesve të SHBA më 1846 dhe nisi të shërbente mandatin e tij vitin e ardhshëm. Si kongresmen, Lincoln ishte jopopullor me shumë votues të Illinois për qëndrimin e tij të fortë kundër Luftës Meksiko-Amerikane. Duke premtuar se nuk do të kërkonte rizgjedhje, ai u kthye në Springfield në vitin 1849.

Ngjarjet komplotuan për ta shtyrë atë përsëri në politikën kombëtare, megjithatë: Douglas, një demokrat kryesor në Kongres, kishte shtyrë miratimin e Aktit Kansas-Nebraska (1854), i cili deklaronte se votuesit e secilit territor, në vend të qeverisë federale, kishte të drejtë të vendoste nëse territori duhet të ishte skllav apo i lirë.

Më 16 tetor 1854, Lincoln shkoi përpara një turme të madhe në Peoria për të debatuar me Douglas, mbi meritat e Aktit Kansas-Nebraska, duke denoncuar skllavërinë dhe shtrirjen e saj dhe duke e quajtur institucionin një shkelje të parimeve më themelore të Deklaratës së Pavarësisë.

Me Partinë Whig në rrënoja, Lincoln iu bashkua Partisë së re Republikane – e formuar kryesisht në kundërshtim me shtrirjen e skllavërisë në territore – në 1856 dhe kandidoi përsëri për Senat atë vit (ai kishte bërë fushatë të pasuksesshme për vendin gjithashtu më 1855). Në qershor, Lincoln mbajti fjalimin e tij tashmë të famshëm “të ndarë në shtëpi”, në të cilin ai citoi nga Ungjijtë për të ilustruar besimin e tij se “kjo qeveri nuk mund të durojë, përgjithmonë, gjysmë skllav e gjysmë të lirë”.

Më pas, Lincoln u përball me Douglas në një seri debatesh të famshme; megjithëse humbi zgjedhjet për Senatin, performanca e Linkolnit e bëri reputacionin e tij të shumënjohur në shkallë kombëtare.

Fushata presidenciale e Abraham Lincoln në 1860

Profili i Linkolnit u ngrit edhe më i lartë në fillim të vitit 1860, pasi ai mbajti një fjalim tjetër emocionues në Cooper Union të Nju Jorkut. Atë maj, republikanët zgjodhën Linkolnin si kandidatin e tyre për president, duke kaluar senatorit William H. Seward të Nju Jorkut dhe pretendentëve të tjerë të fuqishëm në favor të avokatit të egër të Illinois me vetëm një mandat të padallueshëm kongres në brezin e tij.

Në zgjedhjet e përgjithshme, Lincoln u përball përsëri me Douglas, i cili përfaqësonte demokratët e veriut; Demokratët e jugut kishin emëruar John C. Breckenridge nga Kentaki, ndërsa John Bell kandidoi për Partinë e re të Bashkimit Kushtetues. Me Breckenridge dhe Bell që ndanë votën në Jug, Lincoln fitoi pjesën më të madhe të Veriut dhe mbajti Kolegjin Zgjedhor për të fituar Shtëpinë e Bardhë .

Ai ndërtoi një kabinet jashtëzakonisht të fortë të përbërë nga shumë prej rivalëve të tij politikë, duke përfshirë Seward, Salmon P. Chase, Edward Bates dhe Edwin M. Stanton .

Abraham Lincoln dhe Lufta Civile

Pas vitesh tensionesh sektoriale, zgjedhja e një veriori kundër skllavërisë si presidenti i 16-të i Shteteve të Bashkuara i çoi shumë jugorë në prag. Në kohën kur Lincoln u inaugurua si presidenti i 16-të i SHBA-së në mars 1861, shtatë shtete jugore ishin shkëputur nga Bashkimi dhe formuan Shtetet Konfederate të Amerikës.

Lincoln urdhëroi një flotë anijesh të Unionit për të furnizuar Fort Sumter federal në Karolinën e Jugut në prill. Konfederatat qëlluan mbi fortesën dhe flotën e Unionit, duke filluar Luftën Civile. Shpresat për një fitore të shpejtë të Unionit u shuan nga disfata në Betejën e Bull Run (Manassas) dhe Lincoln bëri thirrje për 500,000 trupa të tjera ndërsa të dyja palët përgatiteshin për një konflikt të gjatë.

Ndërsa udhëheqësi i Konfederatës Jefferson Davis ishte një i diplomuar në West Point, hero i Luftës Meksikane dhe ish-sekretar i luftës, Lincoln pati vetëm një periudhë të shkurtër dhe të padallueshme shërbimi në Luftën e Black Hawk (1832). Ai befasoi shumë njerëz kur u tregua se ishte një udhëheqës i aftë i kohës së luftës, duke mësuar shpejt për strategjinë dhe taktikat në vitet e para të Luftës Civile dhe për zgjedhjen e komandantëve më të aftë.

Gjenerali George McClellan , megjithëse i dashur nga trupat e tij, vazhdimisht e frustronte Linkolnin me hezitimin e tij për të avancuar dhe kur McClellan nuk arriti të ndiqte Ushtrinë Konfederate të tërhequr të Robert E. Lee pas fitores së Bashkimit në Antietam në shtator 1862, Lincoln e largoi atë nga komanda. .

Gjatë luftës, Lincoln tërhoqi kritika për pezullimin e disa lirive civile, duke përfshirë të drejtën e habeas corpus , por ai i konsideroi masa të tilla të nevojshme për të fituar luftën.

Shpallja e Emancipimit dhe Adresa e Gettysburgut

Menjëherë pas betejës së Antietam (Sharpsburg), Lincoln lëshoi ​​një Proklamatë paraprake të Emancipimit, e cila hyri në fuqi më 1 janar 1863 dhe liroi të gjithë njerëzit e skllavëruar në shtetet rebele që nuk ishin nën kontrollin federal, por la ata në shtetet kufitare ( besnik ndaj Bashkimit) në robëri.

Megjithëse Lincoln dikur pohoi se “objekti i tij kryesor në këtë luftë është të shpëtojë Bashkimin dhe nuk është as të shpëtojë apo shkatërrojë skllavërinë”, ai megjithatë e konsideroi emancipimin si një nga arritjet e tij më të mëdha dhe do të argumentonte miratimin e një kushtetute. amendamenti që nxjerr jashtë ligjit skllavërinë (përfundimisht u miratua si Amendamenti i 13-të pas vdekjes së tij në 1865).

Dy fitore të rëndësishme të Bashkimit në korrik 1863 – në Vicksburg, Misisipi dhe në Betejën e Gettysburgut në Pensilvani – më në fund e kthyen valën e luftës. Gjenerali George Meade humbi mundësinë për të dhënë një goditje përfundimtare kundër ushtrisë së Lee në Gettysburg dhe Linkoln do të kthehej në fillim të 1864 nga fituesi në Vicksburg, Ulysses S. Grant , si komandant suprem i forcave të Unionit.

Në nëntor 1863, Lincoln mbajti një fjalim të shkurtër (vetëm 272 fjalë) në ceremoninë e përkushtimit për varrezat e reja kombëtare në Gettysburg. E botuar gjerësisht, Adresa e Getisburgut shprehu me elokuencë qëllimin e luftës, duke iu referuar Etërve Themelues, Deklaratës së Pavarësisë dhe ndjekjes së barazisë njerëzore. Ai u bë fjalimi më i famshëm i presidencës së Linkolnit dhe një nga fjalimet më të cituara në histori.

Abraham Lincoln fiton zgjedhjet presidenciale të 1864

Në 1864, Lincoln u përball me një betejë të ashpër rizgjedhjeje kundër kandidatit demokrat, ish gjeneralit të Unionit George McClellan, por fitoret e Unionit në betejë (veçanërisht kapja e Atlantës nga gjenerali William T. Sherman në shtator) ndryshuan shumë vota në rrugën e presidentit. Në fjalimin e tij të dytë inaugurues, mbajtur më 4 mars 1865, Lincoln trajtoi nevojën për të rindërtuar Jugun dhe për të rindërtuar Bashkimin: “Me keqdashje ndaj askujt; me bamirësi për të gjithë.”

Ndërsa Sherman marshoi triumfalisht drejt veriut përmes Karolinave pasi organizoi marshimin e tij drejt detit nga Atlanta, Lee iu dorëzua Grantit në Shtëpinë e Gjykatës Appomattox, Virxhinia, më 9 prill. Fitorja e Unionit ishte afër dhe Lincoln mbajti një fjalim në lëndinën e Shtëpisë së Bardhë në prill 11, duke i kërkuar audiencës së tij që të mirëpresë shtetet jugore përsëri në grup. Tragjikisht, Lincoln nuk do të jetonte për të ndihmuar në realizimin e vizionit të tij të Rindërtimit.

Vrasja e Abraham Lincoln

Natën e 14 prillit 1865, aktori dhe simpatizuesi i Konfederatës John Wilkes Booth rrëshqiti në kutinë e presidentit në Teatrin Ford në Uashington, DC dhe e qëlloi atë me pikë në pjesën e pasme të kokës. Lincoln u dërgua në një konvikt përballë teatrit, por ai kurrë nuk rifitoi vetëdijen dhe vdiq në orët e hershme të mëngjesit të 15 prillit 1865.

Vrasja e Linkolnit e bëri atë një martir kombëtar. Më 21 prill 1865, një tren që mbante arkivolin e tij u largua nga Uashingtoni, DC në rrugën e tij për në Springfield, Illinois, ku do të varrosej më 4 maj. Treni i funeralit të Abraham Lincoln udhëtoi nëpër 180 qytete dhe shtatë shtete në mënyrë që vajtuesit të mund të bënin homazhe në president i rënë.

Përgatiti: Albert Vataj

Kuvendi i Republikës së Kosovës, kryesuar nga kryeparlamentari Glauk Konjufca, mbajti seancën e radhës.

Në këtë seancë raportoi kryeministri i Qeverisë së Kosovës, Albin Kurti, për takimin e fundit në Bruksel lidhur me dialogun Kosovë-Serbi.

Fillimisht, kryeministri Kurti tha se më 26 tetor në margjina të Samitit të Këshillit Evropian në Bruksel zhvilloi takim me krerët e Bashkimit Evropian, me Kancelarin e Gjermanisë, Olaf Scholz, me Presidentin e Francës, Emmanuel Macron, me Kryeministren e Italisë, Giorgia Meloni, me Presidentin e Këshillit Evropian, Charles Michel, Zëvendës Presidentin e Komisionit Evropian, Përfaqësuesin e Lartë për Politikë të Jashtme dhe të Sigurisë, Josep Borrell, si dhe emisarin e tij për rajonin e Ballkanit dhe dialogun midis Kosovës dhe Serbisë, Miroslav Lajcak.

Në këtë takim, Kurti shtoi se së pari dhe mbi të gjitha ka kërkuar më shumë siguri në kufirin ndërmjet Kosovës dhe Serbisë.

“Nga Serbia erdhi agresioni ndaj Kosovës me paramilitarët, të cilët e kryenin sulmin terrorist të sponsoruar nga Serbia. Kërkova po ashtu që të bëhet edhe ndëshkimi e sanksionimi i Serbisë për këtë sulm terrorist ndaj Kosovës, pasi mosndëshkimi bëhet inkurajim për përsëritje”, theksoi Kurti.

Ndër të tjera, Kurti tha se ka kërkuar që Kosovës t’i jepet statusi i vendit kandidat për Bashkim Evropian dhe që pesë shtetet mos njohëse t’i bashkohen 22 shteteve anëtare të Bashkimit Evropian të cilat e njohin pavarësinë e Kosovës.

Më pas kryeministri Kurti dha detaje të tjera nga takimi i 26 tetorit në Bruksel.

“Para krerëve të Bashkimit Evropian si dëshmitarë dhe si garantues ne ofruam të nënshkruajmë Marrëveshjen Bazë të Brukseli të 27 shkurtit, me gjithë Aneksin Zbatues të Ohrit të 18 marsit, si dhe propozimin për zbatimin e nenit 7 të Marrëveshjes në lidhje me nenin 10, pra për idenë e vetëmenaxhimit të shndërruar në propozim. Nënshkrimi do të nënkuptonte pranim, e për rrjedhojë edhe zbatim. Mirëpo, pranimi do të thotë nënshkrim, e vetëm nënshkrimi do të thotë pranim dhe garanci për zbatim. Samiti i Këshillit Evropian në Bruksel ishte ngjarja, por edhe vendi, edhe kryeqyteti ku kjo do të duhej të ndodhte. Serbia refuzoi sërish nënshkrimin, duke refuzuar kështu edhe draftin për vetëmenaxhim apo zbatimin e nenit 7 të marrëveshjes në lidhje me nenin 10 të marrëveshjes bazike”, tha Kurti.

Tutje, kryeministri Kurti tha se ka mirëpritur deklaratën e përbashkët nga krerët e Bashkimit Evropian dhe shteteve të Gjermanisë, Francës dhe të Italisë të 27 tetorit për thirrjen për njohjen de-fakto të Kosovës nga Serbia, si dhe deklaratën e Presidentes së Komisionit Evropian znj. Ursula von der Leyen, e cila ishte për vizitë këtë të hënë në Kosovë.

Normalizimi i plotë i marrëdhënieve është interes i dyanshëm, shtoi Kurti, duke shtuar se prandaj edhe kërkohet njohje-reciproke. “Njohja de-fakto reciproke që është arritur tashmë me Marrëveshjen e Brukselit, ajo duhet të zbatohet. E ardhmja jonë është në Bashkimin Evropian dhe në aleancë, miqësi e partneritet me Shtetet e Bashkuara të Amerikës. Për Bashkimin Evropian, Shtetet e Bashkuara të Amerikës dhe Republikën e Kosovës, Marrëveshja Bazike në Bruksel dhe Aneksi në Ohër janë ligjërisht të obligueshme”, tha kryeministri Kurti.

Kryetari i PDK-së, deputeti Memli Krasniqi kritikoi qasjen e kryeministrit Kurti përballë deputetëve të Kuvendit të Kosovës lidhur me takimin e 26 tetorit në Bruksel.

Ai tha se kryeministri Kurti nuk foli për draftin e marrëveshjes për të cilin është ftuar të flas në Kuvend.

“Një e vërtetë e madhe prej të cilës nuk mund të largohesh është se ke pranuar asociacionin pa njohjen e ndërsjellë. Po flet për disa njerëz të mençur të disa shteteve mike, por po harron se dy presidentët e fundit amerikanë kanë thënë se ‘angazhohemi për marrëveshje gjithëpërfshirëse, finale me njohje në qendër’. Sot nuk është njohja në qendër. Nën kujdesin tuaj është hequr njohja, është bërë një marrëveshje e përkohshmë, jo finale, jo gjithëpërfshirëse, por e pjesshme me asociacionin në qendër, e sipas atij nenit shtatë me autonomi politike për serbët në qendër”, theksoi Krasniqi, duke shtuar se kjo është arsyeja që PDK-ja ka thënë se kjo marrëveshje nuk është e mirë për Kosovën.

Edhe kryetari i LDK-së, deputeti Lumir Abdixhiku, ishte kritik ndaj kryeministrit Kurti.

Abdixhiku tha se ndonëse janë bërë dy javë pasi që kryeministri Kurti ka pranuar një dokument që për herë të parë definon statutin e asociacionit, deputetët vazhdojmë të jenë në terr informativ.

“Gjithsesi sot jemi para një gjendje të re. Kryeminstri ka bërë atë që kemi paralajmëruar se do ta bënte në fillim të këtij viti. Pra, do të pranonte asociacionin. Përkundër refuzimit të atëhershëm se ky pranim po ndodhte, statusi i asociacionit na vije çuditrisht një muaj pas sulmit terrorist në Banjskë. Them çuditrisht, sepse kur pritjet tona ishin se beteja kundër terrorizimit do të shfrytëzohet në përballje diplomatike, ne jo vetëm që mbetëm me sanksione, jo vetëm që Serbia nuk u sanksionua, por se ne së bashku me ta pranuam statusin e asociacionit dhe ende jemi në sansione”, tha Abdixhiku.

Në emrin e Grupit Parlamentar të Aleancës për Ardhmërinë e Kosovës, kryetari Besnik Tahiri, e cilësoi papërgjegjësi totale raportimin e vonuar të kryeministrit Kurti, duke mos shpalosur informacione.

“Konfidencialiteti i dokumentit për Serbinë dhe përfaqësuesit e saj mund të jetë taktizim, por për Kurtin mungesa e transparencës dhe përfshirjes së publikut, së Kuvendit dhe akterëve të tjerë është arrogancë dhe është vazhdimësi e mashtrimit të tij që nga dita e parë kur ka ardhë në Kuvend”, u shpreh Tahiri, duke shtuar se pasojë e taktizimeve të Kurtit ndaj Kosovës janë vendosur sanksione.

Në emër të Grupit Parlamentar të VV-së, kryetarja Mimoza Kusari-Lila, përmendi sfidat, por edhe progresin të cilin ka shënuar Qeveria e Kosovës, përfshirë edhe në veri të vendit.

“Shpresoj se nëse bëhemi bashkë dhe nuk përsërisim gabimet e të kaluarës natyrisht se e ardhmja jonë për integrim evropian dhe NATO është e sigurt. Situtata në terren ka ndryshuar rrënjësisht dhe si i tillë çdo diskutim i deritashëm për dialogun lehtësohet nga pesha e rëndë e gjendjes së mëhershme që ishte në veri dhe se avancimi i procesit të integrimit të të gjitha komuniteteve po vazhdon me një progres të cilin nuk e kishim deri më tani”, tha Kusari.

Në emër të Grupit Multietnik, Enis Kervan, tha se minoritet e kanë përkrahur dialogun nga fillimi, sigurisht duke shpresuar në një marrëveshje të mundshme me synim normalizimin e jetës politike dhe shoqrore në Kosovë.

“Duhet të theksohet edhe njëherë se Kosova është një shtet multietnik, ku jetojnë edhe komunitetet tjera joshumicë. Ne si komunitet kërkojmë që të jemi të informuar dhe të kontribuojmë në këtë proces, duke e mbështetur dialogun dhe duke e mbështetur qeverinë. Nuk duhet të harrojmë se çdo gjë është ndryshuar pas 24 shtatorit. Akti i 24 shtatorit është kryer me mjete terroriste dhe për qëllim Serbia kishte të pushtojë territor të Kosovës”, theksoi Kervan.

Në këtë debat morën pjesë edhe deputetët tjerë nga pozita dhe opozita, duke shprehur mendime të ndryshme për dialogun, përfshirë edhe për marrëveshjen e 26 tetorit në Bruksel.

Për vazhdimin e kësaj seance me pikat tjera, kryetari Konjufca tha se deputetët do të njoftohen me kohë.

See Insights and Ads

Create Ad

Like

Comment

Share

Presidentja e Republikës së Kosovës, Vjosa Osmani priti në takim të rregullt ambasadorin e Shteteve të Bashkuara të Amerikës, Jeffrey Hovenier me të cilin bisedoi për zhvillimet e fundit në vend si dhe tema të tjera të interesit të përbashkët.

Në takim u diskutua edhe për të rejat e fundit nga procesi i dialogut mes Kosovës dhe Serbisë, ku Presidentja Osmani theksoi se Kosova është treguar vazhdimisht palë konstruktive, ndërsa Serbia vazhdon me qasjen selektive që pamundëson zbatimin e plotë të marrëveshjes së Brukselit dhe aneksit të Ohrit. Ajo gjithashtu theksoi se propozimi për draftstatutin e Asociacionit duhet t’i nënshtrohet shqyrtimit nga Gjykata Kushtetuese.

Presidentja Osmani nënvizoi edhe njëherë rëndësinë e bashkëpunimit të ngushtë me SHBA-të për të arritur progres në procesin e dialogut.

Kryetari i Kuvendit të Republikës së Kosovës, Glauk Konjufca, së bashku me kryeministrin Albin Kurti bëri homazhe dhe vendosi lule pranë varrezave të heronjve Afrim Zhitia dhe Fahri Fazliu, në 34 vjetorin e rënies së tyre.

Duke vlerësuar lart veprën e tyre heroike për çlirimin e Kosovës, kryetari Konjufca tha se Afrimi dhe Fahriu janë pararendës së luftës çlirimtare dhe se me aktin e tyre heroik dhanë porosinë se liria nuk arrihet pa luftë.

“Ata e dhanë porosinë dhe shembullin më të vlefshëm se okupatori nuk largohet nga Kosova pa i kapur populli armët në dorë. Kjo ishte porosia e tyre më e vlefshme dhe më vjen mirë që ata po nderohen dhe vlerësohen gjithmonë. Ne jemi këtu edhe me kryeministrin e Kosovës, me familjarët e dëshmorëve dhe me bashkëpunëtorët e tyre për t’i nderuar ata”, tha Konjufca.

Kreu i Kuvendit tha se heronjtë Afrim Zhitia dhe Fahri Fazliu përveç luftës me armë, gjithashtu kishin edhe formim intelektual.

“Ata përveç se kishin armën në dorë kundër pushtuesit serb, kishin edhe formim të lartë intelektual, kishin vetëdije historike dhe ishin të edukuar dhe të brumosur me parimet më të shëndosha dhe me idealet më të larta kombëtare”, tha kryetari Konjufca.

Heronjtë Afrim Zhitia dhe Fahri Fazliu ranë heroikisht duke luftuar me policinë serbe më 2 nëntor të vitit 1989 në lagjen Bregu i Diellit në Prishtinë.

Kryeministri i Republikës së Kosovës, Albin Kurti bashkë me Presidenten e vendit, Vjosa Osmani-Sadriu, hapën sot zyrtarisht punimet e Samitit të Ballkanit Perëndimor kundër Diskriminimit Racor.

Ky samit dyditësh shënon një ngjarje të rëndësishme vjetore që bashkon palët kryesore të interesit nga i gjithë rajoni, për të ndarë më së miri praktikat dhe strategjitë për adresimin dhe luftimin e diskriminimit racor ndaj komuniteteve rom, ashkali dhe egjiptian.

Këtë vit, me moton “Unitet në diversitet”, Samiti nuk do të fokusohet vetëm në sfidat, por edhe në histori suksesi e praktika të mira, qofshin ato të institucioneve apo komuniteteve. Përveç bashkimit të ekspertëve, liderëve dhe aktivistëve për të diskutuar dhe zhvilluar strategji efektive për luftimin e diskriminimit racor në të gjitha format e tij, Samiti ofron platformë për ndarjen e historive dhe përvojave të njerëzve të prekur nga diskriminimi racor.

Në fjalët e tij të hapjes, Kryeministri Kurti ka theksuar se shtetet përfitojnë nga diversiteti etnik, dhe se sot jemi këtu me përkushtimin për të mos lejuar që diskriminimi të rrezikojë një të ardhme më të mirë për të gjithë qytetarët tanë pa dallim. Duke veçuar secilën arritje që ka kontribuar në luftimin e pabarazisë dhe diskriminimit, kryeministri tha se ne jemi këtu sot dhe do të flasim nesër e çdo ditë për rrugën tonë të përbashkët.

Ndërkaq Presidentja Osmani ka deklaruar se ndihet e nderuar të jetë në hapjen e Samitit të Ballkanit Perëndimor kundër Diskriminimit Racor të cilin e konsideroi një platformë të duhur për ta ngritur zërin tonë kundër diskriminimit të çfarëdo lloji, por në të njëjtën kohë edhe për ta riforcuar përkushtimin tonë institucional kundër diskriminimit racor në veçanti.

Pjesë e ceremonisë së hapjes ishte edhe një ekspozitë pikturash me autorë nga komunitetet rom, ashkali e egjiptianë, si dhe të fëmijëve të Qendrës Ditore për Fëmijë në Situatë rruge.

Samiti i Ballkanit Perëndimor kundër Diskriminimit Racor do të vazhdojë nesër me pesë sesione, që ndër të tjerash do të shqyrtojnë; Buxhetimin e përgjegjshëm për romët, Praktikat e mira dhe sfidat ne dy nivelet e qeverisjes, Mekanizmat institucionalë për zbatimin e ligjeve dhe politikave kundër diskriminimit racor, Njohuritë digjitale, Ekzaminimin e pengesave ndaj komuniteteve rom, ashkali dhe egjiptian, Histori suksesi dhe praktikat më të mira në luftën kundër diskriminimit racor – Përvoja nga Ballkani Perëndimor, si dhe Shërbimet e bazuara në komunitet.

Samiti organizohet nga Zyra për Qeverisje të Mirë, të Drejta të Njeriut, Mundësi të Barabarta dhe Jo-Diskriminim në kuadër të Zyrës së Kryeminisitrit, mbështetur prej konsorciumit të përbërë nga VoRAE, HEKS, Terre des Hommes Kosovë, me fonde të Agjencisë Zvicerane për Zhvillim (SDC).