• Home
  • Politics
  • Opinion
  • Culture
  • Sports
  • Economy
  • Interview
  • Reporting
  • Community
  • Vatra

Dielli | The Sun

Albanian American Newspaper Devoted to the Intellectual and Cultural Advancement of the Albanians in America | Since 1909

Lamtumirë Ruzhdi Lata, kryetar i komunës së Dibrës!

November 25, 2018 by dgreca

1 Lati keze1 Mata Mirenjohje1 qemali 11 Ibrahimi flet

Nga Keze Kozeta Zylo/

Dritë ju pastë shpirti!

Ngushëllime Dibrës dhe familjes së Tij!

Sot, 24 Nentor 2018, është ndare nga jeta Kryetari i Dibrës nën shtetin e Maqedonisë z.Ruzhdi Lata.

Me keqardhje dhe trishtim e morëm këtë lajm për ndarjen e parakohshme tëKryetarit të Dibrës z.Ruzhdi Lata.  Ne kemi pasur fatin ta takojmëpara katër vjetësh në Staten Island, New York nënjë tubim me komunitetin dibran, të cilët kanë një përqëndrim të madh në numër në këtë lagje.

Të ftuar si media si TV “Alba Life”, filmuam aktivitetin dhe i morëm intervistë.Gjate intervistës gjithmonë më bënte përshtypje elekuenca e të folurit, qartësia dhe llogjika e mendimeve të ndryshme që ai kishte për Dibrën dhe për Kombin.  Rrjedhshmëia në gjuhën shqipe dukej sikur kishte diçka hyjnore me Alfabetin Shqip, dhe pikërisht ai u nda nga kjo botë pasi festoi me dashuri dhe plot gëzim duke përkujtuar 22 nëntorin e vitit 1908, ditën kur burrat më të zgjedhur të kombit tonë kuvenduan dhe njëzëri vendosën që edhe ne të kemi një alfabet të përbashkët do të shkruante në faqen zyrtare të Tij duke iu uruar përzemërsisht të gjithë shqiptarëve Ditën e Alfabetit!

I ndjeri z.Lata gjate fjales së tij me komunitetin dibran në tubim në vitin 2014-të tha: Ju jeni fryma e Dibrës, ndihma juaj është e jashtëzakonshme në mbajtjen dhe zhvillimin e saj.

Në këtë takim ish kandidati për në Kongresin Amerikan z.Emin Egriu u shpreh se unë mora energji dhe bekimin e tij dhe do të punojë me forca të reja për ta pasur fitoren sa më pranë.

Z.Lata iu bëri thirrje gjithë dibranëve dhe komunitetit shqiptar që ta mbështesin kandidaturën e z.Egriu sepse zgjedhja e tij do të jetë një zë shqiptar më shumë në botë.

Z.Lata tha se ne duhet të jemi më të bashkuar se kurrë, t’i lemë grindjet dhe mëritë me njeri tjetrin, por t’i japim dorën dhe të punojmë së bashku për të mirën e Kombit. Në se ne diskutojmë në mënyrë konfliktuale, pa etikë kurrë nuk do të kemi Paqe, dhe rezultatet do të jenë gjithmonë në regres. Pas takimit me kryetarin e Dibrës mjaft të pranishëm para kamerave na folën fjalë miradie dhe thanë se ndjeheshin krenarë që përfaqësonte me aq dinjitet Dibrën, ndërkohë dhe unë si pjesëmarrëse dhe si media në atë takim, mora të njejtën ndjesi për komunikimin e tij plot kulturë, bindës dhe dashamirës me bashkatdhetarët e tij në Diasporë.

Në fund iu përgjigj pyetjeve të ndryshme nga të pranishmit, të cilat u moderuan nga z.Muharrem Borova.

Ish Kryetari i shoqatës atdhetare “Dibra” z.Musa Paçuku i dorëzoi pllakën e mirënjohjes z.Ruzhdi Lata me këtë motivacion: “Mirënjohje për gjithçka që ka bërë për kombin, fenë, Dibrën dhe dibranët. Simbol i kompaktësisë dibrane, i dalluar për mençurinë që ka përcjellë, për gjithë dashurinë dhe respektin, kontributin e madh që ka dhënë dhe vazhdon të japë”.

I ndjeri Ruzhdi Lata do të ngelet në memorjen tonë si një burrë dibran i shquar dhe si një patriot që luftoi vetëm për Kombin!

Lamtumirë Ruzhdi Lata!

Kush është Ruzhdi Lata

(marrë nga faqja zyrtare e Dibrës)

I lindur më 06.05.1953, në Dibër. Shkollën fillore e kreu në vendlindje, të mesmen në Medresenë “Alaudin” në Prishtinë. Pas përfundimit të shkollës së mesme vazhdon studimet ne fakulltetin Filologjik-dega Gjuhë orientale në Universitetin e Prishtinës. Shkallën e tretë të studimeve e kreu në Universitetin e Prishtinës dhe morri titullin Magjistër i shkencave të filologjisë.

Karriera: Prej vitit 1980 ka punuar në Bashkësinë Islame dhe në të njejtën kohë ka ligjëruar në Universitetin e Prishtinës në katedrën e Orientalistikës deri në vitin 1991 kur sërbët me dhunë e larguan nga fakullteti. Punën në Prishtinë e vazhdoi edhe dy vjet në shtëpi private ku fakullteti mbante mësim. Pas vitit 1993 përsëri paralelisht dy vjet punoi në Bashkësinë Islame në Maqedoni dhe në Fakultetin e Shkencave Islame në Shkup deri në vitin 1995. Pas vitit 1995 punoi vetëm në Bashkësinë Islame deri në vitin 2009, pas vitit 2009 gjer në vitin 2013 punoi në Bashkësin Islame dhe ligjerues në katedrën e Orientalistikës në Universitetin Shtetëror të Tetovës. Në vitin 2013 u votua dhe u zgjodh kryetar i Komunë së Dibrës.

Gjuhët: shqip, maqedonisht, sërbokroatisht, turqisht dhe arabisht.

Gjatë karierës është marrë me përkthime nga arabishtja, vepra e dhjetë e Sahihil-Buhariut, nga turqishtja, romani i Sami Frashërit “Dashuria e Talatit me Fitneten”, publikim i disa artikujve në katër vazhdime për Haxhi Vehbi Dibrën, Haki Sharofin, Fuat Dibrën etj.

Pjesmarrës në disa simpoziume ndërkombëtare dhe konferenca shkencore me temë “Kontributi i Ulemave dibranë në lëvizjen kombëtare”, “Kontributi i Ulemave të Rekës”, “Pjesmarrja e hoxhallarëve në Lidhjen shqiptare të Prizrenit dhe në Shpalljen e Pavarësisë” etj.

Përkrahës i lëvizjeve demokratike në Dibër dhe më gjërë, kontribut të veçantë ka dhënë për themelimin e partive politike shqiptare në Dibër pas vitit 1990. Njihet edhe si aktivist për pajtimin e popullatës në raste konfliktesh të të gjitha niveleve dhe ka të regjistruar mbi 150 pajtime. Njihet edhe si organizator për ndihmesë materiale për nevojën e kosovarëve, për pritjen dhe sistemimin e bashkëatdhetarëve nga Kosova në Dibër, për Lëvizjen kombëtare shqiptare në Maqedoni, për nevojat e qytetarëve të Peshkopisë në krizën e vitit 1997 etj.

Për punën e bërë me rastin e 100 vjetorit të Pavarësisë dekorohet Qytetar Nderi nga Këshilli Bashkiak i Peshkopisë.

24 nëntor, 2018

Staten Island, New York

Filed Under: ESSE Tagged With: Keze Kozeta Zylo, Lamtumire, Ruzhdi Lata

LAMTUMIRE ROSE KARAGJOZI!

September 27, 2018 by dgreca

2 lule3 zudi djali agim– KOMUNITETI SHQIPTAR NE NJU JORK E RRETHINA BËRI HOMAZHE PRANE ARKIVOLIT TE SE NDJERES ROSE KARAGJOZI(PESHKEPIA)/

Roze Karagjozi

Mbrëmë, 26 Shtator 2018, nga ora 6.00 P.M-9.00 P.M, komuniteti shqiptar dhe ai amerikan, bënë homazhe pranë arkivolit të së ndjerës Rose Karagjozi(Peshkepia) në Shtëpinë Mortore”Dalton Funeral Home” në Floral Park, Nju Jork.AngelFamilja Karagjozi, djemtë Zudi e Shpëtim, vajza Angel, mbesat dhe nipërit, kushërinj e miq të familjeve Karagjozi dhe Peshkëpia , u ngushëlluan edhe nga shumë vatranë. 5 angel2Një grup që përbëhej nga zv.Kryetari Agim Rexhaj me zonjën Laura, anëtari i Kryesisë së Vatrës Zef Balaj, ish nënkryetari Asllan Bushati, editori i Diellit Dalip Greca, ngushëlluan në emër së Kryesisë së Vatrës.3 aslln zefVatra dërgoi një kurore të vecantë në nderim të së ndjeres.
E ndjera do të varroset sot, ditën e enjte, 27 Shtator 2018. Ceremonia e varrimit nis në orën 11 e 30 A.M deri në 1 e 30 P.M.

Filed Under: Opinion Tagged With: Lamtumire, Rose Karagjozi

Lamtumirë Makensen Bungo!

September 16, 2018 by dgreca

Nga Keze Kozeta Zylo/
3 Bungo MakensenMe hidhërim e mora lajmin e vdekjes nga miku i Tij i ngushtë Eduard Dilo, se Shkrimtari i persekutuar Makensen Bungo ndërroi jetë, më 15 shtator 2018 në New York në moshën 92 vjec. Makensen Bungo u burgos, torturua dhe punoi skllavërisht në kënetën e Maliqit në kampin e egër të Vlocishtit.

Me të ndjerin Makensen Bungo kemi biseduar gjatë herë pas here në telefon, ndërsa në lidhje me shkrimet me e-mailet komunikonim me të birin e tij Dritanin.  Ajo që do të më bënte përshtypje gjatë bisedave të ndryshme ishte qetësia e Tij në diskutim, kultura e gjithanshme dhe kujtimet e paçmuara të jetës së tij. Pasi doli nga burgu Makenseni dha mesim ne disa zona te thella, midis tyre dhe ne qytetin tim te lindjes Tepelenen (fshatrat e thella të saj) i cili i kujtonte me mall dhe dashuri mikpritjen, bujarinë, dashurinë për mësimin dhe veçaanërisht respektin që kishin për figurën e mësuesit.

Midis shkrimeve e kam për nder që më autorizoi të shkruaja parathënien e librit në punim “Vargje në mote”

Vargje në mote që deshifrojnë hieroglifet e heshtjes së akullt

Nga parathenia e librit “Vargje ne mote” me autor Makensen Bungo ish i persekutuar politik

Mes dallgësh lundra ime/ Ndeshet, lufton/ Mes dallgësh drejt bregdetit/ Përpara shkon…

Marrë nga poezia “Kjo lundra ime” Elbasan, 1945

Janë vargje që janë shkëputur nga poezia “Lundra ime” vargje që ngrehin dallgë detesh dhe behen urë për të cur përpara.  Autori me peshën e viteve mbi supe lëmon mallin, prek dhimbjen e largët që s’mund të shërohet kurrë.

Plagët i bëri vargje me palcë frymëzimi që do të përkunden si foshnjë e porsalindur, si foshnjë që i lidh fati me të parët tanë. Këto plagë duhet të kurohen prej dashurive tona të rifituara, nga korja e fortë e heshtjes!…

Ndërsa në poezinë “Natë”, në kuptimin metaforik jep gjendjen sociale, ngjyrën e errët të saj si nata dhe ja si shprehet: Natë/ kurrë nuk sheh një fijëz drite/ Valle sa do zgjasë kjo natë?… Elbasan 1957 ,

Pena e autorit Bungo duket sikur mban pranë një shami përlotjesh, dhimbjesh.

Nëpërmjet antitezave që të mbajnë të tensionuar gjatë leximit ai shkruan për jetën dhe vdekjen si në fragmentin nga një “Poemë e djegur”:

Une e dua jetën/ Por jeta më tmerron/ unë s’e dua vdekjen/ por vdekja më ngushëllon!…

Burgosja dhe internimi, autorin, blerimin e jetës ia kthyen në zi, sa vetëm vdekja e ngushëllon edhe pse nuk e pranon atë, ngase jeta për të është treguar e pamëshirshme…

Duke vazhduar leximin e librit duket sikur shkon nëpër mote, mote të trazuara në vargje dhe të njomura nga vesa e lotit të një burri plot dhimbje, por dhe lot i bukur si plisi i bardhë i Isa Boletinit.

Pena e autorit ka skalitur si një skulptor i vërtetë shekullin dhe e mbron atë nga murrana e vdekjes.

Metaforat e bukura pëshpërisin në veshët e lexuesve paqësisht me sqep pëllumbi, ai nuk tutet nga plagët, as nga mbyllja në llumin e kënetës ku e internuan për një kohë të gjatë, pasi dhe aty u mundua të gjejë një fijëz shprese, çka më kujton një thënie të Çurçillit se: “Pesimisti shikon për vështirësi në çdo oportunitet, ndërsa optimisti gjen oportunitet në çdo vështirësi”.

Edhe pse shkrimtari është në një moshe madhore ai nuk është si një mërgimtar i zakonshëm, por brenda vetes ka gjetur një udhëz dielli, për t’i bashkuar të dy vendet aq të dashura të poetit, vendlindjen e tij Elbasanin dhe atdheun e dyte Amerikën.

Ai ndjen dhimbje ndërsa kujton shtëpinë e tij të rënuar në Elbasan nëpërmjet poezisë

“Shtëpinë time do shkoj ta shoh” : Gjysmë prishur e vetmuar/ hyjnë laraskat kakarisin/ shtëpi njerëzish të mërguar/…përcillet mesazhi zemërplasur i poetit të ikur në dhera të largëta.

Ai me nostalgji prej një shpirti mësuesi kujton kolegët dhe shkollën duke vargëzuar:

“Do të shkoj në shkollën fillore/ ku mësova abc-n/ të kujtoj mësuesit e mi/ dhe pse sot kam marrë dhenë”/

Janë kujtime që mbyten në lotët e shpresës, plot krenari në kopshtin e Normales së Elbasanit, ku autori bën homazh për ata mësues që u pushkatuan nga diktatura për kundërshti ideologjish.  Ai vargjet i vë në gojën e kumrisë duke iu lutur:

“Moj kumri, moj kumri/ Që të pashë unë këtu sot/ Këto vargje Elbasanit/ Çoja ti, unë s’ja çoj dot!”…

Janë amanete që nuk thinjen në mote, ngase poeti si një pëllumb i bardhë fluturon i lirë në moshën madhore, i dalë prej kafazit të betonuar, aty ku e mbyllën dhe e dënuan poetin…

Lexuesi duket sikur zgjohet prej valëve të oqeanit ku dhimbshëm dhe bukur dëgjohen era e Krastës së vendlindjes së tij, që autori është përkëdhelur shpesh nga flladi i saj.

Këto vargje të kujtojnë librin e Petro Markos, “Intervistë me vetveten”

(Retë dhe gurët) i cili shkruan:  “Thonë se gurët e mëdhenj atje poshtë në Shënmëri, janë burrat që janë kthyer dhe kanë vdekur në vend. Po të jesh trim dhe zëmërbardhë e po të shkosh andej natën, i dëgjon të dëftojnë historitë e tyre. Po të jesh frikacak e zemërlig, nuk i dëgjon dot. Kurse ata burra që kanë ikur dhe kanë vdekur në kurbet janë bërë re… Vijnë qajnë dhe ikin. Dhe mbi spitharët më poshtë, afër bregut mblidhen lotët e tyre siç mblidhet uji i shiut”…

Poeti Bungo është zhuritur, përcëlluar e djegur nga furtunat e moteve si një pemë, por thellë shpirtit, rrënjët nuk ja dogjën dot, ato qëndruan të forta dhe u zgjatën deri në Amerikën e largët, tokën e premtuar, atje ku poeti po kalon moshën e vjeshtës aristokrate.  Libri “Vargje në mote” përcjellë kumte dashurie, kujtime të hidhura dhe të embla, është një bisedë poetike dhe me bashkatdhetaret e tij në Shqipërinë që ka kohë që e ka lënë fizikisht.

Poezitë me metaforën e shqetësuar,  janë si furtuna përmbi male që herë puthen me retë e bardha e herë i ndëshkojnë duke i larguar tutje…ndoshta për t’i rrëmbyer Krasta që s’ka të pushuar në sezone të veçanta.

Shumë prej poezive të librit janë si flakëza qiriri të Naimit, që mundohen të ndriçojnë terrin që kanë lënë shekujt.

Ato janë pikturë e gjallë e kulturës sonë, ngacmuar nga syri i mprehtë i një ish të burgosuri, që kaloi dekada të tëra në vuajtje, në plagë të pashërueshme, në shekullin e kaluar, ndërsa në këtë shekull sjellë përjetimet e tij, për mos t’u harruar kurrë nga kafshimet e “pseudohistorianëve”.  Poezitë e tij janë si fishekzjarre, që hidhen në një qiell gjysmë të shurdhët, sepse gjysma e zogjve janë trembur nga suferinat e çmendura “çuditërisht” me emra njerëzish si Katrinë, Irenë etj…

Mjaft mbresëlenëse janë poezitë kushtuar Kosovës me përkushtimin: “atyre që diktatura i dënoi se folën për Kosovën” dhe një prej tyre ishte vetë poeti i cili shkruan:

“Nga larg Kosovës/ kur rininë ia fallen/ korbat i dergjën në burgje/ i mbytën në internime”/!…

E korbat kanë ngjyrën e zezë, vetëm klithin, ndjellin zi, ndaj dhe krahasimi për ata që mbollën tmerr në tokën shqiptare është mëse i gjetur.  Shumë patriotëve shpirtndezur për Mëmëdheun deshën t’u verbonin dritën e syve, atë dritë që përhapte si rrufe në pragje besën shqiptare dhe ngrohte pragjet që kishin trungje ngricash nga kohët e acarta…

Nuk e di, por duke e lexuar Bungon, autor me moshë të vjeter, se ç’me krijohet një ndjesi, që edhe pse nuk e kam takuar kurrë,  më bëhet se shoh një Shën poet në qiellin e universit, një ndër banorët që fjala i peshon rëndë si floriri.  Dhe ne si lexues kemi shumë nevojë për kryefjalën e oxhakut, për këta dëshmitarë okularë të historisë sonë të kafshuar gjer në fyt.  Megjithatë edhe pse jeta u tregua e ashpër karshi tij, mençurisht ai gjen manushaqen gjithë aromë të shpirtit, dhe si një urtak jep këshillën për dashurinë e dy buzëve të ndezura, bërë kuq si qershi, që vajza mos të ndruhet për t’ja dhënë puthjen e parë djalit që i lutet:  “Falja o vajzë/ falja puthjen e parë/ se rinia ikën shpejt/ dhe s’kthehet me kurrë, falja”!…

Apo në poezinë: “Pranverë” autori shprehet: Një mëngjes herët/ një dallandyshe trokiti lehtas në dritaren time/ u ngrita dhe e pyeta/: Pse ke ardhur kaq shpejt/? Ajo më lëshoi në dorë një manushaqe/ dhe hapi krahët e fluturoi/.

Shkrimtarit Bungo i jep një frymezim të ëmbël dhe mbeska e tij e vogël, Niki, e cila është lindur në Amerikë dhe ja si i shkruan asaj në poezinë: “ Bisedë me mbesën time”

“Erdha të marr për shetitje/ por ti flike o e bukura jonë, Si një ëngjëll nëpër përralla/ që tregojnë në vendin tone”!

Gjithashtu Babagjyshi poet e mëkon ëngjëllin e tij me dashurinë për vendin e të parëve dhe ja se si: “Kur të rritesh, shko ta shohësh, Eshtë Atdheu i gjakut tënd/ Oh, sa shume ti do krenohesh/ S’ka më të bukur se ai vend”!

Gjuha e rrëfimit të autorit Bengo rrjedh si  gurgullima e çezmës në portën e Kalasë së qytetit të tij të lindjes, një gjuhë e pastër si bora e bjeshkëve, me baza nga Normalja e Elbasanit, shkollë e famshme shqiptare…

Përdorimi i një figuracioni artistik të bukur e bën më të ndjeshëm konceptimin dhe mënyrën e rrëfimit në të gjitha poezitë e librit: “Vargje në mote” .  Eshtë një libër që më ka këndellur në gjithë qënien time.

Pasi ke përfunduar librin ke ndjesinë se ke bërë një udhëtim të gjatë, që me magjinë e fjalës së tij duket sikur ka shpirtëzuar dhe sendet, të cilat kanë marrë butësinë e kadifenjtë të syve njerëzorë, të atyre syve që poeti i ndjeu me pakicë gjatë jetës së tij aq të vështirë. Gjithësesi jepet tipizimi i realitetit shqiptar, duam apo s’duam ne, pasi në fund të fundit është në shërbim vetëm të së vërtetës, e cila vjen një ditë dhe mposht llumin e gënjeshtrës.  Shkrimtarit Bungo i dhemb shpirti për çdo copë tokë shqiptare, ndaj ai  nuk mund të rri indiferent karshi vendit të tij Shqipërisë, të cilës ia bën trupin copë e çikë, siç ndodhi me çamërinë dhe ja se ç’shkruane në poezinë: “Kënga çame”.

“Kënga came/ flakë baroti/ Skuqur gjakut për liri/ Nëpër shekuj vetëtimash/ Të këndon ty Çamëri”!…

Autori duke ardhur në një moshë të thyer në emigrim e ka merak ikjen e qetë nga kjo botë, ai do me çdo kusht që të prehet i qetë në Mëmëdhe ndaj në poezinë: “ Amaneti i mërgimtarit” shkruan:  “Kur një ditë do mplakem fare/ Dhe të luaj s’do kem fuqi/ Mos më lini këtu të shuhem/ N’vend të huaj jabanxhi”!…

Libri mbyllet me poezinë “Epitaf”, që nuk është si në Greqinë e lashtë me një mbishkrim të gjatë, ose të shkurtër si me Spartanët, por autori në fjalë nuk do që t’i shkruhet asgjë, “Vetëm në një gur të thjeshtë t’i vendoset emri, sa t’thonë, paska ikur i ndjeri”!

Është epitaf amanet qysh në gjallje, duke treguar thjeshtësinë gjer në palcë të autorit dhe njëkohësisht pena e tij jep shpirtin patriot që është një zjarrishte shqiptari.

Autori është një pelegrin, veshur me metaforën e dhimbjes dhe vargun si pike loti.

Pena e tij me mjeshtëri duket sikur ka zbërthyer në mote hieroglifet e heshtjes së akullt, dhe ne shohim një dritëz në fund të tunelit, ndërkohë në qiell, kumbon kambana e artë e shpresës.

Ai na dhuron të gjithëv një buqete me sythe shpirti për t’i mbjelle në zemra shqiptarësh të porsalindur, të cilët duhet të njohin mirë historine tonë të gjymtuar në mote.

 

 

 

Filed Under: ESSE Tagged With: Keze Zylo, Lamtumire, Makensen Bungo

Lamtumire gjiganti i humorit shqiptar, Fadil Hasa!

July 17, 2018 by dgreca

fadil-768x432

Pas një sëmundjeje të rëndë,me 16 korrik 2018, është ndarë  nga jeta në moshën 78-vjeçare, ‘Artisti i Merituar’ durrsak, autor i qindra roleve, humoristi Fadil Hasa.

homazhe-fadil-hasa5homazhe-fadil-hasa6homazhe-fadil-hasa

Ishin miqtë e tij Muharrem Hoxha, Haxhi Rama, Roland Koça, që kanë dhënë lajmin e hidhur të ndarjes nga jeta të kolegut me të cilin kanë ndarë jo vetëm role në skenë, por edhe dekada jetë.Homazhet jane mbajte sot, ditën e martë nga ora 10:00 deri në 11:00 në hollin e teatrit “Aleksandër Moisiu”. Qindra qytetarë i kanë dhënë lamtumirën e fundit aktorit të mirënjohur të humorit Fadil Hasa.Homazhet në nderim të figurës së tij kanë nisur në orën 10:00 në hollin e teatrit “Aleksandër Moisiu”, ku aktorë nga i gjithë vendi kanë kryer homazhe.Vlerësime për aktivitetin e tij kanë dhënë edhe drejtues vendorë, deputetë si dhe figura të shquara të skenës shqiptare. Koleget dhe miqte e kane vajtuar dhe vleresuar gjigandin e humorit shqiptar:

Muharrem Hoxha: “Si do jetoj pa të. Kam një jetë të tërë me të, me humorin e tij, më ka mësuar, e kam pasur kolego por me shumë prind. Më ka dhënë dorën në fillim dhe nuk ma ka lëshuar deri në fund.”

Ish-regjisori i estradës së Durrësit, Haxhi Rama, është shprehur se me ikjen e Fadil Hasës në kemi humbur diçka nga vetja jonë.

Haxhi Rama: “Kur të vdes një mik, vdes edhe ti pjesërisht.”

 Vlerësime ka marrë aktori edhe nga një tjetër regjisor i njohur durrsak,Gjergj Vlashi.

Për të kryer homazhe në Durrës ka qenë edhe ish-kryetari i PD-së Sali Berisha si dhe kryetari aktual Lulzim Basha.Basha vlerësoi aktivitetin e Fadil Hasës, i cili bëri shqiptarët të buzëqeshnin në një kohë të errët.

Lulzim Basha: “Në Shqipërinë e ditëve të errta dinte të sillte buzëqeshje.”Pak pas orës 11:00,  arkivoli me trupin e aktorit Fadil Haza është nisur drejt varrezave.

Hasa mbante titullin “Artist i Merituar”, ndërsa kishte marrë 4 herë titullin “Artisti më i mirë”. Lindur më 1940, Hasa ka luajtur shumë role në filmat shqiptarë dhe teatro.

Ai ka luajtur rolin emblemë të “Mao ce Dun”, në vitin 2007, rol ku ka marrë edhe titullin “Aktori më i mirë”. Rolet e tij i kanë dhënë një vlerësim nga publiku, nga mënyra sesi aktori Hasa trajtonte problemet e shoqërisë shqiptare me nota humori.

Ka luajtur role të ndryshme në komedi, skece, parodi e pantonima e forma të tjera të humorit. Për publikun shqiptar të njohura janë disa role si Lushi në “Sheqer, sheqer” ; Rrema tek “Or ti i kshillit”; Hamdia në “Mysafiri i paftuar”; tek monologu “Qyli” etj.

Pjesa “Dajrja”, krah kolegut Muharrem Hoxha, mbetet e paharruar, e po kështu edhe të tjera pjesë, si “Tekniku i lavatriçes”, “Tungjatjeta pelivan”; apo copëza humori, të cilat shfaqeshin për natën e fundvitit në ekranin e televizionit publik shqiptar, mbeten edhe sot, si perla të humorit.

Fadil Hasa ka luajtur edhe në filma artistike si : Zëvendësi i grave (1987) roli i Shabanit; Mao Ce Dun (2007) roli i Hekuran Romalinit; Kronikë provinciale (2009). Vendlindja e tij është Kruja, por ai njihet nga të gjithë si Fadili i estradës së Durrësit.

 

Filed Under: Kronike, Kulture Tagged With: Fadil Hasa, Lamtumire

PAK FJALE NE PERCJELLJEN E PROF. KOLEC TOPALLIT

May 25, 2018 by dgreca

1 Kolec Topalli

Nga Simon MIRAKAJ/

Sot ju dha lamtumira e fundit profesor Kolec Topallit.Ndarja nga jeta mbas nje semundje te rende ishte humbje e madhe jo vetem per familjen e te afermit por edhe per ne miqte e familjes Topalli. Shkenca humbi shkencetarin, gjuhetarin.Koleci ishte personifikimi i intelektualit te ndershem e patriot ,edhe pse dallget e egra te diktatures e goditen, ai diti me mencuri e plot dinjitet me i ba balle .Te gjithe themi se Shkodra eshte djepi i kultures i mbare hapsires shqiptare,nje nder ata kollose qe gdhenden djepin e kesaj kulture ishte dhe Kolec Topalli.

Kolec, ti do mbetesh nje kujtim i bukur jo vetem per familjen e te afermit por per kedo qe ka pase fatin me te njofte. Qytetaria Shkodrane humbi qytetarin elegant e fisnik. Kolec ti u largove fizikisht nga kjo jete por perseri ti do shkelqesh me veprat qe ke lane pas.Lamtumire mik i dashtun.

Filed Under: Opinion Tagged With: Kolec Topalli, Lamtumire, Simon Mirakaj

  • « Previous Page
  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
  • …
  • 10
  • Next Page »

Artikujt e fundit

  • Xhevat Kallajxhiu, kontributi patriotik e publicistik nga “Zëri i Amerikës” te gazeta “Dielli”  
  • Në veriun e Mitrovicës para 23 viteve serbët vranë e dëbuan shqiptarët
  • Boshnjakët dhe shqiptarët kërkojnë reciprocitet të të drejtave
  • Maya Angelou mbretëresha e poezizë zezake 
  • SHQIPTARO-AMERIKANËT SHËNOJNË 1-VJETORIN E VARRIMIT TË SENATORIT BOB DOLE
  • New Proposal on School Meals Includes First Limits on Added Sugars
  • Nga Dante Aligieri dhe piktori i famshëm italian Mariotto Albertinelli tek djali i Drenicës përndjekur nga genocidi serb
  • SHQIP NË ASPROPIRGO – ATHINË
  • 15 VJETORI I PAVARËSISË SË KOSOVËS NË NEW YORK
  • Emri im nuk është Marjuana!
  • PIKËPYETJE…
  • William McKinley, Presidenti i 25-të i ShBA
  • Kosova’s 15th Anniversary of Independence Celebration
  • PAL ËNGJËLLI, KRYEIPESHKËV I DURRËSIT I SHKRUAN GJERGJ KASTRIOTIT SKENDERBEUT – PRINCIT TË EPIROTËVE PËR FILLIMIN E LUFTËS KUNDËR SULLTANIT OSMAN – MEHMETIT TË II-TË
  • In Memoriam Presidenti Woodrow Wilson

Kategoritë

Arkiv

Tags

alfons Grishaj Anton Cefa arben llalla asllan Bushati Astrit Lulushi Aurenc Bebja Behlul Jashari Beqir Sina dalip greca Elida Buçpapaj Elmi Berisha Enver Bytyci Ermira Babamusta Eugjen Merlika Fahri Xharra Frank shkreli Fritz radovani Gezim Llojdia Hazir Mehmeti Ilir Levonja Interviste Keze Kozeta Zylo Kolec Traboini kosova Kosove Marjana Bulku Murat Gecaj nderroi jete ne Kosove Nene Tereza presidenti Nishani Rafaela Prifti Rafael Floqi Raimonda Moisiu Ramiz Lushaj reshat kripa Sadik Elshani SHBA Shefqet Kercelli shqiperia shqiptaret Sokol Paja Thaci Vatra Visar Zhiti

Log in

This website uses cookies to improve your experience. We'll assume you're ok with this, but you can opt-out if you wish. Cookie settingsACCEPT
Privacy & Cookies Policy

Privacy Overview

This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these cookies, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may have an effect on your browsing experience.
Necessary
Always Enabled
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Non-necessary
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.
SAVE & ACCEPT